شبی دل من لرزید تهی شدم و غریب در این شهر به سکوت نشسته و دور از زمزمه ی یاران تنها شوق من نوشتن به یاد شما چشمهای تو مرا با خود برد سوی خاطره تو قصه شدی و من راوی قصه ها در سکوت این شهر دورازهیاهو ونقاب ها فریادم پنهان پشت دیوار سکوت بغضم فرو در گلو تو خورشید من بودی و چشمه نور از تو می جوشید تو رود و جاری بر ساحل تنهایی من تو با آن شور و نوا غزل سرودی و من در فراق تو فقط خواندم بیت غزل ها راستی روزی خواهد رسید ؟ من تورا صدا زنم تو پاسخگو ......! دل نوشته های نیلوفرانه #بهجت ـ مهدوی https://t.center/behjatmahdavi