کتابی دربارهٔ امید و تفاوت آن با خوشبینی از توییتر
نرگس حسنلی:
«من که میدونم الان گوشتون (و دروغ نگم، گوشمون) بدهکار نیست، ولی اگه کتاب
امید در تاریکی رو بخونید میبینید خانوم سولنیت به خیلی از این سوالات شما دربارهی امید و تعریفش و حدودش و مرزش با خوشبینی منفعلانه و نسبتش با کنش و عمل جواب داده.»
توضیح وبسایت ناشر کتاب،
نشر مهرگان خرد، دربارهٔ کتاب:
«نویسنده در این کتاب امید را تعهد به عمل در دنیایی میداند که آیندهاش نامعلوم است. او با اتکا بر دههها کنشگری و مطالعهی تاریخ فرهنگی، سیاسی و زیستمحیطی استدلال میکند که جنبشها به پیروزیهای دورانسازی دستیافتهاند که اغلب از قلم افتاده است و عواقب مثبت اعمال ما را نمیتوان همیشه فوراً ارزیابی کرد.
ربهکا سولنیت با روایتهای تاریخی از دوران معاصر این ایده را مطرح میکند که همواره راه برونرفت از بحرانها حفظ امید است، امید هم به عنوان راهکار و هم به عنوان روش نه تنها در مبارزات و جنبشهای اجتماعی بلکه در لحظه لحظۀ زندگی. او معتقد است قدرتمندان همواره در تلاشند که دنیای پیش رو را تیره و تار نمایش دهند و اینگونه مردم را از بهبود شرایط ناامید کنند.
به اعتقاد سولنیت ” امید یک در نیست، بلکه این احساس است که شاید جایی دری وجود داشته باشد، راهی برای خروج از مشکلات لحظهی کنونی حتی پیش از آنکه آن راه را بیابیم یا دنبال کنیم.”
ربهکا سولنیت نویسنده، مورخ و کنشگر، هجده کتاب دربارهی محیط زیست، مناظر، اجتماع، هنر، سیاست، امید و حافظه نوشته است، از جمله کتابهای راهنمایی برای گم شدن؛ سفردوستی؛ تاریخچهی راه رفتن؛ و غرب وحشی تکنولوژیک (که به خاطرش جایزهی گوگنهایم، جایزهی حلقهی منتقدان کتاب ملی و جایزهی ادبی لنان را دریافت کرد). او سرمقالهنویس و نویسندهی همکار هارپرز و گاردین است.»
امید در تاریکی؛ تاریخهای ناگفته، احتمالهای بیکران | ربهکا سولنیت | نرگس حسنلی | نشر مهرگان خرد | ۱۹۵ص | ۱۸۰۰۰ تومان
#پیشنهاد_دیگران #توییتر@kaaghaz