💬 حتماً تا به حال با این موضوع مواجه شدهاید که گاهی ویژه شدن یک خصوصیت در مورد یک چیز یا یک انسان، سایر خصوصیات او را تحت تاثیر قرار میدهد.
مثلاً دانشمندی بزرگ که همه او را به دانش سرشارش میشناسند اما در کنار تخصص خاصش، خَیِّری بزرگ یا ورزشکار حرفهای نیز هست. در این جا، این خصوصیات او تحت الشعاع علم او قرار گرفته است.
از قضا این مسئله در مورد واقعهی عاشورا نیز اتفاق افتاده است.
غالباً به خاطر پررنگ بودن مصائب حادثهی عاشورا، کمتر به بُعد تربیتی آن توجه شده؛ در حالی که واقعهی کربلا مدرسهی تعلیم و تربیت است.
امام حسین علیهالسلام با ندای «اِنْ لَمْ یَکُنْ لَکُمْ دینٌ ...» به ما میآموزد آزادگی ارتباطی به دینداری ندارد، انسان چه دیندار و چه غیر دیندار باید پایبند به آزادگی و آدمیت باشد.
یا این که کیستی و هویت، در مرام عاشوراییان، با امام و مقتدا تعریف شده است. این گونه است که أَمیرِی حُسَیْنٌ وَ نِعْمَ الاَْمیرُ میگویند.
یا نمونهی دیگر این که آن حضرت شب عاشورا عهد خود را از اصحابشان برداشته تا همگان بدانند باید عاقلانه و فارغ از جوزدگی تصمیم گرفت؛ همچون عاشوراییان.
یا در جای دیگر با قصهی حُر، نگاه واقعبینانهی «راه چگونه برخاستن» را آموزش میدهند، نه توقع «هیچگاه زمین نخوردن» را !
آری! عاشورا
مکتبی غنی برای تعلیم و تربیت بوده و حیف است که آموزههای تربیتی آن مهجور بماند.
#عاشورا #محرم@basaaer