ترجمه سورة الفجر وَالْفَجْرِ قسم به بامداد. وَلَيَالٍ عَشْرٍ و به شب های ده گانه. وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ و به جفت و طاق. وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ و به شب چون سپری شود. هَلْ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٌ لِّذِي حِجْرٍ آیا در اینها سوگندی برای خردمندان هست؟ أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ آیا ندیدی که پروردگارت با (قوم) عاد چی کرد؟ إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ با (شهر) اِرَم دارای ستونهای بلند (چه کرد)؟ الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ که مثل آن (در هیچ) سرزمین ساخته نشده بود. وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ و (با قوم) ثمود که صخره های (بزرگ سنگ) را در وادی تراش داده بودند؟ وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ و (با) فرعون صاحب میخها؟ الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ (چون اینها) کسانی بودند که در شهرها بنای سرکشی را گذاشتند. فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ و به فسادپیشگی زیاد دست یازیدند. فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ بنابرآن پروردگار تو عذاب را به شدت بر آنها فرو ریخت. إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ بیگمان پروردگارت در کمینگاه است. فَأَمَّا الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ اما انسان، چون وی را پروردگارش آزمایش کند و او را عزت و نعمت عطاء کند، (با تکبر) میگوید: « پروردگارم مرا عزت داد. » وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ و اما چون او را آزمایش کند و روزی او را بر وی تنگ سازد، (در یأس) میگوید: « پروردگارم مرا اهانت کرد. » كَلَّا ۖ بَل لَّا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ چنین نیست (که شما می پندارید)، بلکه (واقعیت اینست که) شما یتیم را عزت نمیکنید. وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ یک دیگر را به طعام دادن به محتاج تشویق نمی کنید. وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا و مال و دارایی را با عشق بسیار دوست دارید. كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا نه چنان است (که شما می پندارید)، هنگامیکه زمین به کوبیدنی (بسیار شدید) بعد از کوبیدنی دیگر کوبیده شود. وَجَاءَ رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا و پروردگار تو بیاید، و فرشتگان (در) صفی بعد از صفی دیگر قرار گیرند، (و جن و انس را در محاصره بکشند). وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ ۚ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ وَأَنَّىٰ لَهُ الذِّكْرَىٰ و دوزخ در آن روز آورده شود. در آن روز است که انسان پندشنو میشود، ولی این پند شنیدن او چه فایده ای را به همراه خواهد داشت؟ يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي میگوید: « افسوس است به حال من، ایکاش چیزی (یعنی اعمال نیکو) را برای این زندگی (یعنی آخرت) خویش از پیش می فرستادم. » فَيَوْمَئِذٍ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ پس در آنروز هیچکس به (مانند) عذاب او (جل وعلا شأنه) عذاب نمیکند. وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ و هیچکس به مانند (زنجیر و الچک) بسته کردنِ او بسته نمیکند. يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ و (تو) ای انسانِ آرامش یافته. فَادْخُلِي فِي عِبَادِي پس در زمرۀ بندگان (مخلص) من داخل شو. وَادْخُلِي جَنَّتِي و در بهشت من درآی.