آرامشِ لب هایت معبدِ باشڪوهے است ڪہ نفس هایِ مرا هر ثانیه بہ زانو در میآورد ••• و میپراند خیالِ نبودنت را بند بندِ وجودم بیتاب است دلبر جان تو بگو چگونہ ستایش نڪُنم هم آغوشے به وقتِ بوسیدنت را
باز... چشمان ِ سیاه ِ شب، ناز ِ ستاره ها را بوسه باران می ڪند... و من حسادت می ڪنم به آغوش پر ستاره ی شب.... خودم را رها می ڪنم روی سینه ی خیال .. پا به پای شب ... زیر گوشت می خوانم دوستت دارم
صداے پاے تابستان ڪه مے آید ، می ترسم از این همه بلاتڪلیفے ! نه مے آیی ! نه خسته مے شوم از انتظار ! تن پوش دورے ات عجیب به من مے آید! وقتی براے بوسیدن نگاهت، انتظار مے پوشم ...
دلبر جان هر صبح به وسعت عشقمان دوستت دارم براے بوسیدن تو ماه را پنهان میڪنم خورشید را نوازش میڪنم تا بیدار شود.... صدای قنارے را میبوسم و براے دیدنت از پنجره قول میگیرم و به گلدانش قول ِ آفتاب مے دهم... هرصبح به وسعت آغوشت دوستت دارم دلبر جان.....
شنبه ها، بعد از آغوش ِ تو میزبان ِ نگاه ِ عاشقانه ے هفته مے شوم و به چالش ِ چشم هایم مے ڪشانم تورا در خودم گم مے شوم تا لابه لاے پیچ وتاب ِ زنانه ام پیدا مے ڪنے گرم ترین نشان ِ دوستت دارم هایم را بے تڪلم ناب تر از تمام هفت شنبه هاے عاشقی فصل به فصل جذب ِ لب هاے ِ گرمت میشوم و با نفس هاے دلبرانه هایت دور میڪنے از اینهمه هیاهو روز هایم را ....