هیلدا دولیتل زمانی تا مدتها، و به توصیه پاوند H.D.Imagist امضایش بود. شعرهایی از او در جنگ ایماژیست شماره ژوئن 1912 منتشر شد. هنگامی که دیگر ایماژیست ها هر کدام به گونه ای به شعر چین، ژاپن و مصر باستان گرایش داشتند، او سرچشمه شعر یونان را برگزیده بود. از بین دیگر اعضای آن گروه بیشتر مورد توجه ازرا پاوند قرار گرفت. مدتی بیمار فروید بود. پس از افول ایماژیسم بیشتر از خویشتن، بحران های روحی و همجنس گرایی اش نوشت.
در دهه هفتاد شعر و نثر او در تفسیرهای جنبش فمینیستی بازنگری شد و سپس شاعران ز-ب-ا-ن به او رویکرد نشان دادند بخصوص جنبه وضوح و درخشندگی تخیل زبانی اش واکاوی شد. بعدتر در اوایل دهه هشتاد، شعرش باردیگر مورد توجه شاعران جدید مکتب نیویورک(بخصوص باربارا گست) قرار گرفت.
هرمسِ راهها
1
ماسۀ سخت می شکند
و دانه هایش
روشن بسان شراب
دورتر بالای تل ماسه ها
باد است
بازی کنان در گستره ساحل
کپههای کوچک را جمع میکند
و خیزابهای بزرگ روی آنها میشکند
من اما بیشتر از راههای بیشمارِ کف آلودۀ دریا
او را میشناسم
از راههای سهشاخه او را
هرمس
که چشم به راه است.
مشکوک
رو به سوی سه راهی
خوشامدگوی مسافران
او که باغِ دریا
پناهگاه اوست از غرب
از شرق
در باد دریا
جلوی تپههای بزرگ
هجوم میبرد باد
بر تپهها
و علفهای زبرِ نمک اندود
پاسخ می دهند.
هوی
به قوزک پایم شلاق میزند!
2
کوچک
است این نهر سپید
زیرِ زمین جاری
از تپۀ سایه-سپیدار
اما آب شیرین است.
سیبهایی بر درختان کوچک
سختاند
خیلی کوچک
بس دیر رسیدهاند
زیر خورشید فرومانده
که با مه دریا کشمکش دارد
شاخههای درختان
پیچ خورده و
گیج از بیقراریها
ساقههای کوچک برگدار
پیچ خوردهاند
اما سایههاشان
سایۀ نوک دکل نیست
نه سایۀ بادبانهای پاره پاره
هرمس، هرمس
دریای بزرگ کفآلوده است
دندان به هم فشرده
اما تو نالیدهای
آنجا که خزۀ دریایی
با علف ساحلی به هم میپیچند.
این همان قطعه معروف است که پاوند در اتاق چای موزه بریتانیا ویرایش کرد و سپس
هیلدا را به "اچ. دی. ایماژیست" ملقب ساخت. شعر در جنگ ایماژیست به همراه دو شعر دیگر از
هیلدا منتشر شده است.
شعر گرچه برای هرمس سروده شده است اما چیزی که کمتر مورد توجه قرار گرفته این است که هرمس همچنین نام مدل ماشین تحریر سوئیسی است که در دهه های قرن گذشته بعضی از مدل هایش محبوب نویسندگان آمریکایی بود.
#هیلدا_دولیتل#ترجمه #شعر_ایماژیست#ایماژیسم@ashoftar