عاشقانه های فاطیما

...:
خداوندا! دیگر چه بگویم ؟ چگونه بگویم که چند سال متوالی برای تسلی دلم از یکطرف و پیدا کردن راه حلی برای مشکلی که داشتم ، جز خداوندان زمین مونسی نداشتم .. تا اینکه ..
یک بار احساس استخوان شکنی سراپای زندگیم را تکان داد . یکوقت عملا دیدم که دارم پیر می شوم و هنوز جای پای هیچ مردی در بیکران بی آب و علف زندگی سرسام گرفته ام ، پیدا نیست !..
تنفر شدیدی نسبت به هر چه شاعر است و نویسنده است در من بوجود آمد .. چون یکباره بخاطرم آمد که این انسان های معروف ، که ظاهرا خدای معنویات هستند ، هرگز صمیمانه درباره تیر بختانی چون من که تنها گناهشان فقدان زیبایی ظاهر است نگریسته اند ! هرگز نخواندم که یکی از آنها عاشق دختر زشت رویا چون من شده باشند . و اگر تصادفا هم چنین کاری کرده اند .. پایه اش براساس ترحم بوده نه محبت ! ترحم ! ترحم.
آری! خداوندا! قلب هیچکس نباید بخاطر من – بخاطر قلب من – بطپد ، برای اینکه اصلا نیستم ! نه ، خدا! خدا ، منهای زیبایی مفهوم زن چیست ؟ من چیستم ؟ در حیرتم ، پروردگارا ! مگر هنگام آمدن من ، این حقیقت برای تو آشکار نبود ؟
مرا چرا آفریدی ؟ برای چه ؟
برای که آفریدی ؟ برای نشان دادن عظمت و قدرت زیبایی ؟ برای این کار وسیله دیگری جز ( زشتی ) این منبع تیره بختی زندگی تیره بخت من نداشتی ؟!
پروردگارا! من متاسفم که تحمل زندگی با این همه خفت ، از توان من خارج است !..
من همین امشب به آستان تو بر می گردم .. تا در ساختمانم تجدید نظر کنی ! این سینه ی خشک بدرد من نمی خورد ! من پستان لازم دارم .. یک جفت پستان سپید و برجسته که شکافشان بستر شهوت شبانه جوانان هوسران این دوران باشد .. جوانانیکه عظمت عشق را – برغم صفای دل ، در برجستگی پستان ها جستجو می کنند!
من موی سرکش و پریشان می خواهم تا هر یک از تارهایشان را زنجیر بندگی صد دل هرزه پرست سازم ! این فکر عمیق بدرد من نمی خورد ، به چه دردم می خورد ؟ .. من فکر بچگانه می خواهم که با یک اشاره بخاطر هوسی موهوم دل به هرکس و ناکس ببازم !..
پروردگارا ! من امشب رهسپار بارگاه تو هستم .. و این گناه من نیست .. مرا بخاطر گناهی که ندارم ببخش ...

#نامه_یک_دختر_زشت_به_خدا
#نامه‌های_سرگردان
#کارو


@asheghanehaye_fatima