📕يكى از موضوعات محورى مثنوى مولانا اين است كه ما آدم ها معمولاً تصوير و تصوّرى واقعى از خودمان نداريم،بلكه برداشت ما از شخصيت مان وهمى و خيالى است. براى همين است كه گاهى در شرايط خاص،واكنشى از خود نشان مى دهيم كه نه تنها موجب حيرت ديگران مى شود،بلكه خودمان نيز باورمان نمى شود كه چنين رفتارى از ما سر زده است! غالباً ما آدم ها طبق شرايط،رنگ عوض مى كنيم مثلاً وقتى بى پول و بى مسند و مقاميم يك جور حرف مى زنيم و رفتار مى كنيم. و وقتى به ميز و مسند و مقامى رسيديم ،جور ديگر رفتار مى كنيم.حتى راه رفتن و نگاه كردن مان هم عوض مى شود. در قرآن كريم نيز يك رشته آيات ناظر به همين جنبه از روانشناسى انسان است.مانند آيه ٧٤ سوره توبه،٦و٧سوره فرقان و ٢٢و ٢٣سوره يونس.فقط آدم هاى صاحب معرفت در هر شرايطى انسان مى مانند و خود را گُم نمى كنند."بى عنايات خدا هيچيم ، هيچ" . @Ashaarkotaa