▪️هنر به چه کار می آید؟
اگر خلاقیت به معنی نوآوری است پس چرا
#پیکاسو کپی کرد و همه می گویند که او خلاق ترین بود؟
وقتی در اوایل قرن بیستم پیکاسو کوبیسم را با صورت های عجیب و غریبش با «دوشیزگان آوینیون» در جهان معرفی کرد، عده ای این شیوه از نمایش چهره ی انسان عجیب و نامانوس و برخی آن را نوآورانه، خلاقانه و محسور کننده خواندند. چهره انسان در این تابلو و برخی دیگر از تابلوهای پیکاسو تاحدی خشن، تند و بی پرواست و چنان در چشم شما می نگرد که پنداری هیچ چیز
#روانشناختی از نوع رمانتیک آن- آنچنان که قبلا نقاشان در جستجوی آن بودند- را در خود ندارد. تنها چیزی که این صورت ها می گویند این است؛ «هرچیز را که می خواهی جستجو کنی باید در زیر این
#نقاب جستجو کنی» و این معنی زمانی محتمل تر می شود که درک کرد که این چهره ها نوعی نقاب هستند بر صورت هایی که هیچ وقت روی این تابلو چهرهٔ واقعی فرد را نشان نخواهند داد مگر این که در جای دیگری مشابه آن پیدا کنیم که زمان داشته باشند.
بعدها کاشف به عمل آمد که این صورت ها مشابهی دارند و این مشابه ها قدمت بس طولانی دارند و تازه متولد نشده اند. آنها قرن هاست که متولد شده اند و اکنون سالخورده و فرتوت مرگ خود را نظاره می کنند و اتفاقا دنیایی که پیکاسو را در خود پرورش داده است موجبات مرگ آنان را مهیا کرده است. این صورت ها یا صورتک ها همان هایی هستند که آفریقایی ها با آنها اعمال مذهبی و یا جادویی خود را با آنها انجام می دهند و برایشان نوعی تقدس را به همراه دارد.
برخی منتقدان با نگاه دوباره به صورتک های یاد شده، پیکاسو را خطاب قرار دادند که صورت هایی که تو ساخته ای برداشت یا کپی از نقاب های آفریقایی است. در جواب اینان می توان گفت؛ مهم نیست که این صورت ها از کجا برداشت شده است، مهم این است که این صورت ها روی تابلوی پیکاسو
#دنیای_کنونی ما را تفسیر می کنند و می توانند روح جادویی داشته باشند که هنر دل مرده رمانتیک افسون زده خسته از سال ها تکرار را تکان دهند و به چیزهایی نو رهنمون کنند.
#بهنام_شاه_حسینی@art_philosophyy
