#شاعران_اراک
#شو_چله_اراکییاد اوو روزا بخیر ، که دِمدِمایِ شُوئه چلّه
دِلامون هوایی میشد به هوایِ شُوئه چلّه
از دمِه باروی قَلِه ، تا حصار ، مَلِّه به مَلِّه
روی برف دو ذری بود ، ردِّپایِ شوئه چلّه
ناقالی به طبل و توتک ، با عبوسی عینِ دلقک
پاکویی و چغُّنِش بود ، پاگشایِ شوئه چلّه
ننه با شیره و زردک ، میپختا کسمه و قندک
آقا قربونی میکرد تَگِه برایِ شوئه چلّه
چلّه بزرگه بِ را بود خونۀ آقابزرگه
کوچیکه دالِ بی بی بود از دُمایِ شوئه چلّه
بی بی غَنجین و فِرنجین ، می نِشتا به کُلِّ بالا
پنداری به تَخ نشسته ، پاتِشایِ شوئه چلّه
ترخنه_باسلوق و گردو ، بَلگۀ قِیسی و آلّو
کودو و لبویِ خوشبو، مربّایِ شوئه چلّه...
سنجه و شادونه گندم ، نخودچی_کشمشِ بی دُم
انجیل و تخمه و بادوم ، به مجمایِ شوئه چلّه...
توویِ کاسّه های مِسی ، ردیفی به دور کرسی
می چسبید شاغّاله مِسّی ، توو سرمایِ شوئه چلّه
آما حیف ، از دلا رفته هوی و هایِ شوئه
چلهدیه شوق و ذوق نداره بلندایِ شوئه چلّه
با چینی اوضا و اَوال ، دُزّی و وردار و ورمال
سال به سال دریغِ پارسال ، اون صفایِ شوئه چلّه
با این حال و روزگار که ، همه افتادیم به نِکّه
خوشیِ الکی جُکِّه ، با ادایِ شوئه چلّه
میونِ گلّه گرگی که روبا اُوگج می گیره
اسّخونا چَپُش پیره ، قِسِّ مایِ شوئه چلّه
توویِ این تبعیض و توفیر ، چُمچاره بجای تدبیر
تهِ دیگبا خورده کفگیر ، به دیگبای شوئه چلّه
یه عده به بُنه یلدا ، یا شمالن یا اروپا
یه عده ماتم گرفتن به عزایِ شوئه چلّه
خِفگیرِ درد ناداری ، خُفتویِ فقر و بیکاری
با یارُنه جیره خواری ، چو گدایِ شوئه چلّه...
با عتاب-خطابِ دُشخیم ، زیر این خُشارِ تحریم
بِیتره فاتِه بگیریم ، بجایِ شوئه چلّه
فاتحه مع الصلوات
پی نوشت :
باروی قلعه و حصار از کوچه های قدیمی اراک
دو ذَر = دو ذرع
چَغُّنه = بِشکن
تَگِه = برّه ایی پروار که از بهار آنرا نشان می کنند و پرورش میدهند برای شب یلدا
زردک = بخ زمین = هویج زرد محلی
غَنجین و فِرنجین = بزک کرده
پاتشا = پادشاه
شاغّاله مسّی = شیطنتهای بچگی
چَپُش = بز بزرگ سن
چُمچاره = درد بیدرمان
✍🎙#هادی_فاضلی@ArakiBass