#گریه_و_اشک#قاسم_کاکایی اشک باعث پاک شدن
و صفای قلب میشود:
چشم آلوده نظر از رخ جانان دور است
بـر رخ او نظـر از آینــهی پاک انــداز
غسل در
اشک زدم کاهل طریقت گویند
پاک شو اول
و پس دیده بر آن پاک اندازد
وقتی بر حسین(ع)
گریه میکنیم، میخواهیم هر چه را غیر حق است از قلبمان بزداییم.
امام حسین(ع) تمام وجودش حق است. سراپایش حق است.
در برخی احادیث،
اشکِ عزاداران حسین(ع) به خون شهدا تشبیه شده است.
شهید خون خویش را که جانش بدان وابسته است میدهد تا به وجه الله نظر کند:
«الشهید ینظر الی وجه الله».
و گفتیم که وجه الله، حسین(ع) است.
ما هم که
اشک میریزیم، سعی میکنیم که خود را با حسین(ع) پیوند زنیم.
قطره دریاست چو او با دریاست ورنه او قطره
و دریا دریاست
اگر میخواهیم به خُمخانهی معرفت برسیم، اگر میخواهیم مقدمات ورود به دریای عرفان را فراهم کنیم، راهش شست
و شو
و «نَه» گفتن به هرچه غیر خداست.
شست
و شویی کن
و آنگه به خرابات خرام
تا نگردد ز تو این دیرِ خراب، آلوده
همهی شما ملاحظه کردهاید که وقتی در مجلس امام حسین(ع) مینشینیم
و وقتی
اشک میریزیم، چقدر زنگار
و سیاهی از قلبمان زدوده میشود، چقدر سبک میشویم
و چگونه با حسین(ع) پیوند میخوریم.
دکتر قاسم کاکایی
کتاب گلبانگ سربلندی صفحه 365
@apmkadeh