#کربلا_و_اشک#قاسم_کاکاییاگر میخواهیم از مصیبت بگوییم، باید حقایق کربلا را بیان کنیم.
به جای آن که اهل بیت را خوار نماییم و یک نوع مذلت و فلاکت را به آنها نسبت بدهیم، از خباثت یزید، شمر، عمرسعد و ابن زیاد سخن بگوییم. چنان که در زیارت عاشورا است.
در این زیارت، نام یزید بالصراحه ذکر شده و لعن شده است و حال آن که نام برخی دیگر به کنایه آمده است.
در جانب اهل بیت، زیباییها را بیان کنیم و در جانب خصم، زشتیها را.
جز حقیقت نیز چیزی نگوییم. همین کافی است برای گریستن.
لازم نیست دروغ بسازیم و به اهل بیت نسبت دهیم.
جنایت دربارهی هر کسی از ابنای بشر انجام شود، رقتانگیز است اما دربارهی کسانی که عزتی داشتهاند، رقتانگیزتر است.
پیامبر(ص) فرمودند:
«اکرام کنید عزیز قومی را که ذلیل شده است».
علی(ع) در جنگ خندق، عمرو بن عبد ود، یکی از دلیرترین پهلوانان سپاه دشمن را از پا درآورد. معمولاً رسم بر این بود که در جنگهای تن به تن، فردِ پیروز، زرهِ فردِ شکست خورده را به غنیمت بردارد. زرهِ عمرو بسیار مرغوب و قیمتی بود.
امام علی(ع) آن را از تن عمرو بیرون نیاورد و در برابر چرایی آن، فرمود:
«چون بزرگِ قوم خود بود، نخواستم هتک حرمت شود».
اما یک نگاه به صحنهی کربلا در غروب عاشورا بیندازید و حسین(ع)، عزیز پیامبر(ص)، عزیز فاطمه(ع) و عزیز بنی هاشم را در نظر بگیرید و با امام زمان(ع) همنوا شوید و به حسین(ع) سلام کنید که
«السلام علی من نکثت ذمته»
(سلام بر آن کس که با او پیمان شکنی کردند)، «السلام علی من هتکت حرمته»
(سلام بر آن که حرمت او را نگه نداشتند و در برابر عظمت او پرده دری کردند).
«السلام علی البدن السلیب»
(سلام بر آن بدنی که نه تنها زره بلکه حتی پیراهن کهنه را هم بر تن او باقی نگذاشتند). حال سری به خیمههای سوختهی اهل بیت عصمت و طهارت بیندازید.
«السلام علی المهتوک الخباء»
(سلام بر آن کسی که حرمت خیمههایش را نگاه نداشتند.)
سلام بر آن گوش و گوشواری که با هم دریده شد.
سلام بر آن شانههای ظریفی که با کعب نیزه به زمین افتادند.
سلام بر آن عزیزان پیامبر(ص) که اراذل کوفه همه چیزشان را غارت کردند.
دکتر
قاسم کاکایی کتاب گلبانگ سربلندی
@apmkadeh