#ادب_الهی#بلا#حاج_آقا_مجتبی_تهرانیبسیاری از بلایایی که برای مومنین ایجاد میشود، در اثر گناه است.
گاهی این طور تعبیر می شود که یک سنخ از گرفتاری ها و ابتلائات ما، بر اثر گناه، خلاف کاری و تجاوز از مرزهای الهی به وجود می آید.
اینها تعارف ندارند، چون بحث حدود و احکام الله مطرح است.
اگر ما که مدعی ایمان هستیم و رابطه ضعیفی با خدا داریم، به اصلاح و ادب خود قیام نکنیم، رحمت الهی اقتضا دارد که ما را به این زودی رها نکند و با عقوبت، تادیبمان نماید.
خدا میخواهد ما که با او پیوند درونی داریم، بالاخره با ادب شویم و مدارج الهی را پشت سر گذاشته و در آخر، به أو برسیم؛ لذا از سر لطف و رحمتش ما را رها نمیکند و اگر ما خودمان را ادب نکنیم، أو ما را با عقوبت ادب خواهد کرد.
عقوبت دنیوی برای مومن و بر اثر گناه او به وجود می آید که نوعی ادب کردن از ناحیه خدا است.
این همان قسم از عقوبتی است که امام سجاد در دعای ابوحمزه میفرماید:
{الهی لا تودبنی بعقوبتک}:
خدایا! مرا با عقوبتت ادب نکن!
این عقوبت، مخصوص دنیاست.
ادب کردن به وسیله
بلا، بسیار تلخ و ناگوار است و ما تحمل تلخی
بلا و عقوبت الهی را نداریم.
مرحوم آیت الله
#حاج_آقا_مجتبی_تهرانیکتاب ادب الهی، ص 271 و 272
@apmkadeh