#وصیت_نامه#امام_حسناین وصیتی است که حسن بن علی به برادرش حسین نموده است، وصیت او این است:
به یگانگی خدای یکتا شهادت میدهد،
و همانطور که او سزاوار بندگی است عبادتش میکند،
در فرمانرواییاش شریک و همتایی وجود ندارد،
و هرگز ولایتی که نشانگر ذلت او باشد بر او نیست.
او هر چیزی را آفریده و به طور کامل اندازه گیری آن را مقدر فرموده است.
او برای بندگی و ستایش سزاوارترین معبود است،
هرکس فرمانبرداری او کند راه رشد و ترقی را پیش گرفته،
و هر کس معصیت و نافرمانی او کند گمراه شده است،
و هر کس به سوی او بازگردد توبه کند از گمراهی رسته است.
ای حسین! تو را سفارش میکنم که در میان بازماندگان و فرزندان و اهل بیتم که خطاکاران آنان را با بزرگواری خود ببخشی،
و نیکوکاران آنها را بپذیری و بعد از من جانشین و پدر مهربانی برای آنان باشی.
مرا در کنار قبر جدم رسول خدا دفن،نما، زیرا من به او و بیت او، از افرادی که بدون اجازه او وارد خانه اش شدند، سزاوارترم.
چون بعد از او قرآن به آنها نازل نشد. و خداوند در کتب خود که به پیامبر نازل کرده، فرمود: یا ایها الذین آمنوا لاتدخل بیوت النبی ألا ان یوذن لکم.
به خدا قسم او به آنها به ورود به خانهاش بدون اجازه او در حیاتش اذن نداد. و آنها بعد از رحلت آن حضرت اجازه ورود نداشتند.
ولی ما چون وارث اوییم بعد از او حق تصرف داریم.
ولی اگر آن زن مانع تو شود، تو را سوگند می دهم به خدا و مقامی که در نزد او داری و به پیوند و خویشاوندی نزدیکت با رسول خدا که مبادا به خاطر من حتی به اندازه خون حجامتی، خون ریخته شود،
تا آن که پیغمبر خدا را ملاقات کنیم و در نزد او نسبت به رفتاری که با ما کردند شکایت نمایم.
#امالی_شیخ_طوسی، ص ۱۶۰
@apmkadeh