سالهاست که گویی نیروهایی درونی یا نفوذیهایی بیرونی، در حال اجرای چنین سناریوهایی از کُنشهای خطرناک بر مردم هستند. البته با کشوری با چندین قرن پیشینه استبداد که تنها در صد سال اخیر، آن هم در سالهای محدودی، توانسته است اندکی با آزادی و اندیشیدن در آرامش آشنا شود، وجود چنین اشکالی خودآگاه و ناخودآگاه از رفتارهای نادرست سیاسی، اقتصادی و اجتماعی به شکل گسترده که گاه شکل و ظاهری به خود میگیرند که با هیچ منطقی نمیتوان آنها را درک کرد و باید به سراغ نظریه «خودکشی» از سر جنون، یا «توطئه» از سوی دشمنان بیرونی رفت، چنین رخدادهایی در چارچوب ِ جهان رو به زوال کنونی، دور از ذهن نیست. اما در میان همه این حرکات باز هم میتوان سلسلهمراتبی را حتی در «جنون» و «توطئه» قایل شد که در دورترین نقطه از عقلانیت قرار میگیرند. پرسشهایی هم که گفتیم به صورت مشروع مطرح هستند از همین نکته ناشی میشوند: چگونه در کشوری با سطح بالایی از تدابیر امنیتی و آمادگی بسیار زیادی برای مقابله با «دشمنان داخلی و خارجی» در کشوری که در این چند ماه اخیر، باز هم سطح کنترل به دلیل ناآرامیها بالاتر رفته، به صورتی که کوچکترین حرکتی در شبکههای تودرتوی اینترنت، چنان با دقت رصد میشوند و چنان با کمترین حرکتی در سطح شهر و حتی درون فضاهای بسته تا حد خودروهای شخصی، همه چیز زیر مراقبت و سپس تنبیه قرار گرفته است که در کمترین زمان هر آنچه «خطا» و «جرم» تلقی شود، یافته شده و افراد خاطی دستگیر میشوند، میتوان جلسات بزرگ را برهم زد، به سوی شخصیتهای حتی رده بالای کشور در مسجد مُهر پرتاب کرد، در جلسات به شدت زیر تدابیر امنیتی، شعارهایی علیه بالاترین ردههای حکومتی داد و آنها را برهم زد، بر روی زنان اسید پاشید و به آنها تجاوز گروهی کرد و حال در بی سابقهترین اقدام، مدارس کودکانه دخترانه را مورد
حمله شیمیایی قرار داد، بیآنکه نه کسی دستگیر و مجازات شود و نه پاسخگویی باشد؟ هر چند پاسخ، جای بسیار نزدیکتری از آن است که میپنداریم: به دلیل وجود و ریشه دواندن گروههای قدرتمند داعشی، طالبانی و بوکو حرامی در کل بدنه کشور. و اینکه تصورشان آن است که اگر همچون بوکو حرام در نیجریه یا طالبان در افغانستان، صرفا با مشت آهنین پیش بروند، بالاخره «رسمیت» شناخته خواهند شد. مشکل اما، آن است که آنچه ممکن است «رسمیت» یافتن، تلقی شود، چیزی جز به تعویق انداختن مرگی حتمی نیست. سرنوشت توتالیتاریسمهای قرن بیستمی، دیکتاتورهای کوچک جهان سومی عرب، گروههای تندرو در الجزایر، مصر و حتی سوریه، لبنان و عراق، برای آنکه خودمان را به جهان اسلام محدود کنیم، و سرنوشت تروریسم بینالمللی دهه 1980 از آمریکای لاتین تا اروپا و ژاپن، این را نشان میدهد./...
#عکس_فوری (267)، تاملی درباره
#حمله_شیمیایی به
#مدارس_دخترانه: چرا
#داعشیها در ایران راه به جایی نمیبرند؟ /
#ناصر_فکوهی/ اسفند 1401
لینک در کانال نوشتههای ناصر فکوهی
https://t.me/c/1023690244/19264این کانال خصوصی است، برای عضویت از لینک زیر استفاده کنید
https://t.me/+PQRGBBkRr6MtdKOW