قال العلامة المتتبع عبد الحسین الأميني النجفي -کان الله له- «أ لم يك في الحواضر الإسلامية من رجال الحديث من قرع سمعه نبأ هذه الأفيكة؟ فلماذا خصت بالشام، وسلسلت حلقة إسنادها بالشاميين فحسب؟ أنت تدري لماذا.» (الغدیر) یعنی: آیا در نواحی و اقطار اسلامی دیگر، از رجال حدیث کسی نبود که به این دروغها [فضائل ساختگی معاویه بر زبان رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم] گوش بدهد؟ چرا همهٔ این احادیث به شامیان اختصاص پیدا کرده، و حلقهٔ سندها فقط به شامیان ختم می‌شود؟ تو خود می‌دانی چرا! #قاعده_طلایی 🪻تعلیق (1): د. بشار عواد محقق کتاب «سیر أعلام النبلاء» به نصب باقی‌مانده در شامیان اشاره می‌کند: «... و مما یحز في القلب أنه مازالت بعض العبارات العامية في اللهجة الدمشقية تحمل هذه البقايا ... دون إدراك معناها.» (سیر أعلام النبلاء، ج 15، ص 476، ش 268، پاورقی 2) یعنی: متأسفانه در زبان و ادبیات دمشقی‌ها عبارات عامیانه‌ای وجود دارد که بقایای همان نصب است و مردم دمشق بدون این که متوجه معنای اصلی آن عبارات باشند در محاورات خود به‌کار می‌برند و این مطلب قلب انسان را به درد می‌آورد!! 🪻تعلیق (2): شمس الدین ذهبی (میزان الإعتدال، الناشر: دار المعرفة ج 4، ص 410) آورده است: «... وقد استبعد دحيم لقيه للعرباض، فلعله أرسل عنه، فهذا في الشاميين كثير الوقوع، يروون عمن لم يلحقوهم» یعنی: دحیم ملاقات یحیی بن ابی المطاع شامی با عرباض بن ساریه را بعید دانسته و معتقد بود روایات وی از او مرسل است؛ مرسل نقل‌کردن و نقل روایت از کسانی که هرگز با آنان ملاقات نکرده‌اند، عادت و شیوهٔ راویان شامی و امری رایج و شایع در میان آنان بوده است!! و تاریخ‌نگار شهیر حموی در کتاب معجم البلدان (2/304) ذیل کلمهٔ «حمص» وقتی آن شهر و اهالی‌اش را معرفی می‌کند، می‌گوید: «... ومن عجيب ما تأملته من أمر حمص فساد هوائها وتربتها اللذين يفسدان العقل حتى يضرب بحماقتهم المثل، إن أشد الناس على علي، رضي الله عنه، بصفين مع معاوية كان أهل حمص وأكثرهم تحريضاً عليه وجداً في حربه»، یعنی: از مسائل عجیب آن‌که آب و هوا و خاک حمص عقل انسان را از بین می‌برد، و حماقت مردم حمص در میان عرب ضرب المثل شده است؛ حمصی‌ها در جنگ معاویه و علی -علیه السلام- سخت‌ترین دشمنان نسبت به او بودند و در سپاه معاویه با حضرتش جنگیدند و بیش از سایر قوای معاویه تلاش کردند، و مردم را علیه آن حضرت شوراندند. 🪻تعلیق (3): «... ونشؤوا علی النصب» (سیر أعلام النبلاء، ج 3، ص 128) یعنی: شامیان و دوستداران معاویه بر اساس نصب و دشمنی با اهل بیت رشد کرده و بزرگ شدند!!!