«به من نگاه كن، به من نگاه كن!» اين همان چيزي است که بچهها در خطرناكترين لحظهی بازي يعني لحظهی عزت و افتخار موردانتظار فرياد ميزنند.
به من نگاه كن، به من نگاه كن! تو به خودت ميگويي اسبها، درختها هم، ديوانگان و فقرا و هر آنچه زندگي میکند- حتّي برای مدتي در زمان- اين را ميخواهند. اينجا، آنجا و هركجا همين ندا به گوش ميرسد. همان تمايلي كه دوست دارند در نگاه ديگران دوست داشته شوند، مشهور باشند؛ اين همان آرزوي تبعيديهاي هرجايي و دلتنگي شديد آنها براي زادگاه واقعي دلشان است.
به من نگاه كن، به من نگاه كن! اينها افكار جلوِ پيست هستند، با ديگر افكار قاطي شدهاند؛ اجاره بايد پرداخت شود، فلان صفحه نوشته شود، كفشها نياز به تعمير دارند. آنچه در ذهن شما ميگذرد بدون كموكاست آن چيزي است كه در جلوِ چشمانتان است بدون حدومرز.
#روز_هشتم_هفته #کریستین_بوبن #دکتر_سعید_رحیمیپور#مجموعه_کامل_آثار #نشر_آناپنا t.center/anapanapub