▼
وقتی حرف از هنر مجسمه به میان میآید، بیشک نام
#ناهید_سالیانی همواره در صدر است.
سالیانی گیلانیست. متولد ۱۳۱۵ در بندر
#انزلی. از اولین دانشآموختگان هنرستان هنرهای زیبای دخترانه که تجربهی شاگردیِ همشهری جنگجو و نوجویش
#جلیل_ضیاپور و بانو
#لیلیت_تریان نازنین را هم داشته. در دانشکدهی هنرهای زیبای تهران مجسمهسازی خوانده و بعد، تحصیلاتش را در همین رشته، در رم و پاریس کامل کرده، در دانشگاههای امریکا درس داده و به موطنش برگشته.
این که حضور استادانهی ناهید سالیانی چقدر در تشکل و تشخص هنر معاصر ایران،و پرورش نسل تازهی هنرمند ایرانی، موثر افتاده را باید در بین سطور پژوهشها و یادنوشتههای اهل قلم و هنر جست. بهانهی من اما برای نوشتن اینها چیز دیگریست.
چند سالیست که با جمع کوچکی از دوستان، مفتخرم به همنشینی و معاشرت با ایشان. معترفم که در سالهای رفته، مانندی برای او ندیدهام؛
در هشتاد و سه سالگی، دلزنده، پویا، تازه، دقیق، پاکیزه، صادق، آموزگار، و اینطورِ عجیب، جنگنده و امیدوار...
هر روز که میگذرد، کیف میکنم از اینکه در اینروزگار عسرت، ما او را داریم و بندر او را دارد. و یک افسوس هم دارم:
کاش،
#گیلان میدانست، دریا سخاوتمندانه چه گوهری را برای ساحلش به ارمغان آورده. کاش...
#روزانه@aminhaghrah