delicate ✧˖°.

yesssss female rage theater 🙂‍↕️

این هم شما و شنبه‌های سوییفتی این هفته‌مون. 🤸‍♀️

من اینجا براتون تفسیر ارائه نمی‌دم که فقط نگاه کنین و رد شینا. گفته باشم. دیشب هم که پیام نداد اونی که می‌خواستم، دلم ازتون پره.

۴. اهمیت گفته‌ی شعر اونجایی مشخص می‌شه که در حقیقت اصلا مهم نیست که شما کدوم مسیر رو انتخاب کنین. هرمسیری رو که طی کنین درنهایت این سوال تو ذهنتون هی می‌چرخه که «اگه اون یکی رو انتخاب می‌کردم چی می‌شد؟» انگار یه احساس پشیمونی‌ای همراهتونه که شاید اگه اون کار رو می‌کردم نتیجه‌ی بهتری می‌گرفتم.

و برای من، تعریف مناسب‌ترش اینه که به جای اینکه از خودم بپرسم اگه اون راه رو می‌رفتم چی می‌شد، از خودم بپرسم حالا با گرگ‌های این مسیر چیکار کنم؟ پلی که خراب شده رو چطور تعمیر کنم؟ برای بارش چه راه‌حلی پیدا کنم؟ به بیان دیگه، بیشتر از اینکه خودم رو تو آتیش حسرت بسوزونم، با عواقبش روبه‌رو می‌شم تا بتونم از اینی که هست، بهترش کنم.

۲. گوینده تو آینده ممکنه به گذشته نگاه کنه و داستانی از زندگیش بسازه که ساده‌تره و به این انتخاب، معنایی بیشتر از اون چیزی که در واقعیت داره، بده. می‌تونیم اینطوری در نظر بگیریم که خودمون با تفسیر انتخاب‌هامون چه معنایی داریم به زندگیمون می‌دیم.

۳. مهم نیست آیا انتخاب گوینده واقعا «تمام تفاوت‌ها رو ایجاد کرده» یا نه، بلکه مهم‌تر اینه که باور داشته باشه که اینطوری بوده. گوینده به زندگیش با خلق معنا، اون هم جایی که ممکنه هیچ معنایی وجود نداشته باشه، ارزش می‌بخشه؛ اما این فرآیند خلق معنا رو نه به‌عنوان تقلب، بلکه به‌عنوان بخشی از انسان بودن به تصویر می‌کشه.
تو شعر راه‌حلی برای این پرسش که معنای انتخاب گوینده چیه به ما ارائه نمی‌ده، بلکه به نوعی تجسم خود سوال می‌شه. بهمون اجازه می‌ده تا به معماهای ذاتی تو برداشتمون از زندگی فکر کنیم.

۱. گوینده تو این شعر باید از بین دو مسیری که روبه‌روش قرار داره، بدون هیچگونه اطلاعات قبلی‌ای، یکیشون رو انتخاب کنه. از همون اول، تو خط دوم، حسرتی که قراره با خودش حمل کنه رو متوجه می‌شیم: «ای کاش می‌شد هردوشون رو امتحان کنم!»

گوینده سعی می‌کنه مسیری رو بره که کمتر کسی از اونجا رفته، جایی رو انتخاب می‌کنه که علف‌هاش سبزتر به‌نظر میان و اینطوری نتیجه می‌گیره که خب پس کمتر تو این مسیر پا گذاشتن.

زمانی که بالاخره تصمیمش رو می‌گیره که از کدوم جاده عبور کنه، باز هم نمی‌تونه از تجربه‌ش به‌درستی برامون تعریف کنه، چون هیچ‌وقت قرار نیست بدونه اگه اون مسیر رو انتخاب می‌کرد چی می‌شد و چه اتفاقی رخ می‌داد.

The Road Not Taken

Two roads diverged in a yellow wood,
And sorry I could not travel both
And be one traveler, long I stood
And looked down one as far as I could
To where it bent in the undergrowth;

Then took the other, as just as fair,
And having perhaps the better claim,
Because it was grassy and wanted wear;
Though as for that the passing there
Had worn them really about the same,

And both that morning equally lay
In leaves no step had trodden black.
Oh, I kept the first for another day!
Yet knowing how way leads on to way,
I doubted if I should ever come back.

I shall be telling this with a sigh
Somewhere ages and ages hence:
Two roads diverged in a wood, and I—
I took the one less traveled by,
And that has made all the difference.

- Robert Frost
#swifterature

الو؟ ری‌اکشنا کوشن؟

فکر کنم این شعر موردعلاقه‌ی تیلوره. 😭
نمی‌دونم تو آهنگ دیگه‌ای هم به کار برده یا نه، اگه برده لطفا بهم بگین که بفرستمش اینجا. من این سه‌تا رو یادمه.

time flies, messy as the mud on your truck tires
now i'm missing your smile, hear me out
we could just ride around
and the road not taken looks real good now

کاش یه ورژن استودیویی از این آهنگ درست همون‌طوری که لایو می‌خوندش بده. گوش دادن به این آهنگ بدون اون female rage احساس گناه و جنایت می‌ده بهم.

take the road less traveled by
tell yourself you can always stop

(yap all you want, she was 12 when she wrote this masterpiece. what were you doing at 12?)

i didn't know what i would find
when i went lookin' for a reason
i know i didn't read between the lines
and baby i've got nowhere to go
i tried to take the road less traveled by
but nothing seems to work the first few times, am i right?

سلام، امروز تو شنبه‌های سوییفتی یه شعر از رابرت فراست داریم.

یه هفته‌ست که این آهنگ تو مغزم پخش می‌شه. شاید با تسخیر شما دست از سر من برداره.

for all this, there's only one thing you should know

بچه‌ها من یه محمود کیانوش دیگه رو شروع کردم.