۱. گوینده تو این شعر باید از بین دو مسیری که روبه‌روش قرار داره، بدون هیچگونه اطلاعات قبلی‌ای، یکیشون رو انتخاب کنه. از همون اول، تو خط دوم، حسرتی که قراره با خودش حمل کنه رو متوجه می‌شیم: «ای کاش می‌شد هردوشون رو امتحان کنم!» گوینده سعی می‌کنه مسیری رو بره که کمتر کسی از اونجا رفته، جایی رو انتخاب می‌کنه که علف‌هاش سبزتر به‌نظر میان و اینطوری نتیجه می‌گیره که خب پس کمتر تو این مسیر پا گذاشتن. زمانی که بالاخره تصمیمش رو می‌گیره که از کدوم جاده عبور کنه، باز هم نمی‌تونه از تجربه‌ش به‌درستی برامون تعریف کنه، چون هیچ‌وقت قرار نیست بدونه اگه اون مسیر رو انتخاب می‌کرد چی می‌شد و چه اتفاقی رخ می‌داد.