✅ تشبیه‌ها در بسیاری از شعرها به سرانجامی منجر نمی‌شوند؛ «کلمات چیستند / که چون میخ‌ها در پایم فرورفته‌اند / و چون شاخه‌های نرگس / در دستانم منتظرند» (کلمات، ص۷۱). آیا این تصویر، بیانِ درد و ناتوانی از راه‌رفتن است؟ چرا کلمات مثل میخ در پا فرومی‌روند؟ و کف دستان مثل نرگس منتظرند؟ اگرچه می‌شود برای آنها فرضیه‌هایی مطرح کرد و توجیه ساخت اما اینها در ساختار کلامی و مفهومیِ شعر به‌راستی کارکردی ندارند.
Иран
