🔘 ایکاش اندیشه والای آیتالله سیستانی بر جمهوری اسلامی نیز حاکم بود-
۱🔻یکی از خصلتهای بسیار زشت و ناپسند و امراض اخلاقی که اعمال انسان را تباه و جامعه را به سمت فساد و فروپاشی سوق میدهد و بهدلیل تاثیر مخربّش بر روح و روان انسان، منشاء بسیاری از فسادها و ناهنجاریهای اجتماعی است،
#نفاق و
#دورویی است که بیانگر تفاوت ظاهر و باطن است و در تفاوت گفتار و كردار، سخن و انگیزه و كردار آشكار و پنهان، ظهور و بروز مییابد.
🔻با اینکه
#نفاق،
#ریا و
#دورویی در اسلام به شدت مورد نکوهش قرار گرفته و فرد ریاکار خارج از دایره ایمان به شمار آمده است، شوربختانه در نظام سیاسی مستقر که دارای پسوند اسلامی نیز هست، به بخشی از فرهنگ عمومی و یک اپیدمی تبدیل شده است.
بزرگترین علتش نیز این است که نظام سیاسی شخصیتمحور حاکم، معاش و ممات ملت و شرط هرگونه رشد و پیشرفتی را ملازم با این شرک خفیه(اگر شرک جلی نباشد) و تظاهر به التزام و اعتقاد عملی به اسلام و نظام و
#ولایتمطلقه_فقیه پیوند زده است تا جاییکه اکثریت مردم برای رسیدن به مقاصد دنیوی خود، ناگزیر شدهاند که بهجای خود واقعی بودن و حفظ ارزش و کرامت انسانی و جایگاه خلیفهاللهی خویش و التزام و پایبندی به اخلاص و آزادگی و صفات نیکو، برای جلب نظر نهادهای حکومتی، به استفاده ابزاری از دین و اعمال منسوب به دین و دروغ و دورویی و ریا و تظاهر روی آورند!
وحال آنکه پیامبر اسلام(ص) میفرمایند: وای بر آنان كه به وسیله دین در پی دنیا طلبیاند، سخنانشان شیرینتر از عسل است و دل هایشان دلهای گرگها است.
🔻در جامعهای که شخصیتمحوری، شخصیتپرستی،
#بز_اخفش بودن و تملق گفتن و چاپلوسی برای مقامات بالادستی، سکه رایج آن است و به شیوههای مختلف، از
#نظارت_استصوابی گرفته تا تصویب قوانین مضیق و گنجاندن شرایط محدود کننده مبتنی بر ریا و نفاق، مانع از ورود شایستگان آزاده و صادق به ارکان مختلف قدرت میشوند و پخمگان و ریاکاران و دورویان و ناتوانها و افرادی که مصداق این بیت از شعر حافظند که میگوید؛ "واعظان کاین جلوه در محراب و منبر میکنند // چون به خلوت میروند آن کارِ دیگر میکنند، به آسانی ویزای ورود به قدرت را دریافت و بر صدر مینشینند، ناگزیر امور جامعه رو به عقب خواهد رفت و مملو از ناهنجاریهای اجتماعی خواهد شد، زیرا تشنگان قدرت و زمامداری که برای رسیدن به قدرت تن به هر ذلت و خواری و نفاق و
#الینه شدن و ازخودبیگانگی میدهند، برای حفظ موقعیت خود و پنهان ماندن ضعف و باطن واقعیاش نیز به جای استفاده از شایستگان، به استفاده از سفلگانی چون خود روی میآورد و شایستگان نیز، برای حفظ کرامت خود هرگز تن به همکاری با ناشایستهها نخواهند داد و در چنین شرایطی بدیهیست که جامعه نیز به جای پیشرفت روز به روز پسرفت خواهد داشت و فرجام آن سقوط و انحطاط است و این همان واقعیتی است که امام علی(ع) ۱۴ قرن قبل آنرا اینگونه توضیح داده است:
"
چهار چيز، نشانه انحطاط دولتها است، رها كردن اصول؛ چسبيدن به فروع؛ مقدم داشتن افراد فرومايه و كنار زدن افراد بافضيلت".👈در یادداشت بعدی، دلیل انتخاب عنوان این یادداشت مشخص خواهد شد.(
ادامه دارد)
✅ #اکبر_اعلمی👈 در
شبکه ایکس@alami_akbar