شعر ، ادبیات و زندگی

💥💥💥

نمیتوانم بپرم
از الف‌الف تنت،
که یک شعر بلند است
ترکه‌ای می‌کوبد به تنم
من که سکون مشدّدم
گناه حروفم.
تنی که اعتراف نمیکند
بابایی که هرگز به خانه برنمیگردد
بایی که در دریاهای پشت سر من غرق شده
بایی که به سمت تو پارو میزند
پایی که در کفش‌های خودش گم شده‌‌است
نشانی‌ام را نوشته‌ای
خیابان الف
خانه‌ی الف
سِیلی از سیلی‌های دست‌های الف
گذاشته‌ای در جیبم
که بریزم
بپاشم از نامم
سپس به دنیا بیایم از کلمات
سپس در دهان تو زبان باز کنم
صدا کنم تو را،
به این دو حرف الفبا قناعت کنم
به بابا که رفته‌است، دودِ کارخانه‌ها شده
و من که گلویم گرفته
از رفته
از نیامده
از مرگی که سرفه‌های آخرش در راه پله‌هاست.
که پا بگیرم از دهان تو
بدوم
و کلمات کارگر را دهان به دهان برسانم به او
او که مصادف است با تولدم
من که مصادفم با نفس‌نفس های آخرش
این الف بای شاعر که رفته‌است دود کارخانه‌ها شده‌است.
دود سفیدِ قدبلند،
بابای کبودِ کشیده‌ای
که به صورتم می‌خورد.


#گیتا_شمسی

مجله الکترونیک تخصصی شعر #چرو

https://t.center/alahiaryparviz38