برخیزید : ای زَنانِ مَغموم در آشپزخانه ها آی مَردانِ ماسیده بر چَرخْ دَنده و آجُر برخیزید : تا رَنگینْ کمان را کودکان به کلاسِ دَرس ، بیاورند آن گاه مُعَلّمان ! از لطافتِ شَبنَم و مَکتَبِ گُل جُغرافیا ، و تاریخ خواهند ساخت برخیزید : ای پسرانِ نوبالغ در انتظارِ یک جَنگِ بی حاصل آی دُخترانِ پَلاسیده در اُتاقَک هایِ شَهوانی برخیزید : تا کودکانِ نُطفهْ بَسته از فَقر آدابِ دَریا را با حوضِ میدانْ چه ، تَصوّر نکنند ... اگر پیوندِ کوچه و گندم رؤیایِ شان نیست ! پَس چرا جَهان به آغازی دیگر نمی اَندیشَد ؟ اینک برخیزید که رَهایی ، نشاطِ کودکان از لَمسِ فَریاد است