راه روشن را باید رفت حتی اگر اولش غم باشد، چون هر چه جلوتر بروی غمش هم دورتر می‌شود. بیشتر نرفتن‌ها برای صدای بلند غم و نور کم آغاز است. آنها در لحظهٔ آغاز خشکشان می‌زند، اما کسانی که راه افتاده‌اند نورشان روز به روز روشن‌تر می‌شود و غمشان شب به شب کم‌صداتر. راه روشن را باید رفت. برای آدمی که نگاهش به روبروست، نور امروز روشن‌تر از نور دیروز است. اما اگر گمان می‌کنی غم‌هایت بیشتر می‌شوند به رفتنت دقت کن. شاید بیشتر از آنچه باید پشت سر را می‌پایی. پشت سر، حواس پرت‌کن است.