#قسمت_سوم (نهایی)
✍اما به آخرین ادعای این تکامل نیافتگان می پردازیم : زندیق کانالچه سوتی به اسلامگرایان می گوید :
⚠️ اگر کانال اسلامگرا اصرار دارد که به کار بردن ضیاء برای خورشید در آیه ی ۵ سوره ی یونس دلالت بر اعجاز علمی قرآن می کند٬ پس الزاماً باید اعجاز علمی اشعار شعرای دوره ی جاهلیت را نیز پذیرا باشد! چرا که در اشعار دوره جاهلیت هم نمونه هایی وجود دارد که شاعرِ شعر٬ اختصاصا کلمه ی ضیاء (و مشتقات آن) را برای خورشید به کار برده است. پس اگر بنا به معجزه تراشی باشد حتی می توان از اشعار دوره عرب جاهلی هم معجزه استخراج کرد
〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰✍ در پاسخ میگوییم : خودِ شخصِ زندیق در متن بالا متذکر شده است که وجه اعجاز قرآن کریم مربوط به آیه ی 5 سوره ی مبارکه ی یونس است.
👈 اما در آیه ی 5 سوره ی مبارکه ی یونس ، چه سیاقی به کار رفته است که باعث شده است ما تردیدی به این موضوع نداشته باشیم که خداوند سبحان ، از بکار بردن دو واژه متفاوت برای "شمس" و "قمر" دقیقا به دنبال ذکر یک تفاوت آشکار در این دو بوده است.
📃 توضیح بیشتر اینکه:
در آیه ی ۵ سوره ی مبارکه یونس ، مراد از
#نور در اینجا نور عرضی هست و الا جا داشت برای ماه هم کلمه ضیاء استعمال کند. ( دقت کنید )
✍ در آیه ۵ سوره یونس سیاق آیه وقتی صحبت به ماه میرسد عوض میشود، یعنی میتوانست برای ایجاز( مختصر گویی ) در کلام، بگوید:
"و جعل الشمس و القمر ضیاءان "
👈و قرار داد خورشید و ماه را دو ضیاء ! اما چنین
#نکرد! وقتی خداوند دو واژه متفاوت بکار میبرد؛ دقیقا میخواهد به یک وجه تفاوت اساسی بین این دو اشاره کند، لذا فرمود:
"و جعل الشمس ضیاء و القمر نورا"
در این آیه شریفه،
#ضیاء منحصرا صفت
#شمس قرار گرفته است و
#نورا هم منحصرا صفت
#قمر ( دقت کنید)
👳♂شیخ جعفر سبحانی حفظه الله، در کتابِ منشور جاوید راجع به همین موضوع می نویسد :
🔅نكته قابل توجّه در آيه، اين است كه در مورد «خورشيد» لفظ «ضياء» و در مورد «ماه» لفظ «نور» بكار رفته است، اين دوگانگى در تعريف علّتى دارد! محققان میگويند: «ضياء» بمعنى نور
#ذاتی است، يعنى چيزى كه نور از خود آن بجوشد، در حاليكه « نور» مفهوم اعمّ از
#ذاتى و
#عرضى دارد، و چون خورشيد منبع جوشش نور، و نور ماه اكتسابى و عرضى است و از خورشيد سر چشمه میگيرد، از اين جهت در وصف آن دو، از دو
#لفظ #مختلف بهره گرفته شده است. مؤيّد اين نظر اين است كه قرآن كريم در آيات ديگر خورشيد را «سراج» و ماه را «نور» و يا «منير» خوانده است.
📒 کتاب منشور جاويد ج ۱ ص ۳۱۲
🌐https://bit.ly/2VRUTGJ🔱 پس به زندیقِ نقاد میگوییم:
ما به کل سیاق آیه نگاه کردیم و با توجه به اینکه در یک جمله برای دو واژه شمس و قمر از واژگان کاملا متفاوتی برای توصیف استفاده کرده است ، به چنین نتیجه ای رسیدیم. یعنی در واقع آیه دارای قرینه ای آشکار هست که تاویل و برداشت ما از آیه نشان از یک حقیقتِ علمی روشن دارد.
اما در هیچ کدام از این اشعار دوران جاهلیت که اینها فرستاده اند این قرینه در کلام و تفاوت در بکار بردن واژگان در یک جمله نیست.
👈 جالب تر اینکه در آیه ی
"وَ جَعَلَ الْقَمَرَ فِیهِنَّ نُوراً وَ جَعَلَ الشَّمْسَ سِراجاً" (نوح ۱۶ ) و "جَعَلَ فِيها سِراجاً وَ قَمَراً مُنِيراً" ( فرقان ۶۱ ) و بسیاری از آیاتِ قرآن ، هرکجا در مقام قیاس نورانیت خورشید و ماه بوده است ، دقیقا به این تفاوت اشاره دقیق رفته است.
⚡️چاره ای ندارند جز اینکه در مقابل حقانیت قرآن زانو بزنند
⚡️والسلام علی من التبع الهدی
#رسوایی_پشت_رسوایی@Zandiq_IQ7http://antizandiq.blog.ir