هزاره جنبش یتیمان مزاری(ره)

منافع مردم، جامعه و کشور و حقوق حقه‏ ی تمام مردم افغانستان سرلوحه عملکردهای تک تک ما بوده و تا باشد، چنین خواهد بود. امید ما بر این است که مردم افغانستان از فقر و بیچارگی نجات پیدا کنند؛ از کشتار و خون‏ریزی در امان باشند؛ از نعمت آزادی برخودار شوند؛ تمام حقوق شان مصئون باشد؛ خاک و سرزمین مان میدان جنگ‏های نیابتی و استخباراتی منطقه و جهان نباشد و از شر افراطیت و تندروی ایمن باشیم. کسانی هم که بر وضعیت مسلط شده اند، امیدواریم به خاطر دلخوشی دیگران خانه خود شان را به آتش نکشند و مردم خود را در جهل و نادانی نگه ندارند به خصوص حقوق زنان را که نیم از پیکر جامعه را تشکیل می دهد قربانی افراطیت نشوند، خشونت وحق تلفی راکنار بمانند و برای برقرای صلح وثبات دایمی، با در نظر داشت مشارکت موثر و واقعی همه اقوام ساکن در کشور، گام بردارند که بعید میدانم چنین حسن نیت وجود داشته باشد .

در پایانه‏ ی این سلسله یاد داشت از باب اعتراف به یک نقطه ضعف مان، این را یاد آور شوم که:
فردای همان شبی که طالبان وارد مرک شدند، یکی از افراد طالبان نمبر مرا پیدا کرده بود و برایم تماس گرفت. نکته غافلگیرانه‏ ی را برایم گفت. وقتی برایم زنگ آمد، گوشی را برداشتم. با لحن آمیخته به خرسندی، گفت: «اسدی صیب، گپ تان راست شد. گفته بودید تخ (فیر) نمی‏شود. به راستی که نشد». فورا یادم آمد که شب در جلسه مردمی، یکی از بزرگان با التماس و اصرار گفت که نباید «تخ» شود. منم در جوابش گفتم که اگر تصمیم مردم این است که درگیری نشود، پس از طرف ما «تخ» نخواهد شد. متاسفانه گزارشات تمام تصامیم ما درجلسه مردمی، به دشمن داده می‏شد.
نکته دیگری را برایم گفت که کینه ده ساله‏ ی شان علیه شخص خودم را برملا می‏کرد ونشان می دهد که تا چه اندازه کینه دل تشریف دارند. وآن جنجال ما؛ سر حذف نام یکی از دانش آموزان از لیست نتایج در ریاست معارف میدان وردک و پرداخت نکردن بخش از معاش سه ماهه معلمان بود.
که به نحوی کنایه برایم موضوع را رساند که جرم تو همین است وبس، بیا تسلیم شوید وعفو عمومی سری شما هم تطبیق می شود.

به هر حال، آنچه را لازم دیدم از این دریچه خدمت شما و برای تاریخ نوشتم. این را مسئولیت خود دانستم که مردم از این ماجرا ها آگاهی پیدا کنند. اکنون که آخرین قسمت این یاد داشت نشر می‏شود، قطعات طالبان در پاسخ به همین یادـداشت‏ها، به بهسود رفته‏ اند. از انتقام سخن می‏گویند و اقارب و خویشاوندانم را تهدید می‏کنند ومسوولیت این نوع تصمیم نا جوان مردانه را کسانی دارند که من با رفقا ودوستان فرهنگی ام شریک ساختم و مسوولیت پاسخ دهی آنچه را انجام می دهد دارند. و در تاریخ ستم بار مردم ما تمام جنایت ها ثبت خواهد شد که خایین وخادم چه کسانی بوده اند وتا چه حدی بی باکانه پارا روی منافع مردمش مانده است. از این جماعتی که هیچ گاهی از امتحان اخلاق و انسانیت کامیاب بیرون نیامده اند، هیچ چیزی بعید نیست. باور من این است که شکست اخلاقی و معنوی بدتر از شکست نظامی و جنگی است. پشت پا زدن به ارزش‏های دینی و حقوقی و انسانی فقط از جماعت ناجوانمرد و شکست‏ خورده‏ گان عرصه‏ ی اخلاق و انسانیت، بر می آید.

تصریح و تاکید می‏کنم که هرچه غیر از این یادداشت‏ ها، به آدرس من وهمکارانم نشر و پخش می‏شود دقیق نیست. هر نوع گزارش و تبلیغات دیگر، کار بدخواهان مردم ما و دسیسه گران دوران غنی است (مخاطبم در این قسمت طالبان و مسئولین موظف شان در بهسود هستند).

به امیدی روزی که مردم ما به صلح و ثبات واقعی و دایمی دست پیدا کنند و دست بیگانگان از سرزمین ما کوتاه گردد.

در هر ناامیدی، بسی امیدهاست.

حمیدالله اسدی
مورخ۱۴۰۰/۶/۳۰خورشیدی.
#مقاومت_عدالت_آزادی
@YatemanMazary