در این میان خانوادههایی هم هستند که عزیزانشان هفت تا ۱۰ ماه پیش بازداشت شدهاند اما هنوز نتوانستهاند آنها را ببیند. شماری از این خانوادهها برای آنکه بدانند عزیزانشان زندهاند یا نه و اینکه کجا زندانیاند، به افراد طالبان رشوه میدهند. در برخی موارد، افراد طالبان به آنان میگویند که عزیزشان زنده و در فلان جا زندانی است. در این میان، برخی از این طالبان بخشنده میشوند و به زندانی اجازه میدهند یک بار با خانوادهاش صحبت کند یا خانواده برای زندانی لباس بفرستد. بیبی فاطمه از اهالی
#پنجشیر، یکی از کسانی است که پس از خرج کردن حدود ۶۰ هزار افغانی و بعد از شش بار رفت و برگشت، سرانجام توانسته است پسرش را در اداره ۴۰ سازمان استخبارات پیدا کند و به ملاقاتش برود. او میگوید که پس از چهار ماه، از پشت یک شیشه به مدت حدود هفت دقیقه توانست با پسرش صحبت کند.شمار کسانی که توانستهاند از بند طالبان رها شوند، بسیار کم است و اکثرا در ازای پرداخت مبالغی هنگفت به افراد طالبان آزاد شدهاند. به گفته برخی منابع، مردی که چهار ماه و نیم در زندان امنیت طالبان زندانی بود، پس از پرداخت ۴۵۰ هزار افغانی و هفت قبضه اسلحه، توانست از زندان طالبان آزاد شود.یکی از خانوادهها میگوید که فرزندشان حدود سه ماه پیش در منطقه
#خیرخانه کابل بازداشت شد و پس از مشکلات فراوان توانستند بفهمند فرزندشان در اداره شماره ۴۰ زندانی است. این خانواده میگوید که فرزندشان سنگ کلیه دارد و آنان برای آنکه به فرزندشان کمک کنند، به شخصی در آنجا پول میدهند تا روزانه به این زندانی بیمار به قدر کافی آب برساند.
در همین حال اهالی شهرستان اندراب هم میگویند که نزدیک به ۶۰ تن از ساکنان این شهرستان ماهها است که زندانی طالباناند و از سرنوشت آنان هیچ اطلاعی در دست نیست.با آنکه طالبان پیش از عید قربان طی یک عهدنامه دوجانبه به ساکنان استان پنجشیر قول دادند که پنجشیریهای زندانی را آزاد کنند، تاکنون این تعهد را عملی نکردهاند. در این میان، شماری از خانوادهها هم هیچگاه نتوانستهاند عزیزانشان را ببیند.
#عبدالمجید، محافظ
#احمد_مسعود، رهبر جبهه مقاومت ملی، نهم فروردین در منطقه ۳۱۵ کابل در حالی که مسلح نبود و برای کار شخصی به دیدار دوستش رفته بود، بازداشت شد. او هیچ ملاقاتی با اعضای خانوادهاش نداشته است. برخی منابع به خانواده او گفتهاند که عبدالمجید زنده است و در اداره ۴۰ امنیت طالبان در منطقه شش درک کابل زندانی است. خانواده زندانیان طالبان از نهادهای مدافع از حقوق بشر میخواهند به طالبان فشار بیاورند تا از شکنجه زندانیان دست بردارند. این خانوادهها میگویند که نهادهای جهانی مانند صلیب سرخ و سازمان ملل متحد باید به این زندانها سر بزنند و وضعیت زندانیان را از نزدیک ببیند.سازمان ملل متحد در آخرین گزارش خود درباره وضعیت افغانستان به کشتار و بازداشت نظامیان حکومت پیشین هم پرداخته است. یوناما در این گزارش مینویسد که طالبان در طول ۱۱ ماه سلطه خود بر افغانستان ۱۶۰ تن را کشته، ۱۷۸ نفر را خودسرانه بازداشت و ۵۶ نفر را هم شکنجه کردهاند.بر اساس این گزارش، تنها ۲۳ مورد از بازداشتها با نظامیان و مقامهای حکومت پیشین بدون ارتباط بوده است. با این حال خانوادههای زندانیان این آمار را بسیار اندک میدانند و معتقدند که سازمان ملل متحد یا نتوانسته درباره بازداشت، کشتار و شکنجه افراد حقیقت را بیان کند یا نخواسته است در مورد بازداشتها و شکنجه افراد تحقیق کند.طالبان گزارش یوناما را نادرست خواندند اما در مورد این تعداد زیاد زندانی هم حاضر نیستند پاسخگو باشند.
#منبع ایندیپندنت فارسی
@ytimanmazari@YatemanMazary