توره | اساطیر باستان

👁‍🗨 در اساطیر مسلک #تائو از تمدن #چین باستان به توصیف "هشت" عنصر مقدس پرداخته شده و میدانیم که این هشت شیء در مالکیت #هشت_جاودانه بوده اند. گروهی هشتگانه از انسانهای خردمند نامیرا که به سان هشت دیتی والاتبار پرستیده میشدند و نقش مهمی را در پانتئون و اساطیر تائو ایفا کرده اند.

یکی از این هشت عنصر مقدس #هلوهای_جاودانگی است. این هلوها فساد ناپذیرند و طعمی بسیار شیرین و لذیذ و رایحه ای بهشتی دارند و به هر کس که از آنها تناول کند عمر بسیار طولانی و سلامتی پایدار می بخشند.

در توصیف میخوانیم که هشت جاودانه خردمند شش هزار سال انتظار کشیدند تا فردی را که لایق خوردن هلوها باشد پای بر جهان بگذارد. و بالاخره این فرد متولد شد که همان #ژی_وانگ_مو یا "ملکه مادر غرب" بود. پس در یک مراسم باشکوه تاجگذاری آنان وارد مجلس شدند و سبد هلوهای آسمانی را به ملکه تقدیم کردند و او از هلوها تناول کرد و به مقام جاودانگی رسید. پس از آن سبد هلوها در اختیار ژی وانگ مو قرار گرفت که از آنها به هر کس که صلاح دانست عطا کند. میدانیم یکی از افرادی که از این هلوها به او هدیه داده شد #چانگ_یی یا خدابانوی "ماه" است.

◽️ @Torecilik

🔗 torecilik.ir

👁‍🗨 نکته جالب توجهی که منحصر بفرد اساطیر تمدن #چین باستان است این است که در آن مقامی تحت عنوان یک "خدا" آن چنان هم دست نیافتنی نیست! در اساطیر #چین عمده ترین ویژگی یک خدا "جاودانگی" پنداشته میشود و در حیطه افسانه های چینی این عنصری به دست آمدنی است. صحبت در مورد شخصیتهایی تحت عنوان "جاودانگان" و "چشمه جاودانی" و هلوهای جوانی که تحت اختیار خدابانو ملکه غرب یا #ژی_وانگ_مو هستند خود مقالی جداگانه می طلبد. اما در این مبحث ما به معرفی یکی از این خدایان می پردازیم که پیشتر انسان بوده است.

در اعتقاد چین باستان #چانگ_یی خدابانوی زیبای ماه است. او حتی در خود کره ماه منزل دارد و در آنجا بی هیچ یاور دیگری فقط با "خرگوش" محبوب خود روزگار می گذراند و از آن نقطه نظاره گر زمین و زمینیان است. بالاخص که همیشه در آرزوی دیدار یک مرد به نام #هویی بوده است!

افسانه روایت میکند که در روزگاری بسیار قدیمی و باستانی که دنیا بدین شکل نبود و خدایان و اژدهایان زیادی بر آن حکمرانی میکردند و انسانها از دمدمی مزاجی آنان در امان نبودند، زنی بسیار زیبا به نام #چانگ_یی همراه با شوهر شکارچی خود #هویی زندگی میکردند. #هویی از سوی خدابانوی آفریدگار ازلی یعنی #نووا موهبتی دریافت کرده بود و آن تیر و کمان آسمانی بود. او با این کمان به سمت هر هدفی که تیر می انداخت قطعا به آن اصابت میکرد و با همین موهبت او از راه شکار امرار معاش می نمود.

روزی از آن روزگار در صبحگاه ده خدای خورشید تصمیم گرفتند با هم بر شاخسار درخت عظیم کیهانی یا #فو_سانگ بنشینند. روایت بیان میدارد که این ده خدا به شکل ده "ققنوس" یا ده "پرنده ورمیلیون" (پرنده سرخ بال عظیم شنگرف یا سیندور) ظاهر شده بودند. در نتیجه ده خورشید به یکباره در آسمان طلوع نمودند و سطح زمین از فرط حرارت خورشیدها گداخته شد و بسیاری از موجودات هلاک شدند. در این گیر و دار هویی شجاع برای دفاع از همسر محبوب خود کمان آسمانی را برداشت و به سمت تنه درخت کیهانی رهسپار شد. او با استعانت از موهبت نووا نه ققنوس از ده تا را از پای دراورد و با تیرهای آسمانی خود از شاخه ها به زیر افکند و فقط ققنوس خورشید امروزی یعنی #آنکا را باقی گذاشت. پس زمین نجات یافت و اوضاع برای گیاهان و جانوران و انسانها مجددا امن شد. آنگاه هویی به نزد چانگ یی بازگشت و او را در حضور خدابانو ملکه بزرگ غرب یعنی #ژی_وانگ_مو یافت. ژی وانگ مو با قدردانی از شجاعت هویی و همسرش به آنها دو جرعه از اکسیر چشمه جاودانگی عطا نمود تا هر کدام یک جرعه را نوشیده و جاودانه شوند و سپس آنها را ترک گفت.

پس از این واقعه هویی برای به دست آوردن غذایی مختصر همراه با کمان خود به شکار رفته و منزل را ترک کرد. در نبود او چانگ یی که از گرمای اخیر ده خورشید بسیار تشنه و بی رمق شده بود با بی ملاحظگی هر دو جرعه اکسیر جاودانگی را سر کشید و بلافاصله جاودانه شد و بدلیل افراط در نوشیدن اکسیر علاوه بر جاودانگی در آسمان به پرواز درآمد و تا ماه عروج کرد!

چون هویی از شکار برگشت همسر خود را در خانه نیافت و پس از جست و جو متوجه شد که او در آسمان به سمت ماه در حال عروج است! پس بسیار متعجب گشت اما پس از خالی یافتن قدح جاودانگی متوجه شد که چه بر سر همسرش آمده است. هویی و چانگ یی در میان اشک و آه از یکدیگر فاصله گرفتند و هر دو عزادار گشتند و چانگ یی بالاخره به ماه رسید و بر آن فرود آمد. تنها چیزی که با خود برده بود خرگوش محبوبش بود که هیچ گاه آن را از خود جدا نمیکرد و از اکسیر جاودانگی به او نیز نوشانده بود. چانگ یی پشیمان از عمل نادرست خود و با اندوه وصف ناشدنی در غم جدایی از معشوقش گریست و به درگاه ژی وانگ مو لابه نمود تا اکسیر جاودانگی را به همان میزان که لازم است در اختیار هویی نیز قرار دهد تا او نیز بتواند جاودانه گشته و به ماه سفر کند. اما جوابی نشنید!

روایت نقل میکند که هویی نیز در غم فراق چانگ یی روز و شب میگریست و در نهایت دست به خودکشی زد و با انتخاب کردن مرگ روح خود را آزاد نمود تا بلکه بتواند از این راه به معشوقه خود برسد. اما چانگ یی جاودانه که دیگر زمان برایش معنایی ندارد و متوجه گذر آن نیست هنوز هم از ماه نظاره گر زمینیان و در انتظار دیدار هویی است!

خوب است بدانیم که بزرگترین فستیوال ستایش ماه در جهان همه ساله بهنگام ماه کامل میانه پاییز در چین در مدح چانگ یی برگزار می شود و عظمت آن به حدی است که سرزمینهای همسایه مانند ژاپن و کره نیز در تبعیت فستیوالهای مشابهی را در زمان مشابه برگزار میکنند. همچنین باید بدانیم که از شخصیت چانگ یی در کتاب تاریخی #سفر_به_غرب وو شنگن نیز نام برده شده و او یکی از دیتی های معروفی است که راهب بزرگ در مسیر سفر خود دیدار میکند.

◽️ @Torecilik

🔗 Torecilik.ir

👁‍🗨 پیشتر از عرصه تقابل دوگانگی در اساطیر #چین و علی الخصوص باور #تائو بسیار گفته ایم. به توضیح مختصر میدانیم که هر دوگانگی می تواند به دو عنصر #یین و #یانگ منطبق باشد. اما از اصلیترین و مهم ترین این دوگانگی ها همواره تقابل "شاه" و "شهبانو" بوده است. این تقابل حتی به پانتئون نیز ورود کرده.

پرسونیفیکیشن #یین برای عرصه خدایان خدابانوی سیاه یعنی #ژی_وانگ_مو (بانوی سیاه غرب) است. او شهبانوی خدایان و انسانهاست، طینتی سیاه و مخرب دارد، موکل و صاحب کوهستانهای سرد و سنگلاخ غربی و صحراهای خشک و سوزان جنوبی امپراتوری #چین است. نماد او "ببر" یا "طاووس" است.

اما در مقابل همسر وی، شاه خدا #مو_گوانگ تطابق کاملی با عنصر سپید #یانگ دارد. او را باید در صوری همچون "اژدها" و "شیر" جست و جو نمود. او صاحب سواحل پر برکت و گرم شرق و جنگلهای پرباران شمالی چین است. به همین دلیل او را "شاه جنگل" نیز نام نهاده اند. او ذاتی سازنده و پایا دارد و حامی انسانهاست.

با این وجود میدانیم که هیچ کدام از این دو دیتی شر یا خیر مطلق نیستند و این موضوع همان چیزی است که اصل و بنیه باور تائو را شکل داده و #یین_یانگ را ساخته است!

◽️ @Torecilik