توره | اساطیر باستان

👁‍🗨💢 در بررسی با نگاهی موشکافانه به ادوار آفرینش در اساطیر #هندو به پایه هایی برگرفته از عقاید "ودایی" برمیخوریم. دین باستانی #سانسکریت بی شک توضیحاتی مبنی بر چگونگی آفرینش و "سرنوشت خلقت" در مکتوبات خود ارائه نموده است. ابتدایی ترین این متون را در #ریگ_ودا می یابیم. چنین که #اوپانیشادها در توصیفی کلی بر ما عیان می سازد، همه وجود و امکان چیزی جز ذات یگانه #براهما نیست. همه خلقت، خدایان، اندیشه ها و اجسام از او وجود می یابند و در وقتی مقرر بالاخره به ذات او باز می گردند. در این منظر این شرایط ره بسیار شبیه به شکل خلقت و معاد در ادیان ابراهیمی می یابیم. اما باید بدانیم که بیان جزئیات در مورد خلقت به همین مقدار بسنده نیست و توصیفات کاملی با جزئیات اساطیری برای "تاریخ آفرینش" در اساطیر هندو موجود است.

باید بدانیم که همه چیز حول دوران زندگی خدایی خالق کل یعنی #براهما ی بزرگ می گردد. او از عدم زاده می شود، حال آنکه ذاتش لایتنهای بوده است و از دوره های پیشین زندگی در #لوتوس بزرگ آفرینش محفوظ بود. هر دوره زندگی براهما به سال و زمان خدایان مشروح به صد سال است. اما این سالها بسیار طولانی تر از سال زمینی هستند. چرا که در مقیاسی کیهانی مورد توجیه قرار میگیرند. اما آنچه که برای نسبتا انسانها قابل درک می باشد تنها "یک روز" از عمر براهما است! همین یک روز طولی معادل 4،320،000،000 سال انسانها دارد و برای انسانها یک دوره کامل آفرینش تلقی می شود! (با مقایسه این دوره با عمر واقعی کیهان به تشابهی با ضریب خطای نسبتا پایین می رسیم که برای یک باور کاملا اساطیری خیره کننده و عجیب و حتی تا حدودی مشکوک است!). این دوره یک روزه از عمر براهما "کالپا" نامیده می شود. آفرینش با بیدار شدن براهما در این روزها آغاز می شود و در پایان روز با آماده گشتن براهما برای خواب معاد بزرگ بر پا می گردد و تمام موجوداتی که به #نیروانا نرسیده اند و هنوز درگیر چرخه تسلسل هستند مورد به نسبت زندگی اخیر خود مورد قضاوت قرار میگیرند و برای حلول در زندگی بعدی خود در روز بعدی آماده می گردند.

هر "کالپا" به نوبه خود به هزار دوره کوچکتر به نام "ماهایوگا" تقسیم شده که بالطبع دوره زمینی بالغ بر بیش از چهار میلیون سال زمین است و هر ماهایوگا به نوبه خود به "چهار" دوره نهایی یعنی #یوگا تقسیم میگردد. اینجا همان نقطه ایست که به "چهارگانگی" دوره های آفرینش در اساطیر هندو می رسیم! هر کدام از یوگاها تفضیل کامل خود از منظر توصیف و جزئیات اساطیری را دارا هستند.

اولین #یوگا، #کریتا_یوگا نام دارد. این دوران یک عصر طلایی سعادت و زندگی نیکو و بهشتین است. کریتا یوگا 1،728،000 سال به طول می انجامد. در این دوره مردمانی آسمانی نژاد بر زمین ساکنند. این مردمان از لحاظ بدنی نژادی برتر و از متظر جثه بسیار بزرگتر از مردمان امروزی هستند. آنان شاد و تندرست و مهربانند و وجدان و فضایل اخلاقی بین مردمان حکمفرماست. در این دوران #دارما (پرسونیفیکیشن "عدالت و توازن" به شکل یک خدای کیهانی) چهار پا دارد و با این چهار پا طی طریق می کند. در این دوران خالق به شکل خدایی "سپید فام" ستایش می شود.

یوگای دوم #ترتا_یوگا است که به تاریخ زمینیان طولی برابر با 1,296,000 سال دارد. در این دوره یک چهارم از ایمان و فضیلت آفریدگان از میان رفته است. دارما بر "سه پا" راه می رود و مردم وظایف خود را نیز به انجام می رسانند. اما بیشتر ستیزه جو هستند و جنگ و خونریزی در این دوران مورد رواج فراوان است و برتری حکومت ها بر قدرت بیشتر و املاک بیشتر است. براهما در این دوران خدایی "سرخ فام" است اما با تمام این تواصیف هنوز شمار برهمنان بر بی دینان فزونی دارد.

دوران سوم #دواپارا_یوگا نام دارد و 864،000 سال به طول می انجامد. در این دوران دارما بر "دو پا" طی طریقت می کند. دروغ، دزدی، نفاق و فریب رواج یافته است. هنوز بسیاری هز مردم برهمن و با ایمانند اما ایمان و تقوا به نصف کاهش یافته است. براهما در این دوران تظاهری به شکل یک خدای "زرد فام" دارد.

دوران حاضر که دوران آخر است #کالی_یوگا نام دارد. در این دوران دارما تنها "یک پا" دارد و تنها و بی یاور است. خدایی "سیاه رنگ" مورد ستایش است و مردمان اغلب #سودرا (برده) هستند. جرم و جنایت و فساد فراوان است. قحطی و بد اقبالی و بلایای پی در پی بر زمین می بارد. جمعیت زیاد است و رعیت فقیر و بیچاره و شاهان ظالم و مستکبرند. این دوران نهایی با ظهور #کالکی، منجی نهایی آخرالزمان پایان می یابد. در دوره کنونی منجی نهایی آخرین یا دهمین تناسخ #نارایان یا لرد #ویشنو است.

⚜@Legendfolkepic⚜

◽️ @Torecilik

👁‍🗨 معرفی #کتاب اساطیری

یکی از متون مقدس اصیل آیین #هندو و اساطیر هند بی شک #اوپانیشاد است. #اوپانیشاد به مجموعه ای از دفاتر با درونمایه مذهبی هندوئیسم اطلاق می شود که بنا به عقیده برخی باستان شناسان جزئی از #ودا های بزرگ هستند. در واقع بخش پایانی و مکمل ودا را به این نام خوانده اند.

در زبان #سانسکریت باستانی لغت اوپانیشاد را به گونه تحت اللفظی باید "نشستن در کنار هم" و به صورت روانتر "گرد هم آیی" معنا نمود. این تسمیه اشاره به مسئله انتقال انرژی روحانی و معنوی در جلسات گرد هم نشینی استاد و شاگردانش دارد.

از لحاظ برگرفتگی از متون ودا، اوپانیشادها را #ویدانتا نیز نامیده اند اما باید بدانیم از لحاظ بار درونمایه این بخش از ودا رویکردی کاملا متفاوت از باقی قسمتها را پیش میگیرد. ویدانتا بر خلاف متون الباقی به ستایش خدایان متعدد و آوردن سرودهای مذهبی در باب آنان نمی پردازد؛ بلکه به عکس سعی کرده است روند تفکر را به سمت وحدت وجود پیش برد و اگر درست قضاوت کنیم ببش از اینکه به متنی هندو شبیه باشد، کتابی بر پایه عقاید #بودا به نظر می رسد. اما به هیچ عنوان الگوبرداری شده از فلسفه بودیسم نیست. چه اینکه دفاتر اصیلتر و باستانی تر یعنی #موکهیا، بنا به شواهد مستند در دوران پیش بودایی کتابت شده اند و قدمتی برابر با قرن نه تا ده پیش از میلاد مسیح دارند.

اوپانیشادها به یک موضوع محوری اشاره دارند و آن اصل وحدت در وجود است. این متون سعی بر این دارند که جمیع خدایان هندو را تظاهراتی از یک وجود انرژی معرفی کنند و اصل "تناسخ" در این عرصه بیش از هر مجال دیگری مسجل گشته است. همچنین اوپانیشاد تاکید مستمری بر اصل "روح" و "خود" دارد و انسان را از "مادی گرایی" نهی می کند. همچنین باید بدانیم تاکید بر مفاهیم #کارما و #دارما در جریان این مکتوب کمتر شده و در عوض اصل #نیروانا و "فنا برای یکی شدن با کائنات" برای اولین بار مطرح شده است. بنابراین اوپانیشاد بیش از اینکه دستورالعملی مذهبی باشد، قصیده ای عرفانی است!

اوپانیشادها برای نخستین بار توسط شاهزاده گورکانی هندوستان یعنی "اکبر سلطان" فرزند "شاه جهان" به زبان #فارسی دری بازگردانده شده اند و با ظهور عصر رنسانس پروتستان در اروپا به اکثر زبانهای اروپایی علی الخصوص فرانسوی و انگلیسی ترجمه شدند و به سرعت به کتب عرفانی پرطرفدار و پر مخاطبی در سرتاسر جهان تبدیل شدند.

▫️ @Torecilik