#حقوق_شهروندی_کولبران@Social_Science✍حسین احمدی نیاز
🗞روزنامه همدلی، ۱۱ بهمن ۹۵
وقتی از
#حقوق_شهروندی صحبت میکنیم بلافاصله مساوات و برابری به ذهن متبادر میشود. اما انگار
#کولبران از این مساوات و عدالت برخوردار نیستند. اینان ظاهرا همزاد رنج و نابرابریاند.
#کولبری اصطلاحی نوین در قاموس نابرابری مناطق مرزی استانهای غربی کشور با عراق است. این گروه از مرزنشینان؛ ماحصل تبعیض و توازن نابرابر به شمار میروند.
#کولبران جمعیت وسیعی در نوار مرزی استانهای آذربایجان غربی، کردستان و کرمانشاه را تشکیل میدهند که برای امرار معاش و تامین معیشت خانواده مجبور به حمل اجناس بر دوش خود در مناطق صعبالعبور هستند. این افراد در قبال اندک پولی که گاه کفاف هزینه یک شبانهروز خانوادهشان را هم نمیدهد، به کوه و کمر میزنند و در سرما و گرما، شب و روز، مشغول کولبری هستند و در این میان گاه طبیعت بیرحم نیز با آنان مهربان نیست. کولبران هر روز ورای باری که حمل میکنند، کولهباری از مصیبت را بر دوش میکشند.
تمامی این مصیبتها در حالی است که با بررسی تمامی قوانین مصوب و متون حقوقی ایران، ملاحظه میشود که متاسفانه هیچ قانونی از کولبران حمایت نمیکند و این قشر ستمدیده از هیچ پوشش و حمایت حقوقی برخوردار نیستند. از دیگر سو مصایب بسیاری نیز در انتظار این گروه است، احتمال رفتن روی میدان مین، قرار گرفتن در معرض تیراندازی مرزبانان دو سوی مرز، رنج بیکاری، ستم، دستمزد پایین، نداشتن سندیکای کاری، بیماری، پیری زودرس به علت سنگینی بار، رنج راههای ناهموار، رنج متهم شدن به قاچاق، احتمال استثمار، دشواریهای برف و سرما و بهمن از جمله این بلاهای دردناک است.
به علت فقدان سندیکا و نبود پوشش حمایتی، آمار دقیقی از تعداد کولبران در دست نیست، اما نمیتوان انکار کرد که جمعیت زیادی در این مناطق مشغول این فعالیت طاقتفرسا هستند. هنوز دولت یا نهادهای حمایتی و بیمهای هیچ برنامهای برای مساعدت و حمایت از کولبران ارائه نکردهاند. در حادثه دردناک سقوط بهمن در مناطق مرزی سردشت و کشته شدن 5 کولبر، ملاحظه میشود که به علت فقدان بیمه و نبود برنامه حمایتی، رنج و مصیبت خانواده عزادار آنان افزون میشود. برخی از این کولبران در نوجوانی تن خود را سپر رنج طبیعت برای بهدست آوردن تکه نانی حلال برای خانواده کردهاند. این گروه بر اثر کار فیزیکی طاقتفرسا در کوره راههای دشوار، دچار پیری زودس و ناتوانی حرکتی میشوند.
اگرچه در روزهای گذشته برخی از رسانهها و شبکههای اجتماعی به علت مرگ تعدادی از این افراد زحمتکش به موضوع پرداختهاند، اما حقیقت این است که کولبران یک واقعیت تلخ دیرپا در نوار مرزی استانهای غربی کشور به حساب میآیند. آنان شهروندان رسمی جمهوری اسلامیاند و باید از تمامی قوانین و
حقوق اجتماعی برخوردار باشند و بتوانند با تاسیس نهادهای صنفی و حمایتی از مشکلات خود بکاهند.
پایان دادن به رنج کولبران خواست همگانی مردم این سه استان و تمامی مصلحان و فعالان مدنی در چارچوب عدالت اجتماعی و رفع تبعیض مصرح در قانون اساسی است و معیارهای
حقوق بشر و
حقوق شهروندی باید در این زمینه مد نظر قرار بگیرد. نباید بین شهروندان سایر مناطق کشور با
شهروندی کولبران تفاوتی وجود داشته باشد. اما انگار این تبعیض و نابرابری در قاموس آنان نوشته شده است و آنان را به شهروندان درجه دو تنزل داده است، امری که خلاف تمامی اصول و معیارهای
حقوق بشر و قانون اساسی جمهوری اسلامی است.
👥کانال علوم اجتماعی
👥Telegram.me/Social_Science