سوسیالیسم کارگران

🔺ساعاتی بعد از فاجعه‌ی معدن خصوصی #معدنجو و قتل‌عام ۵۲ کارگر، وزیر کار دولت #پزشکیان به منطقه رفت. در حالی‌که در همان ساعات اولیه، شواهد و قرائن گویای نقص تجهیزات فنی بود، وزیر کار،به خبرنگاران گفت: معدن از نظر استانداردهای ایمنی مشکلی نداشته و "حادثه" قابل پیش‌بینی نیست.

🔺#ایلنا در همان روز فاجعه‌ نوشت:
"علت حادثه خروج گاز متان و به دنبال آن مونوکسید کربن بوده. عدد این گاز هم ۱۵۰۰ بوده. گاز اینقدر زیاد بوده که گازسنج‌ها هنگ کردند! "
به گفته‌ی کارگران گازسنجی در این معدن صورت نگرفته است‌.

🔺یکی از کارگران جان‌به‌در برده از فاجعه‌ می‌گوید: "یک روز پیش، کارگران نشست گاز را به مدیران اطلاع دادند، اما گفتند بروید و کار کنید.

🔺خانواده‌ی کارگران جان‌باخته می‌گویند:
اجساد کارگران، آن‌ها را پا درون آمبولانس فشار می‌دادند برای این‌که آمبولانس بیشتری اعزام نشود.

🔺وزیر کار، به عنوان وکیل‌مدافعِ سرمایه‌داران و مالکان معادن وارد صحنه شده تا با انجام چنین مصاحبه‌‌ای کلیه‌ی نظرات کارشناسی در رابطه فقدان تجهیزات ایمنی را به حاشیه براند. امری که با بسیجِ خبرنگارانِ تبهکار اصلاح‌طلب کامل می‌شود.

🔺رسانه‌‌های اصلاح‌طلب با دستور اتاق فکرهای تجار و بازرگانان وارد عمل می‌شوند و در اقدامی حیرت‌انگیز " قیمت‌گذاری دستوری" را عامل مرگ کارگران معرفی می‌کنند!

فرارو می‌نویسد:
" آورده پایین تولید زغال نسبت به هزینه‌های آن باعث شده صاحبان معادن و کارفرمایان تا حدودی قید رعایت ایمنی را بزنند تا بدین صورت از هزینه‌های خود بکاهند."

🔺چنین وقاحتی را نزدِ هارترین تاچریست‌های بریتانیا و آمریکا نخواهید یافت. سرمایه برای افزایش سود، از دستمزد کارگران و تجهیزات ایمنی می‌‌کاهد. شرکت‌های کانادایی و فرانسوی در سراسر آفریقا با همین فرمول، معدن‌چیان آفریقایی را به بردگی گرفته‌‌اند و آن‌ها را بدون کم‌ترین امکانات ایمنی به اعماق زمین می‌فرستند. همین شرکت‌ها حجم عظیمی از طلا و سایر فلزات گران‌بها را از آفریقا غارت می‌کنند و کم‌ترین مسئولیتی در قبال مرگ سالیانه صدها کارگر معدن به عهده نمی‌گیرند.
اما روزنامه‌نگار اصلاح‌طلب در عمل به‌عنوان نوکرِ سرمایه‌دار همین روندِ استثمار-انباشت را این‌گونه فرموله می‌کند که:
مالک معصوم و مظلوم که درآمد زیادی ندارد، اگر "تاحدودی" قید ایمنی را نزند، چه کند؟

این‌ها دارند در چشم خانوادهای قربانیان، نگاه می‌کنند و می‌گویند: سرمایه‌دار "باید" برای جبران هزینه‌ها، قید ایمنی را بزند.


🔺 روزنامه‌نگارانی که، به‌‌جای دفاع از حق تشکیل اتحاديه‌های کارگری برای بالا بردن قدرت چانه‌زنی کارگران، نظارت دولتی بر فعالیت معادن و بی‌توجهی به دستمزد ناچیز کارگر در برابر نرخ تورم، قتل کارگران برای بالا بردن سود را توجیه می‌کنند، تبهکارند و شریکِ قتل هر روزه‌ی کارگران.


#طبس #طبقه_کارگر_ایران #معدنچی #معدنجو #بورژوازی_ایران


@Blackfishvoice1

🔺روز چهارشنبه ۱۷ مرداد،
"محمدسعید صفائی‌فرد" ۴۹ ساله، کاگر
مجتمع گاز #پارس_جنوبی #عسلویه و از نیروهای پیمانکاری، حین انجام کار در قسمت دودکش دیگ بخار دچار گرما زدگی و کاهش سطح هوشیاری شد و بعد از انتقال به بیمارستان، جان باخت.

🔺بر اساس گزارش‌های کارگرانِ مناطق نفتی و تاسیسات پتروشمی، گرمای هوا بعضا از ۷۰ درجه سانتی‌گراد تجاوز می‌کند و رطوبت تا ۹۰درصد می‌رسد. با این‌وجود کارگران زیر آفتاب سوزان، با تجهیزات چند‌ده‌کیلویی، برای ساعت‌ها کار کنند. گرمازدگی و بیهوشی اتفاقی روزمره برای این کارگران است که از  خدمات اورژانسی هم محروم هستند.


🔺فقط در #پتروشیمی_چوار_ایلام و در کمتر از یک‌ماه اخیر، ۴ کارگر بابت شرایط اسفبارِ معیشتی و اخراج از کار، اقدام به خودکشی کردند که از این میان، "سید رضا اسماعیلی" ۳۸ساله جان خود را از دست داد.


🔺در حالی‌که کارگرانِ نفت و پتروشیمی، در چنین شرایطِ جهنم‌گونه‌ای مهم‌ترین رکنِ ثروتِ ایران را تولید می‌کنند، کامندانِ بانک‌ها و اداراتی از این‌دست، در روزهای گرم بیش از ۴ ساعت در محل کار خود حاضر نمی‌شوند؛ آن‌هم زیر خنکای کولرهای گازی.
مدیران و مالکان و پیمانکاران نیز در ویلاها و کاخ‌های خود لش می‌کنند و دست‌رنجِ همین کارگران را به حلق خود و فرزندانِ دل‌‌بندشان را می‌ریزند. دولتِ ایران نیز برای آسودگی خاطرِ غارت‌گران، فعالین و مدافعین حقوق کارگران را بازداشت، شکنجه، زندانی و حتی به اعدام محکوم می‌کند: تمام این‌ها را بگذارید کنار هم تا مطمئن شوید که این‌جا جهنم کارگران است و بهشتِ سرمایه‌داران. ( ماله‌کشِ بورژوازی، شیهه‌کشان: ایران سرمایه‌داری نیست).

🔺#ما_در_یک_قایق_ننشسته_ایم


#طبقه_کارگر_ایران #طبقه_کارگر #فراتر_از_استثمار #مرگ_کارگران #معیشت_کارگران #جان_در_راه_نان #بورژوازی_ایران

@Blackfishvoice1

🔺تصویر مربوط به شهر #مریوان است. جنابِ کارفرما، پوستِ سه #کودک_کارگر ۱۲ ساله با نام‌های "نهرو خالدی، ریبین قادری و مانی دانش" را با اتوی بخار سوزانده است و با خیالِ آسوده راست‌راست راه می‌رود؛ بعد از شکایت والدین کودکان، کارفرما بازداشت و بعد از دو روز آزاد شده است.

🔺در دوره ۱۸۸۵ تا ۱۹۰۸ دورانِ استعمارِ #کنگو توسط پادشاهی #بلژیک بردگان را مجروح و نقص عضو می‌‌کردند تا بین سایر بردگان رعب و وحشت ایجاد شود و فکرِ شورش را از سر بیرون کنند.

هنوز هم پیمانکارانِ وابسته به مالکانِ فرانسوی، کانادایی، آمریکائی و چینی، گاه و بیگاه از روش‌های مشابهی از جمله تازیانه زدن به کارگران و ضبط فیلم از این صحنه‌ها استفاده می‌کنند تا عواقبِ گوش به فرمان نبودن را به بردگانِ مدرن یادآوری کنند.

🔺در شمالِ تهران مدارس غیردولتی وجود دارند که صرفاهزینه‌ی ثبت‌نام در آن‌ها بیش از ۲۰۰میلیون تومان است. چندین زبان خارجی به کودکان آموزش می‌دهند و بله! اردوهای کودکان، سفرهایی به اروپاست. یعنی فقط هزینه‌ی آموزش این کودکان در طول یک سال بعضا به مرز یک میلیارد تومان می‌رسد‌‌.

🔺#کودکان_کارگر کارگر می‌مانند و این دردانه‌های شمال‌شهری، سال‌ها بعد از فرنگ برمی‌گردند و در مقامِ مدیران و مالکانِ کارخانجات و اموال والدین عزیزشان، به عنوانِ باهوش‌ها، خودساخته‌ها و سخت‌کوش‌ها به جامعه معرفی می‌شوند. بعد دم و دستگاه روانشناسیِ زرد و #صنعت_موفقیت همین‌ها به فرقِ سرِ تهیدستان می‌کوبند و می‌گویند: "اگر ثروتمند نیستی، خودت نخواستی".
و وقتی تهیدستان این علیهِ این نظمِ نفرت‌انگیزِ طبقاتی شورش کنند، این‌بار دولت و دستگاه سرکوبِ عزیز وارد عمل می‌شوند تا با قتل‌عام و داغ و درفش، از امنیت زالوها دفاع کنند.

#ما_در_یک_قایق_ننشسته_ایم
#طبقه_کارگر ##فراتر_از_استثمار #بورژوازی_ایران #طبقه_کارگر_ایران #خواستم_شد #انرژی_مثبت #قورباغه_ات_را_قورت_بده #جان_جانان ##زندگی_هنوز_خوشگلیاشو_داره #منفی_نباشیم #چگونه_ثروتمند_شویم #ثروتمندان_خودساخته #انرژی_مثبت #نیمه_خالی_لیوان_را_نبینیم


@Blackfishvoice1

🔺 ویدئویی از کارگر شهرداری #اردبیل در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد که برای باز کردن مسیر آب، به درون فاضلاب فرو رفته و زباله‌ها را جمع‌آوری می‌کند.

🔺قاطبه‌ی واکنش‌ها به این ویدئو _از روزنامه‌نگار اصلاح‌طلب و خبرنگارِ بسیجی تا گعده‌های برانداز_ تجلیل از کارگر با کلماتی نظیر "حس وظیفه‌شناسی" و "وجدان کاری" بود.

🔺 شهرداری‌ها کلیه‌ی وظایف خدماتی خود را به #بخش_خصوصی برون‌سپاری کرده‌اند و آن‌ها برای پرداخت همین دستمزد تحقیرآمیز، ابتدایی‌ترین تجهیزات را فرایند کار حذف می‌کنند تا با کاهش هزینه‌ها، حداکثرِ سود را به جیب بزنند. (در اسطوره‌‌ی متافیزیکیِ لیبرالِ ایرانی، ما در ایران بخش خصوصی واقعی نداریم).
بنابراین با یاریِ خبرنگاران و نخبگانِ ارکانیگ سیستم ( به بیانِ ساده؛ کیف‌کش‌ها و مال‌کش‌هایِ بورژوازی):

الف: بخش خصوصی مصون از گزندِ نقد، به همان مظلوم همیشگی داستانِ اساطیریِ لیبرال‌ها تبدیل می‌شود و اصلا چه دیدی، می‌شوند قربانیان جمهوری اسلامی با اقتصاد کمونیستی!

ب: در این شرایط اگر کارگر بمیرد و نقص عضو شود "علت بی‌مبالاتی کارگر یا حادثه بوده" تا باز همان بخش خصوصی مظلوم، نه یک ریال غرامت پرداخت کند و نه به هدفِ انتقادات تبدیل شود.

🔺 وقتی در این شرایط از کارگر تمجید می‌شود
اولا: با فعال کردنِ #سندروم_استکهلم کارگر را به لحاظ روانی-عاطفی به گروگان می‌گیرند تا او نیز به‌جای خشمگین شدن از بدوی‌ترین شکلِ استثمار، خود را انسانی وظیفه‌شناس بداند.

دوما: به سایر کارگران این کُد را ارسال کنند اگر از جان‌ خود نمی‌گذرید و برای دستمزد معوقه یا وسایل ایمنی، غر و لند می‌کنید؛ وجدان کاری ندارید و خادمانِ خوبی نیستید. از آن شیرمردِ شریف که در لجن شیرجه زد، یاد بگیرید.

🔺 نتیجه: کارگران بخش خدماتی شهرداری‌ها، از ستم‌دیده‌ترین نیروهای کار در ایران هستند که نه تنها بدون تجهیزات ایمنی، سخت‌ترین کارها را انجام می‌دهند بلکه به جز چند کلانشهر، در سراسر ایران آن‌ها همواره با ماه‌ها تاخیر دستمزد دریافت می‌کنند.‌ مثلا در #سی_سخت مورد بوده که کارگران شهرداری‌ها تا ۲۴ ماه حقوق معوقه داشته‌اند.
حالا تیترهای خبری زرد در شبکه‌های اجتماعی با مخلوطِ کریهِ شرف و وجدان و زحمت و ایرانی، لایک انباشت می‌کنند ولی محال است یکی از آن‌ها یک‌بار به مساله‌ی دستمزد این کارگران یا صدها اعتصاب‌شان پرداخته باشد.

🔺راهی که سرمایه‌دار ایرانی در بخش خدمات شهری می‌رود، پیش‌تر در هند و بنگلادش آسفالت شده است! در اسلایدهای پایانی تعدادی از این کارگران را می‌بینید.

#فراتر_از_استثمار #طبقه_کارگر_ایران


@Blackfishvoice1

🔺 ویدئویی از کارگر شهرداری #اردبیل در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد که برای باز کردن مسیر آب، به درون فاضلاب فرو رفته و زباله‌ها را جمع‌آوری می‌کند.

🔺قاطبه‌ی واکنش‌ها به این ویدئو _از روزنامه‌نگار اصلاح‌طلب و خبرنگارِ بسیجی تا گعده‌های برانداز_ تجلیل از کارگر با کلماتی نظیر "حس وظیفه‌شناسی" و "وجدان کاری" بود.

🔺 شهرداری‌ها کلیه‌ی وظایف خدماتی خود را به #بخش_خصوصی برون‌سپاری کرده‌اند و آن‌ها برای پرداخت همین دستمزد تحقیرآمیز، ابتدایی‌ترین تجهیزات را فرایند کار حذف می‌کنند تا با کاهش هزینه‌ها، حداکثرِ سود را به جیب بزنند. (در اسطوره‌‌ی متافیزیکیِ لیبرالِ ایرانی، ما در ایران بخش خصوصی واقعی نداریم).
بنابراین با یاریِ خبرنگاران و نخبگانِ ارکانیگ سیستم ( به بیانِ ساده؛ کیف‌کش‌ها و مال‌کش‌هایِ بورژوازی):

الف: بخش خصوصی مصون از گزندِ نقد، به همان مظلوم همیشگی داستانِ اساطیریِ لیبرال‌ها تبدیل می‌شود و اصلا چه دیدی، می‌شوند قربانیان جمهوری اسلامی با اقتصاد کمونیستی!

ب: در این شرایط اگر کارگر بمیرد و نقص عضو شود "علت بی‌مبالاتی کارگر یا حادثه بوده" تا باز همان بخش خصوصی مظلوم، نه یک ریال غرامت پرداخت کند و نه به هدفِ انتقادات تبدیل شود.

🔺 وقتی در این شرایط از کارگر تمجید می‌شود
اولا: با فعال کردنِ #سندروم_استکهلم کارگر را به لحاظ روانی-عاطفی به گروگان می‌گیرند تا او نیز به‌جای خشمگین شدن از بدوی‌ترین شکلِ استثمار، خود را انسانی وظیفه‌شناس بداند.

دوما: به سایر کارگران این کُد را ارسال کنند اگر از جان‌ خود نمی‌گذرید و برای دستمزد معوقه یا وسایل ایمنی، غر و لند می‌کنید؛ وجدان کاری ندارید و خادمانِ خوبی نیستید. از آن شیرمردِ شریف که در لجن شیرجه زد، یاد بگیرید.

🔺 نتیجه: کارگران بخش خدماتی شهرداری‌ها، از ستم‌دیده‌ترین نیروهای کار در ایران هستند که نه تنها بدون تجهیزات ایمنی، سخت‌ترین کارها را انجام می‌دهند بلکه به جز چند کلانشهر، در سراسر ایران آن‌ها همواره با ماه‌ها تاخیر دستمزد دریافت می‌کنند.‌ مثلا در #سی_سخت مورد بوده که کارگران شهرداری‌ها تا ۲۴ ماه حقوق معوقه داشته‌اند.
حالا تیترهای خبری زرد در شبکه‌های اجتماعی با مخلوطِ کریهِ شرف و وجدان و زحمت و ایرانی، لایک انباشت می‌کنند ولی محال است یکی از آن‌ها یک‌بار به مساله‌ی دستمزد این کارگران یا صدها اعتصاب‌شان پرداخته باشد.

🔺راهی که سرمایه‌دار ایرانی در بخش خدمات شهری می‌رود، پیش‌تر در هند و بنگلادش آسفالت شده است! در اسلایدهای پایانی تعدادی از این کارگران را می‌بینید.

#فراتر_از_استثمار #طبقه_کارگر_ایران


@Blackfishvoice1

#کارگران_پروژه_ای نفت پس از ۱۰ تا ۱۲ ساعت کار فیزیکی طاقت‌فرسا، در دمای ۵۰درجه‌ و شرجیِ عسلویه این‌چنین استراحت می‌کنند.

ببینید کلمات مارکس پس از ۱۷۷ سال چقدر زنده و همین‌جایی‌‌اند:

"حتی نیاز به هوای تازه هم از کارگر دریغ می‌شود. انسان بار دیگر برای زندگی به غار باز‌می‌گردد‌، اما نه غاری که اکنون با نفس زهرآگین و طاعونی تمدن آلوده شده است. و با این‌که کارگر با هزار اما و اگر در این غارها سکنی می‌گزیند، این ماوا برای او چنان بیگانه است که هر وقت اجاره‌ی خود را نپردازد، از او بازپس می‌گیرند و بیرونش می‌کنند. برای این مرده‌شورخانه‌ها هم باید پول پرداخت.
مسکنی رو به خورشید که پرومته (در منظومه‌ی پرومته‌ی) آیسخلوس از آن موهبتی والا یا می‌کرد دیگر برای کارگران وجود ندارد.
نور، هوا ساده‌ترین پاکیزگی‌های حیوانی دیگر نیاز انسان به شمار نمی‌آیند.
کثافت، این گندیدگی و تعفن انسانی، گنداب تمدن( به معنایی کاملا واقعی)، عناصر زندگی او شده‌اند."

دست‌نوشته‌های اقتصادی و فلسفی
#کارل_مارکس
ترجمه‌ی #حسن_مرتضوی



#طبقه_کارگر #سرمایه‌داری #کارگران_پروژه‌ای #فراتر_از_استثمار #معیشت_کارگران #طبقه_کارگر_ایران

@Blackfishvoice1