سوسیالیسم کارگران

🔴 تقویم نبرد روی دیوار

از آن لحظه که در دی‌ماه ۱۳۹۶ ناقوس تغییر وضعیت زمان را شکافت تا این دقیقه راه طولانی‌ای پیموده‌ایم تا به اینجا رسیده‌ایم. از دی و مرداد و آبان تا قیام گرسنگان و قیام تشنگان، از روزهای متروپل تا قیام ژینا برگی از تاریخ فرودستان و ستمدیدگان ورق خورده است که در آن گروه‌های تحت ستم در میدان نبرد مرئی شده‌اند. از دانشگاه و مدرسه تا روستا و شهر، از میان ملت‌های تحت ستم، از میان زنان و کوییرها، از خانه‌ها، کارخانه‌ها. این پارچه‌ی بلند روی دیوار بخش کوتاهی از تاریخ بلند مبارزه علیه ستمگران است با بیرق نان و آزادی، با روسری‌هایی که آتش از آنها زبانه می‌کشد، با سنگفرش خونین خیابان‌ها و سنگرهایی که در لحظه‌های قیام بنا شد، با بدن‌هایی که در برابر ستم شوریدند. این پارچه در ضمن آرزو و آرمان است، آرزو و آرمان برای این‌که مسیر «اتحاد»، اتحادهای از پایین و رهایی‌بخش سرانجام پیموده شود و سرود فرداها را سرخ بخوانیم با حنجره‌های خونین. تاریخ نزدیک گذشته را با پارچه‌ای بر دیوار به یاد آوردیم تا آرمان فردا را صیقل دهیم و بر آن پافشاری کنیم. روزهای نبرد پیشِ روست و فردا از امروز آغاز می‌شود.
آفتابکاران
آذر ۱۴۰۲

#منجنیق
#آفتابکاران
@ManjanighCollective

🔴 بیرق نان و آزادی بر فراز شهر

در حالی که جمهوری گرسنگی و سرمایه هر قدم که پیش می‌رود با دامن زدن به فلاکت عمومی و فقر گسترده، بیشتر بنیان حکمرانی‌اش را تنها به سرنیزه و باتوم تکیه می‌دهد، در حالی که چون وعده غذا نمی‌شود مقامات حکومتی به‌طور دائم در مورد «شورش‌های نان» هشدار می‌دهند؛ کارشناسان راهِ دور کلاشیِ مستقر در رسانه‌های بزرگ و اتاق‌های چندهزارنفره‌ی کلاب‌هاوس، نظریه‌پردازان شامخ توئیت از زیر پتوی تیک‌آبی و لایک‌خور مستقر در توئیتر و اینستاگرام نیز هم‌صدا با مقامات حکومت مستقر، علیه قیام گرسنگان اعلام کودتا کردند. جمع شدند هر روز دور هم در اتاق‌ها و چارسوق‌های مجازی و فرمودند برای پاسداشت کرامت انسانی به انسانِ گرسنه نگویید گرسنه. به راستی هم کار سختی است حقوق‌های چندهزار دلاری و چند هزاریورویی و چندهزار پوندی و چندهزار ریالیِ ضرب سعودی بگیری و با گرسنگان هم‌راه و هم‌رزم باشی. کار دشواری است هم‌زمان چشم دوختن به قیام گرسنگان و ستایش پینوشه در شیلی که با زور سرنیزه برای استوار کردن بساط گرسنگی و بهره‌کشی کودتا کرده بود. آنها اما جمع می‌شوند دور هم و توئیت‌هایشان، حضورهای فرهمند تلویزیونی‌شان با کراوات فیروزه‌ای، جملاتشان و کلماتشان را فاکتور می‌کنند و برای کارفرما می‌فرستند تا آخر ماه صورت‌حساب چرب‌تری دریافت کنند، چرب مانند لب‌هایشان و دست‌هایشان وقتی لقمه‌های چرب می‌لمبانند، دلشان برای کباب برگ‌های وطن تنگ می‌شود و به شان انسانی «ملتِ وطن» فکر می‌کنند. این تفاوت ماست. جایی که مستقر شده‌ایم و جایی که حضور داریم. گفته بودیم و باز به تاکید می‌گوییم به پیکار فرودستان و طبقه‌ی کارگر وفاداریم و همین است که آنها در کلاب‌‎هاوس شب‌نشینی می‌کنند و ما در خیابان خطر می‌کنیم، آنها در ایران‌اینترنشنال حرف می‌زنند و ما بیرقمان را از آسمان اسلام‌آباد می‌آویزیم، آنها توئیت می‌زنند و ما بر دیوارهای شهر نام نان و آزادی و شورا را نقش می‌زنیم، آنها از راه دور برای «آقای خامنه‌ای» رجز می‌خوانند و ما در قلب شهر مرگ ستم و ستمگر را روی دیوار اعلام می‌کنیم و اعلام می‌کنیم که شاه و شیخ نمی‌خواهیم، که قدرت را به دست شورا می‌خواهیم و برای فردایی نبرد می‌کنیم که سقف و کتاب و گندم، نان و مسکن و آزادی برای همه‌گان باشد.
تصویر برچسب‌ها در سایت بارگذاری شده است تا اگر کسی تمایل داشت بتواند از روی آنها بر کاغذ چسب‌دار پرینت بگیرد و هر کجا که خواست بچسباند.
در سایت:
https://bit.ly/3uu9OY8
#منجنیق #آفتابکاران

🔴 تاج و عمامه در آتش از پل خیابان جلال آل‌احمد

«آفتابکاران» امروز، ۲۶ آبان، پارچه‌ای را با طرح تاج و عمامه در آتش سطل زباله و شعار «مرگ بر ستمگر/ چه شاه باشه چه رهبر» از پل هوایی خیابان جلال آل‌احمد آویخته‌اند. در متن گروه آفتابکاران آمده است: "صبح‌ها با عزم نبرد برمی‌خیزیم و شب‌ها با رویای انقلاب به خواب می‌رویم. رویایی که دیگر دست‌نیافتنی نیست. همین نزدیکی به نظر می‌رسد، همین یک هل دیگر. نبرد ما اما تنها نبردی در امروز نیست، نبردی بر سر آینده است. و نفی هم‌زمان تاج و عمامه زمینه‌ی آن را می‌سازد که به ابداع نظم نوین چیزها فکر کنیم، به آفریدن جهانی که می‌تواند چنین نباشد چرا که تنها در لحظات انقلاب است که می‌توان چنین امکانی را از نزدیک فهمید و برای ساختنش مبارزه کرد. به ما می‌گویند «اهل تفرقه نباشید» می‌خواهند ما را از پیش رفتن، از فرا رفتن، از ساختن آینده منع کنند، به ما می‌گویند «فعلا متحد باشیم» می‌خواهند سقف آرزوها و رویاهای ما آنقدر کوتاه شود که منافع آنها را به خطر نیندازد، از دور برای ما پرونده می‌سازند چرا که آنها تنها با بی‌شرف مشکل دارند نه بی‌شرفی، با ستمگر مشکل دارند نه ستمگری، با غارتگر مشکل دارند نه غارت و به خوبی می‌دانند این شعار، همین یک شعار «مرگ بر ستمگر/ چه شاه باشه چه رهبر» از دهان کسانی بیرون می‌آید که می‌خواهند به ستم و غارت و بی‌شرفی پایان دهند. آنها از راه دور هشتگ می‌زنند، ما اما صبح‌ها با عزم نبرد برمی‌خیزیم و شب‌ها با رویای انقلاب به خواب می‌رویم و آینده از آن ماست."
#منجنیق #آفتابکاران

🔴 دیوار به دیوار فتح می‌کنیم فردا را

گروه آفتابکاران، در جدیدترین فعالیت تبلیغی-ترویجی خودشان تعداد زیادی پوستر را در چند محله‌ی تهران به دیوارها زدند. در کنار برخی از این پوسترها دو متن توضیحی کوتاه با عنوان‌های «چرا برانداز نیستیم اما انقلابی هستیم» و «چرا "مرگ بر ستمگر/ چه شاه باشه چه رهبر"؟» نیز بر دیوارها نصی شده است. «آفتابکاران» در توضیح فعالیت تبلیغی-ترویجی خودشان نوشته‌اند: «این صدای طوفانی است که در خیابان می‌پیچد تا کاخ‌ پوچ رویاهایتان را ویران کند و همین شما را به لرزه‌ می‌افکند. این صدایی است که دانشگاه به دانشگاه، کوچه به کوچه و خیابان به خیابان تکثیر می‌شود و راه خود را از دل ستم‌نشستگان تا قلب قیام درمی‌نوردد. این خطاب به شماست که اکنون از سر بیچارگی، علیه شعار "مرگ بر ستمگر/ چه شاه باشه چه رهبر" نیرو بسیج کرده‌اید و دست به دامان شبه‌هنرمندان مزدور خود و استفاده از تئوری‌های پوسیده و نخ‌نماشده‌‌ی جمهوری اسلامی شده‌اید که همواره می‌خواهد برای منحرف کردن مسیر اعتراضات آن را به سازمان یا کشوری خاص ربط بدهد و خلاصه کند. ما اما به شما می‌گوییم که نفرین بر هر دو خانه‌ی شما باد. ما شاه و شیخ نمی‌خواهیم. ما انقلابیونی هستیم در فکر فردا. فردایی نو که در آن ستم و ستمگر جایی نخواهد داشت. ما یک‌شبه از دل خاک بیرون نیامده‌ایم که با انکار شما محو شویم. جادو نیستیم که با ورد از میان برویم. ما حقیقت یک جنگ تاریخی هستیم که اکنون فرصت بازپس گرفتن جهانمان را به چنگ آورده‌ایم. شما این را خوب می‌دانید و از همین روی است که از صدای مردم تحت ستم به رعشه افتاده‌اید، زیرا شعارهای آن‌ها پایه‌های استبداد شما را نشانه گرفته است.
می‌کوشید شعار زن زندگی آزادی را به تفکر ارتجاعی، مردسالارانه و ناسیونالیستی خود آغشته کنید اما طبقات تحت ستم این جغرافیا‌ی سیاسی امروز مسیر خود را از دل بیابان حفر کرده‌اند و چون آتشفشانی از اعماق سر برآورده‌اند. آتشفشانی که سر ایستادن و آشتی ندارد و در حال دود کردن نظم و سرکوب شماست؛ در هر صورت و رنگ رنگِ فریب و دروغ‌اش.
پیش‌تر‌ نیز گفته بودیم که صدای ما را از خیابا‌ن‌‌های قیام می‌شنوید. این‌بار بر روی شعارهایی که کوشیده بودند با حذف کردن و پاک کردنشان از روی دیوار‌ها به خیال خود محوشان کنند اما ردی بر جای گذاشتیم تا بدانید حقیقت امروز آمده تا واقعیت جاری باشد و در این راه پا پس نمی‌کشد. بهتر است به آن عادت کنید.»
گروه آفتابکاران در همبستگی با جمع‌ها و افراد مبارز دیگر در این فعالیت تبلیغی-ترویجی چند پوستر از طراحی‌های مبارزی به نام «فدایی» را نیز بر دیوارها نصب کرده‌اند.
#منجنیق #آفتابکاران

🔴زن زندگی آزادی و زن زندگی آزادی

نوشتیم: «ما آفتابکارانِ خورشیدِ فردا در جایی حضور داریم که آنها حتی خوابش را هم نمی‌بینند. صدای ما را از درون خیابان‌های قیام می‌شنوید» و اکنون در وفاداری به شعارهای همین مردم قیام، مردم رزمنده کلمات آنها را بر دیوارهای خیابان‌های اطراف انقلاب و مطهری حک کرده‌ایم که فراموش نکنیم چه صدایی در خیابان به گوش می‌رسد. این طنین روزهای روشن آینده است اگر در تداوم این نبرد پیگیر و مداوم یاران و هم‌رزمانمان را بیابیم و برای نبردهایی که در راه است مهیا شویم. آنها که می‌خواهند از بالا تکلیف «گذار آرام» را معلوم کنند البته پیام‌های همبستگی می‌دهند، در مصاحبه با نشریات غیرفارسی خودشان را «رهبر خیزش» می‌نامند، برای هماهنگی مبارزات ما با هم ائتلاف می‌کنند، از دور قول می‌دهند روزها دست از کار بکشند و شب‌ها در خیابان فریاد اعتراض سر بدهند و برای نجات «فرهنگ و تمدن ایران» دست به دست همدیگر می‌دهند. مسئله‌ی ما اما در خیابان سرنوشت مردم است، سرنوشت توده‌های فرودست، سرنوشت زنان مبارز، سرنوشت خلق‌های تحت ستم. قیام ما، قیام حاشیه است، قیام تمام آنهایی که به حاشیه رانده شده‌اند و «چهره‌های سرشناس» خارج از کشور نگران تمدن آنها هستند. بر همین دیوارها البته شعار اصلی و استراتژیک این قیام را نیز حک کردیم تا فراموش نکنیم روزهای این قیام، روزهای قیام «زن»، «زندگی» و «آزادی» بوده است. شعاری که شهر به شهر رفت و تمام ساختارهای ستم را چنان به لرزه انداخته است که در کنار جوخه‌های سرکوب خیابانی، با «مرد» و «میهن» به جنگ آن آمده‌اند. این دیوارها گواه قیام ژینا، قیام زندگی می‌مانند.
‎آفتابکاران
‏#منجنیق #آفتابکاران

🔴 چه شاه باشه چه رهبر

درست در زمانی که رسانه‌های بزرگ و خبرنگاران بی‌طرفشان و کارشناسان خبره‌شان این شعار را نادیده می‌گیرند آن را تکثیر خواهیم کرد. می‌دانیم با این شعار رویاهایشان رنگ باخته است و کاخ آرزوهایشان را خراب می‌بینند و ما دقیقاً ویرانی همین کاخ‌ها را می‌خواهیم. این شعار را در خیابان و در دانشگاه شنیده‌اند، و به همین سبب از درون تمام سانسور دموکراتیکی که اعمال می‌کنند طنین آن به گوش می‌رسد و بیشتر از این به گوش خواهد رسید. با موچین و ذره‌بین به دنبال شعارهای «رضاشاه روحت شاد» می‌گردند تا در ده‌ها میزگرد تلویزیونی به تحلیل فریم به فریم آن بنشینند ولی در مقابل این شعار مطلقاً چیزی نمی‌گویند. در عوض البته توله‌ساواکی‌ها را در چارسوق‌های فضای مجازی رها کرده‌اند تا با الصاق این شعار به سازمانی خاص با جان دانشجویان زندانی بازی و البته بیش از گذشته هم‌دستی ارتجاع حاکم و ارتجاع سرنگون را آشکار کنند. به‌رغم بودجه‌های میلیاردی آنها، با تمام کنگره‌ها و ائتلاف‌ها و بیانیه‌ها و لابی‌هایشان، ما آفتابکارانِ خورشیدِ فردا در جایی حضور داریم که آنها حتی خوابش را هم نمی‌بینند. صدای ما را از درون خیابان‌های قیام می‌شنوید.

‎آفتابکاران
‏#منجنیق #آفتابکاران

🔴 بیرق نان و آزادی بر فراز شهر

در حالی که جمهوری گرسنگی و سرمایه هر قدم که پیش می‌رود با دامن زدن به فلاکت عمومی و فقر گسترده، بیشتر بنیان حکمرانی‌اش را تنها به سرنیزه و باتوم تکیه می‌دهد، در حالی که چون وعده غذا نمی‌شود مقامات حکومتی به‌طور دائم در مورد «شورش‌های نان» هشدار می‌دهند؛ کارشناسان راهِ دور کلاشیِ مستقر در رسانه‌های بزرگ و اتاق‌های چندهزارنفره‌ی کلاب‌هاوس، نظریه‌پردازان شامخ توئیت از زیر پتوی تیک‌آبی و لایک‌خور مستقر در توئیتر و اینستاگرام نیز هم‌صدا با مقامات حکومت مستقر، علیه قیام گرسنگان اعلام کودتا کردند. جمع شدند هر روز دور هم در اتاق‌ها و چارسوق‌های مجازی و فرمودند برای پاسداشت کرامت انسانی به انسانِ گرسنه نگویید گرسنه. به راستی هم کار سختی است حقوق‌های چندهزار دلاری و چند هزاریورویی و چندهزار پوندی و چندهزار ریالیِ ضرب سعودی بگیری و با گرسنگان هم‌راه و هم‌رزم باشی. کار دشواری است هم‌زمان چشم دوختن به قیام گرسنگان و ستایش پینوشه در شیلی که با زور سرنیزه برای استوار کردن بساط گرسنگی و بهره‌کشی کودتا کرده بود. آنها اما جمع می‌شوند دور هم و توئیت‌هایشان، حضورهای فرهمند تلویزیونی‌شان با کراوات فیروزه‌ای، جملاتشان و کلماتشان را فاکتور می‌کنند و برای کارفرما می‌فرستند تا آخر ماه صورت‌حساب چرب‌تری دریافت کنند، چرب مانند لب‌هایشان و دست‌هایشان وقتی لقمه‌های چرب می‌لمبانند، دلشان برای کباب برگ‌های وطن تنگ می‌شود و به شان انسانی «ملتِ وطن» فکر می‌کنند. این تفاوت ماست. جایی که مستقر شده‌ایم و جایی که حضور داریم. گفته بودیم و باز به تاکید می‌گوییم به پیکار فرودستان و طبقه‌ی کارگر وفاداریم و همین است که آنها در کلاب‌‎هاوس شب‌نشینی می‌کنند و ما در خیابان خطر می‌کنیم، آنها در ایران‌اینترنشنال حرف می‌زنند و ما بیرقمان را از آسمان اسلام‌آباد می‌آویزیم، آنها توئیت می‌زنند و ما بر دیوارهای شهر نام نان و آزادی و شورا را نقش می‌زنیم، آنها از راه دور برای «آقای خامنه‌ای» رجز می‌خوانند و ما در قلب شهر مرگ ستم و ستمگر را روی دیوار اعلام می‌کنیم و اعلام می‌کنیم که شاه و شیخ نمی‌خواهیم، که قدرت را به دست شورا می‌خواهیم و برای فردایی نبرد می‌کنیم که سقف و کتاب و گندم، نان و مسکن و آزادی برای همه‌گان باشد.
تصویر برچسب‌ها در سایت بارگذاری شده است تا اگر کسی تمایل داشت بتواند از روی آنها بر کاغذ چسب‌دار پرینت بگیرد و هر کجا که خواست بچسباند.
در سایت:
https://bit.ly/3uu9OY8
#منجنیق #آفتابکاران