💠 #نقد_مقالات👈 بررسی اعتبار واقعه غارت انگشتر
امام حسین (ع) در عاشورا (قسمت اول)
🔻 متن منتشر شده در فضای مجازی
حجت الاسلام مهدی پیشوایی در گفتگو با دفتر تبلیغات اسلامی بیان کرد: هر چه کتاب تاریخی به زمان آن حادثه نزدیک باشد، از اعتبار بیشتری برخوردار است، نوع تاریخ های ما مربوط به قرن سوم تا پنجم است و اگر تنازل کنیم می توانیم تا قرن هفتم هشتم بپردازیم؛ وقتی که گفته می شود که فلان مسأله مستند است، ملاک هایی برای کتاب های قرون ذکر شده است... استاد حوزه علمیه قم غارت
#انگشتر امام حسین(ع) و بریدن انگشت آن حضرت را نادرست خواند و گفت: این مسأله اصلا صحت ندارد؛
امام صادق(ع)در حدیثی این مسأله را تکذیب می کنند؛ در مجلس ۲۹ کتاب امالی شیخ صدوق...
🔻 نقد و پاسخ:
🔸 مقدمتا باید عرض شود که مساله تاریخ نگاری و تاریخ پژوهی با مسائل فقهی و اصولی متفاوت است. در بررسی یک گزارش (روایت)، اگر از منظر فقه بسنجیم، باید در یک منبع معتبر و از یک سلسله سند معتبر نقل شده باشد تا مورد پذیرش قبول گردد. اما در مساله تاریخ، ملاک، بیان است. البته بیان عاری از خلاف، اعم از کذب و اشتباه و خطا و… .
🔸 با این مقدمه، مشخص می شود که در نقل یک گزارش تاریخی، حتی منابع مخالف، اگر مطلبی را ذکر کردند، باید مورد پذیرش باشد، مگر آنکه با منبع و نقل دیگری در تعارض باشد. برای مثال، در گزارشات کربلا، بعضا مخالفین و منافقین گزارشات تاریخی نقل میکنند. مثلا در
#کربلا از شمر بن ذی الجوش، گزارش تاریخی به ما رسیده است، و یا از عمرسعد، مطلب هایی به ما رسیده است؛ و در اینکه این دو شخصیت (عمرسعد وشمر) از دشمنان هستند، شکی نیست. اما نقل آنها مورد پذیرش است. چرا که نقل تاریخی است ونه نقل فقهی که نیاز به وثاقت و .. باشد.
🔸 اما درباره غارت انگشتر
امام حسین (ع)، نقل های تاریخی متعددی وجود دارد، که دو مورد از موارد، قابل اعتمادتر اند. در ادامه به بررسی این اقوال می پردازیم:
🔸 ۱_ مرحوم مجلسی، در بحارالانوار به نقل از سید بن طاووس از کتاب
#لهوف می فرماید: «سپس برای غارت
حسین بن علی (ع) رفتند.. لباس حضرت را اسحاق بن حویه حضرمی سلب کرد، … خاتم حضرت را بجدل بن سلیم کلبی، به واسطه قطع
#انگشت حضرت سرقت نمود، مختار ثقفی، وقتی بجدل بن سلیم را یافت، دست و پاهای او را قطع کرد و ا را رها کرد تا هلاک شد. … و این مطلبی که ما نقل کرده ایم، راویان دیگری نیز نقل و تصدیق کرده اند و دقیقا همانها را نقل کرده اند.»
🔻 در نقل مرحوم مجلسی از کتاب لهوف، دو نکته حائز اهمیت است:
🔹 اولا: این نقل تاریخی را سید بن طاووس بیان کرده اند؛ و از آنجا که سید بن طاووس در سده پنجم می زیسته، کتاب لهوف از منابع دست اول تاریخی شیعه محسوب می گردد. و نقل ایشان طبق گفته خود جناب آقای پیشوایی (در متن گفتگویشان) قابل اعتماد و مستند است. پس در اعتبار سندی آن نمیتوان خدشه کرد.
🔹 دوما: سید، بعد از بیان این نقل تاریخی، در نهایت می گوید: « و این مطلبی که ما نقل کرده ایم، راویان دیگری نیز نقل و تصدیق کرده اند و دقیقا همانها را نقل کرده اند.» این نشان می دهد، سید این مطلب را نه تنها در یک منبع، بلکه در منابع متعدد مشاهده نموده است.
🔸 ۲_ مرحوم مجلسی در بحارالانوار نقل می کند: «و
#بجدل بن سلیم کلبی را نزد مختار ثقفی آوردند، و معرفی شد به اینکه خاتم حضرت را به واسطه قطع انگشت سلب کرده است، پس مختار دستور به قطع دست و پاهایش کرد…»
🔸 در این نقل نیز، مرحوم مجلسی به صراحت علت هلاکت بجدل بن سلیم به دست
#مختار ثقفی را، سرقت انگشتر حضرت به واسطه قطع انگشت یاد کرده است که مویدی است بر مطلب اول.
🔸 اما جناب آقای پیشوایی به نکته ای اشاره کردند؛ وجود تعارض بین این نقل تاریخی و یک روایت از
امام صادق (ع):
🔸 شیخ صدوق در روایتی از محمد بن مسلم آورده که گوید: از
امام صادق (ع) درباره انگشتر
امام حسین (ع)سوال کردم که چه سرنوشتی پیدا کرد؟ و خاطرنشان کردم که شنیده ام، انگشتر حضرت از جمله وسائلی بود که از حضرت غارت شد. حضرت فرمودند: آنطور که می گویند نیست،
#امام_حسین (ع) به فرزند علی بن
حسین (ع) وصیت کرد و انگشترش را در دست او کرد و امامت را به او سپرد، همانطور که پیامبر در حق امیرالمومنین و حضرت با
امام حسن و
امام حسن با
امام حسین و … کردند. سپس این خاتم به پدر من رسید و بعد از او به من و اکنون نزد من است. من هر جمعه ان را در دست می کنم و نماز می خوانم…
🔸 محمد بن مسلم گوید روز جمعه نزد حضرت رفتم، ایشان در حال نماز بودند، وقتی از نماز فارغ شدند، انگشتری را به من نشان دادند که در دستشان بود، نقش انگشتر «لا اله الا الله عده للقاء الله» بود. حضرت فرمودند این همان
#خاتم امام حسین (ع) است.
🔻 بررسی تعارض:
بقیه در پست بعدی (ادامه دارد)
.................................
🌐 @shobhe_net