می روم بالا تا اوج من پر از بال و پرم
راه می بینم در ظلمت من پر از فانوسم
من پر از نورم و شن
و پر از دار و درخت
..
پرم از سایه برگی در آب
چه درونم تنهاست
"سهراب"
@MF1985sh
صبح که می شود یادم باشد در آینه آسمان بنگرم به دریاهایِ اطراف سری بزنم نگاهِ بیشه هایِ زیبا را به کلبه یِ خورشید راهی کنم قدری از گندمزارهایِ این حوالی عطرِ خوش نان را ببویم و دستِ آفتاب را بگیرم ، برویم با هم کوچه کوچه ، پنجره ها را بیدار کنیم مبادا زندگی خواب بماند.
هر #صبح بهانه های دلم را به موسیقی ملودی نور سنجاق می کنم محبوب بی قرار شعر برگرد! می خواهم تمام این غزل ننوشته را عریان کنم برای صبح و دلبری ها با خورشید آغوشت
