می روم بالا تا اوج من پر از بال و پرم
راه می بینم در ظلمت من پر از فانوسم
من پر از نورم و شن
و پر از دار و درخت
..
پرم از سایه برگی در آب
چه درونم تنهاست
"سهراب"
@MF1985sh
اولين شاعر جهان حتماً بسيار رنج برده است آنگاه که تير و کمانش را کنار گذاشت و کوشيد برای يارانش آنچه را که هنگام غروب خورشيد احساس کرده، توصيف کند و کاملاً محتمل است که اين ياران آنچه را که گفته به سُخره گرفته باشند...
اولین شاعر جهان حتما بسیار رنج برده است آنگاه که تیر و کمانش را کنار گذاشت و کوشید برای یارانش آنچه را که هنگام غروب خورشید احساس کرده، توصیف کند ! و کاملا محتمل است که این یاران آنچه را که گفته است به سخره گرفته باشند