شورای بازنشستگان ایران

حق انتخاب برای مادر نشدن

▫️فیلم «هرگز، به‌ندرت، گاهی، همیشه» ساخته الیزا هیتمن و محصول سال 2020 که خرس نقره‌ای جشنواره برلین را به دست آورده است، به واسطه قصه دختر نوجوانی که می‌خواهد به بارداری ناخواسته‌اش پایان دهد، ابعاد مختلف سقط جنین را تحلیل می‌کند.

🔻گوشه ای از نقد فیلم

...مشاور از آتم می‌پرسد: «چی باعث شد بخواهی به بارداری ات خاتمه بدی؟» و به نظرم درست‌ترین جمله در بحث سقط جنین، همین عبارت است که هیچ نوع موضع‌گیری و صدور حکم اخلاقی را در خود ندارد. آتم در جواب پرسش مشاور می‌گوید: «من برای مادر شدن آماده نیستم.» و اصل ماجرا نیز همین است؛ زنی که در بارداری‌اش نقشی نداشته(تجاوز) و خودش آن را انتخاب نکرده است و به‌ هر دلیلی نمی‌تواند و نمی‌خواهد مادر شود، به بارداری جبری‌اش پایان می‌دهد و جلوی تولد فرزند ناخواسته‌اش را می‌گیرد. اتفاقاً اگر جوامع مختلف می‌خواهند مادران بهتر و فرزندان سالم‌تری داشته باشند، باید حق انتخاب زنان برای مادر شدن یا نشدن را به رسمیت بشناسند و آن‌ها را آزاد بگذارند که خودشان تصمیم بگیرند، نه این‌که تحت تأثیر سیاست‌های جمعیتی، باورهای مذهبی، سنت‌های خانوادگی و کلیشه‌های جنسیتی تحت فشار قرار بگیرند و مجبور به فرزندآوری شوند./#نزهت_بادی

#حق_بر_بدن

@Shbazneshasteganir

‍ 🎬فیلم Sorry we missed you

مرد فکر می کند اگر مستقل شود و برای خودش کار کند، دیگر تحت سلطه و استثمار قرار نمی گیرد و بالاخره در زندگی به جایی می رسد و خانواده اش روی آرامش و راحتی را می بینند اما نمی داند به هر کاری دست بزند، کارگری در خدمت نظام سرمایه داری است که هر چه بیشتر زحمت بکشد و جان بکند، سودش به سیستم قدرتی می رسد که حالا از او بطور غیرمستقیم بهره برداری می کند و حتی وقتی محموله هایش را می دزدند و کتکش می زنند و آسیب می بیند، باید هزینه دستگاهی را بپردازد که شرکت به وسیله آن، او را در طول کار از راه دور کنترل می کرد، یعنی نظام سرمایه داری حتی هزینه تسلط بر کارگر را نیز از جیب خودش برمی دارد.
در ابتدای فیلم مدیر شرکت حمل و نقل به ریکی می گوید "همه چیز به انتخاب خودت بستگی داره" اما انتخابی در کار نیست. کارگر باید کار کند، نه برای اینکه پیشرفتی کند، بلکه برای اینکه کارگر بماند، وگرنه سیستم حتی حق کار کردن را هم از او می گیرد و او را بیکار می کند. درباره کن لوچ می گویند که فیلمهایش روایتی تکراری از گرفتاری طبقه کارگر است و همین گزاره سینمایی می تواند برآیندی از وضعیت اجتماعی و سیاسی باشد که در آن به سر می بریم:

اینکه حکایت نابودی طبقه کارگر زیر فشارهای اقتصادی از فرط تکرار به عنوان امری عادی پذیرفته شده است و آنقدر در پیرامونمان خانواده های کارگرِ تباه شده دیده ایم که فروپاشی دردناک ریکی و خانواده اش دیگر تکان دهنده به نظر نمی رسد.


#نزهت_بادی
#هنر


@Shbazneshasteganir