راوی:
#شهید_حاج_احمد_کاظمی🌹ساعت ده صبح بود که سوار موتور شدیم و به همراه
#آقامهدی به سوی خط رفتیم. آقا مهدی روی ترک موتور سوار شده بود و
#بیسیم هم دست آقا مهدی بود. از آن سوی خط، دشمن با تیر مستقیم و خمپاره منطقه را می‌کوبید و قناسه‌چی ها (تک تیراندازها) امان نمی‌دادند. صدای گلوله‌ها را که از کنار گوشم می‌گذشتند می‌شنیدم. اوایل توجهی نمی‌کردم ولی
#قناسه‌چی دست بردار نبود و ول نمی‌کرد. سرعت موتور را کم کردم و دور زدم که یک دفعه
#آقامهدی گفت: "
#احمد کجا؟"
- مهدی! آتش خیلی شدیده بعدا می‌رویم نگاه می‌کنیم....
- یعنی چه آتش شدیده؟ برگرد برویم
#خط.
من بیش از آنکه نگران خود باشم
#نگران_مهدی بودم. از اول جنگ پا به پای هم آمده بودیم.
#بین ما
#محبتی بود که همه به آن
#غبطه_میخوردند.
🌹با هم می‌جنگیدیم،
🌹با هم اردوگاه می‌زدیم،
🌹با هم به مرخصی می‌رفتیم و اگر روزی من نبودم،
#مهدی فرمانده
#لشکرنجف_اشرف بود و اگر او نبود
#من سعی می‌کردم جای خالیش را پر کنم.
به هر ترتیبی بود خود را به خط رساندیم و بیچاره قناسه‌چی آرزو به دل ماند! کارمان که تمام شد بر گشتیم و من مدتی خوابم برد. وقتی بیدار شدم،
#مهدی نبود. پرس و جو کردم، گفتند آقا مهدی رفت. به دنبالش راه افتادم. می‌دانستم او را باید در
#کام_خطر جستجو کرد. حرفهایی که دیگران در باره‌اش می‌گفتند نگرانم کرده بود. هر روز یکی خوابش را می‌دید و هر روز
#چهره مهدی بر افروخته‌تر می‌شد. من مهدی را تازه نشناخته بودم و کارهایش برایم چندان هم تعجب آور نبود ولی در این
#عملیات مهدی خیلی فرق کرده بود. به خط که رسیدم می‌توانستم مهدی را که بالای لودر نشسته بود و زیر آتش دشمن خاکریز می‌زد بشناسم....
❤️سلام ودرود خدا بر دوسردار
رشید اسلام. شهیدحاج احمدکاظمی و شهید آقامهدی باکری
❤️✍یادشون با
#صلوات•┈••✾•
🌿🌺🌸🌺🌿•✾••┈•
