مجله تلگرامی صدای پای آب

💦نقد و تحلیل 💦

🔵🔵🔵 اگر آب را انتقال ندهیم چه کنیم؟

( پاسخی به پرسش موافقان پروژه های انتقال آب )

✒️ یوسف فرهادی بابادی

قسمت دوم =================

📍📍📍یکی از ترفندهایی که برای توجیه پروژه های انتقال آب استفاده می شود، تشریح ضرورت های توسعه ای و الزامات شهری زندگی شهرهای نیازمند انتقال آب است. استدلال سازی موافقان انتقال آب این است که این کنش محیط زیستی برخواسته از نوعی ناچاری است. این درحالی است که بررسی عقلانی و تجربی استدلال های صورت گرفته در این جهت نشان می دهد که این توجیهات تا چه اندازه نادرست و غیر منطقی هستند.

.
♻️♻️♻️♻️♻️♻️♻️♻️♻️♻️♻️♻️

ج. نجات #حیات_شهری کشور ایجاب می کند که آب به استان های دیگر انتقال پیدا کند.

این استدلال که معمولا با نوعی هزینه فایده ریاضیاتی نیز همراه است اینگونه وانمود می کند که گویی انتقال آب دارای #صرفه_اقتصادی است. در حالی که سوال این است که این صرفه به سود چه کسی است؟ چرا باید از قِبَل پروژه های انتقال آب، #کارفرمایان این طرح ها و مردمان و #سرمایه_داران_شهرهای_مقصد سود ببرند؟


نا گفته پیداست که رونق طرحهای انتقال آب باعث #تداول_ثروت در دست کسانی شده است که ذره ای درد زیستن در مناطق محروم را تجربه نمی کنند و نخواهند کرد، اما سوال این است که انتقال آب مذکور چه امتیازی برای مناطقی در بر دارد که مبداء این انتقال محسوب می شوند؟ ایجاد اشتغال؟ که اگر نباشد اساسا پروژه ای وجود ندارد، #کاهش_مالیات ؟ که اساسا مطرح نمی شود و تابوی #دولتهای_تمرکزگرا است، فروش آب ؟ که اساسا بحثی از آن نمی شود.

فرض کنید این آب در استان قم یا اصفهان و یا یزد وجود داشت آیا در آن صورت شهروند استان هایی مانند چهارمحال و بختیاری، ایلام، خرم آباد،و... بدون پرداخت هزینه آب به استان های مذکور می توانستند از این آب استفاده کنند؟ آیا هزینه آب و برق اخذ شده از شهروندان استان های مقصد صرف عمران استان های عمدتا محروم ِ مبداِ انتقالِ آب می شود؟ پاسخ کاملا روشن است، همانقدر که استان خوزستان از درآمدهای نفتی سود برده.

🔴🔴🔴اما تجربه نشان می دهد که استانهایی که به انتقال آب نیاز دارند قطب تولید کالاهایی هستند که از آب زیادی استفاده می کنند به تعبیری #آب_مجازی آنها برای تولید یک واحد از کالا ها و محصولات صنعتی و غیرصنعتی ایجاد شده، بسیار زیاد است. این درحالی است که بعضا مشاهده می شود، تولید همین کالا ها در استانها مبدا تنها نیاز به سرمایه گذار دارد وگرنه هم منابع موجود است و هم در نهایت محصولات با قیمت کمتری به دست مشتری می رسند. به عنوان مثال استان اصفهان قطب تولید گوشت قرمز است و از این بابت سالانه میلیاردها متر مکعب آب مصرف می شود.

آیا طرح های دامداری(که به لطایف الحیلی در اصفهان بی آب تاسیس می شوند) نمی توانند در چهارمحال و بختیاری اشتغال ایجاد کنند و حتما باید پروژه های انتقال آب، شغل و زیر ساخت ایجاد کنند؟

آیا مصرف کننده نهایی گوشت در استان های همجوار قیمت کمتری بابت گوشت تولید شده در استان اصفهان پرداخت می کنند؟

آیا این نوع منطقه گرایی عدالت زدا نیست که خود را در غالب پروژه های #استعمار_آبی به مردم تحمیل می کند؟

آیا #مازاد_ثروت_تولید_شده در استان اصفهان، قم، یزد و کرمان که از قِبَل پروژه انتقال آب به دست می آید و همچنین #ارزش_اضافی_ناشی_از_زیست_پذیری_شهری که در این استان ها به وجود می آید، به شهرهایی که مبدا انتقال آب هستند تسری می یابد یا نه به شکل #روابط_پایین_دستی و بالادستی استمرار پیدا می کند؟ و در نهایت چرا از میان این همه استان، استان سیستان و بلوچستان که به صورت سنتی از نبود آب رنج می برد هیچ گاه در اولویت پروژه های تامین آب شرب نیست؟

@sedayepayeab1