عصر، عصر پیغام است. مینویسم سلام و تو هر وقت رسیدی، جواب بده. جوابی بده. مختصر. وقتت را نمیگیرم. هر وقت دلت خواست بگو سلام. عیبی ندارد. زمانهی انتظار است عزیزم. فاصله هست. واسطه هست. پیغامهای مُرده، مکرر، تاخیر، تماس غیرمستقیم، بیلمس. ارتباط از سلول من به سلول تو، یک ضربه، چهار ضربه، دو ضربه، بعد انتظار، گوش تیز کردن برای گرفتن پاسخ. بیخبری از چهرهی هم. دستان تو کو؟ چشم تو چطور است؟ احوالت واقعا چطور است؟
پیغام یعنی من اینجا بودم، اما تو نبودی. صدایم را در اینجا گذاشتم. هر وقت آمدی صدایم را از زمین بردار عزیزم. به صدایم گوش کن. تو که بیایی شاید من هم در اینجا باشم. ارتباطِ اجازهای، منشیهای نامرئی، کارپردازهای لعنتی. وقتی تو در اینجا نبودی، من در اینجا نشسته بودم. دیدم که نمیآیی، بلند شدم، رفتم. همین الان، واقعا حالت چطور است؟
@sazochakameoketab🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂#معین_دهاز
#تلگرام #واتساپ