هنگامی که دستِ روزگار، سنگین و شب بیآواز است، زمانِ عشقورزیدن و اعتماد است. و چه سبُک است دستِ روزگار، و چه پر آواز است شب، هنگامی که آدمی عشق میورزد و به همگان اعتماد دارد.
هنگامی که دستِ روزگار، سنگین و شب بیآواز است، زمانِ عشقورزیدن و اعتماد است. و چه سبُک است دستِ روزگار، و چه پر آواز است شب، هنگامی که آدمی عشق میورزد و به همگان اعتماد دارد.