#سگ در
#ایران_باستان /
حقوق سگان در ایران در خوراک، درمان و خانمان به اندازه حقوق انسان و چه بسا بالاتر بوده است . برای مثال می بایست در
#زمستان برای سگ ها جای گرم و آتش فراهم کرد و یا اگر می دیدند سگی خوابیده است باید آرام راه می رفتند تا او بیدار نشود. برخی سگ ها هنگام مرگ در بستر می مردند و باید پس از مرگ در دخمه ویژه سگان گذاشته می شدند. دادن استخوان بزرگ و غذای داغ به سگ که نتواند بخورد گناه بزرگ بود .
ایرانیان می بایست سگ های ولگرد را پرستاری کنند و به آنها غذا بدهند و سگ های بیمار و هار را درمان کنند . درمان
#سگ_هار با درمان
#انسان_دیوانه برابر دانسته شده است . در
#هوسپارم_نسک درباره کسانی که جانوران را درمان نمی کنند به بدی یاد شده است .
سگ ها نزد ایرانیان چیزی بیش از نگهبان گوسفندان بوده اند . از نگاه ایرانیان سگ ها پاسدار راستی و پاکی و دشمن دروغ و دزدی بوده اند . برای مثال هنگام شستن بدن (
#غسل_برشنوم ) در هنگام گسترش بیماری های اپیدمی ، مراسم سگ دید انجام می دادند . یعنی هنگام شستن اگر جایی از بدن شسته نمی شد سگ ها زوزه می کشیدند. یا اگر کسانی از بيماری قلبی می مردند تکه نانی روی سینه اش می گذاشتند و اگر سگ نان را با تکان دم خود میخورد می فهمیدند که او زنده است ولی اگر دم تکان نمیدهد می فهمیدند فرد مرده را باید دفن کنند.
هنگام دفن مردگان سگی در پی تابوت مرده روان می داشتند و ایین سگ ديد انجام می دادند چون بر این باور بودند سگان اهریمن و دیوان را می بینند و از بانگ سگ ، ددان و دیوان دروغ می گريزند .
پس از مرگ نیز دو سگ ، پاسبان
#پل_چينوت هستند و روان درگذشتگان نیک را از دیوان در امان می دارند تا لغزشی در هنگام گذر نداشته باشند.
سگ در میان اعراب جاهلی بد دانسته میشد به ویژه سگ سیاه را شیطان می پنداشتند. دید
#یهودیان به سگ ها مانند دید ايرانيان نبوده و یهودیان از سگ خوششان نمی آید .
#آشوری ها ،
#مصری_ها و
#بابلی_ها و
#ايرانيان سگ را دوست داشتند .
#داریوش_هخامنشی در نامه ای به کشور
#کارتاژ ، خوردن گوشت سگ را برای آنان قدغن کرد.
@sazochakameoketab🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂