در فرآیند
فلسفهورزی، چهار قاعده و
شش ويژهگى حایز اهمیت است:
1. فلسفیدن با حیرت و سوال آغاز میشود.
2. امر تعیینکننده حق و باطل در فلسفیدن فقط عقل است.
3. در فلسفیدن هیچ پروندهیی را نباید مختومه اعلام کنیم.
4. فیلسوفان باید یکسری خصوصیات نیز داشته باشند:
نخستین این ویژگیها این است که فیلسوف نباید خودشیفته باشد زیرا خودشیفته میگوید هر چیزی که از آن من است، درست است و عقاید من نیز درستند. خودشیفتگی عقیدتی و فکری با فلسفیدن منافات دارد.
دومین ویژگی نداشتن پیشداوری است، یکی از استادان مشهور
فلسفه در ایران گفته است که من وقتی فهمیدم هگل فرزند نامشروع دارد، دیگر یک کلمه از او نخواندم. این نشان پیشپنداشت و داوری پیش از مواجهه است و با روح
فلسفه منافات دارد.
سومین ویژگی که با
فلسفه منافات دارد، داشتن جزم و جمود است.
چهارمین ویژگی تعصب است، تعصب با فلسفیدن منافات دارد. تعصب یعنی اینکه من به عقیدهیی پایبندی بکنم و دلبستگی بیابم و به قوت و ضعف شواهدی که آن را تایید میکند یا رد میکند، توجهی نکنم. عربها از این حالت با تعبیر «تصمیم» یاد میکنند.
ویژگی پنجمی که با فلسفیدن منافات دارد، بیمدارایی و تحمل مخالف است. اگر بیمدارا باشیم هیچوقت طرف مقابل جرات نمیکند حرفش را بگوید. البته بیمدارا بزرگترین زیانش متوجه خودش است، زیرا خود را از اندیشهها و آرای نویی که میتواند بشنود، محروم میکند.
ویژگی ششم خرافاتورزی است. خرافهپرستی یعنی سخن نامدلل را پذیرفتن.
@SazoChakameoKetab🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂#شش_ويژگى_فلسفه#مصطفى_ملكيان