۱۰ تیر بزرگداشت
#صائب_تبریزیگرامی باد
#صائب_تبریزی با نام اصلی میرزا محمّدعلی صائب تبریزی
(زادهٔ ۱۰۰۰ هجری/۱۵۹۲ میلادی- تبریز
درگذشتهٔ ۷–۱۰۸۶ هجری/۱۶۷۶ میلادی-اصفهان) بزرگترین غزل سرای سده یازدهم هجری و نامدارترین شاعر زمان صفویه است.
[او در دربار صفوی به عنوان ملک الشعرایی رسید و به او شاه شاعر
سبک هندی می گویند].
صائب تبریزی پسر میرزا عبدالرحیم بود که پدرش ازبازرگانان معتبر عصر وزمان خود بود . در محله عباس آباد اصفهان زنگی میکرد پدرش درشاه عباس به اصفهان مراجعت کردوصائب در شهراصفهان و درسال ۱۰۱۶ هجری قمری متولد شد
عمویش، شمسالدین تبریزی معروف به شیرین قلم، از خوشنویسان برجستهٔ روزگار خود به شمار میرفت و به احتمال بسیار صائب که خط خوشی داشت، نزد وی خوشنویسی آموخته بود.
خانوادهٔ صائب جزو هزار خانواری بودند که به دستور شاه عباس اول صفوی از تبریز کوچ کرده و در محله عباسآباد اصفهان ساکن شدند، و این مردم را تبارزه (تبریزیهای) اصفهان مینامیدند.
صائب در اصفهان به آموختن علوم عصر پرداخت. در جوانی به حج رفت و در بازگشت به مشهد سفر کرد.
صائب در سال ۱۰۳۴ ه.ق از اصفهان عازم هندوستان شد و بعد به هرات و کابل رفت.
حکمران کابل، خواجه احسنالله مشهور به ظفرخان، که خود شاعر و ادیب بود، مقدم صائب را گرامی داشت. ظفرخان پس از مدتی به خاطر جلوس شاه جهان، عازم دکن شد و صائب را نیز به همراه خود برد.
در سال ۱۰۴۲ ه.ق صائب به ایران بازگشت و در اصفهان اقامت گزید.
شاه عباس دوم صفوی به او مقام ملکالشعرایی داد.
صائب تبریزی شاعری کثیرالشعر بود، شمار اشعار صائب را از شصت هزار تا صد و بیست هزار بیت گفتهاند. آثار صائب جز سه چهار هزار بیت قصیده و یک مثنوی کوتاه و ناقص به نام
#قندهارنامه و دو سه قطعه، همگی غزل است. افزون بر فارسی وی هفده غزل به
#ترکی نیز دارد.
صائب سبکی را به کمال رساند که چند سده پس از او
#سبک_هندی نامیده شد.
او اسلوب معادله یا «مدعا مثل» را بیش از دیگر شاعران همروزگارش به کار بردهاست. نازکی خیال و لطافت اندیشه و مضمون سازیهای ظریف و معنیهای بیگانه و باریک در شعر وی دیده میشود. ابیات غزل وی استقلال معنایی دارند و در یک غزل از چندین موضوع سخن گفتهاست.
صائب را شاعر تکبیتها نیز گفتهاند.
آثار
مرآت الجمال - ابیاتی در وصف معشوق است
آرایش نگار - ابیاتی مربوط به آینه و شانه
میخانه - اشعاری در باب می و میخانه
واجب الحفظ - برگزیده غزلهایش
صائب تبریزی در غزلیات خود به زادگاهش تبریز اشاره کرده است:
ز خاک پاک تبریزست صائب مولد پاکماز آن با عشقباز شمس تبریزی سخن دارم
صائب از خاک پاک تبریزست سعدی گر از گل شیراز
صائب هشتاد سال زندگی کرد و در اصفهان دیده از جهان فروبست. درگذشت او در سال ۱۰۸۶ یا ۱۰۸۷ ه.ق بودهاست. آرامگاه او در اصفهان، در محلهٔ لَنبان، در محلی است که در زمان حیات او معروف به تکیه میرزا صائب بود. مقبرهٔ صائب در باغچهای در اصفهان در خیابانی که به نام او نامگذاری شدهاست، قرار دارد.این خیابان اکنون نیز به این نام موجود است.
@sazochakameoketab🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿