#حسن_کسایی در سال ۱۳۰۷ در اصفهان به دنیا آمد. پدرش، حاج سید جواد کسائی، از تاجران به نام آن زمان اصفهان بود که به دلیل علاقه و انسی که با موسیقی داشت، با اساتید و بزرگان آن زمان مانند سید
#جلالالدین_تاج_اصفهانی،
#اکبر_خان_نوروزی، خاندان
#شهناز و… رفت و آمد مینمود.
بنابراین خانه آن ها محفلی بود برای تجدید دیدار و نیز ساز و آواز اساتید به نام موسیقی اصفهان.
این آمد و شدها موجب شد حسن کسائی از کودکی با موسیقی آشنا شود و به مرور زمان، علاقه زیادی به موسیقی خصوصاً به ساز نِی پیدا کند.
پدرش وی را نزد
#مهدی_نوایی میبرد . وی مدتی آواز و گوشههای موسیقی ایران را نزد استاد
#تاج_اصفهانی و
#ادیب_خوانساری آموخته و نِی را از
#مهدی_نوایی فرا میگیرد.
وی همچنین از محضر استاد
#ابوالحسن_صبا استفاده مینماید.
کسائی، در سن ۲۰ سالگی نخستین اجرای تکنوازی نی خود را در دستگاه همایون در تئاتر اصفهان به صحنه برد و یک سال بعد قطعه معروف "سلام" را در دستگاه چهارگاه ساخت که از معروفترین قطعات موسیقی ایرانی به شمار میرود.
کسائی، در سال ۱۳۲۹ برای اولین بار نی را به ارکستر برد و با ارکستر رادیو ارتش اصفهان همکاری خود را شروع کرد. در سالهای بعد با ارکسترهای متعدد رادیو به سرپرستی هنرمندانی چون
#ابوالحسن_صبا،
#حسین_یاحقی،
#حبیبالله_بدیعی،
#محمد_میرنقیبی،
#همایون_خرم و دیگران به فعالیت خود در این زمینه ادامه داد.
در سال ۱۳۳۵ به دعوت
#داوود_پیرنیا به برنامه
#گلها راه یافت و تا سال ۱۳۵۷ که در گلچین هفته شرکت نمود، با این سلسله برنامه ها، همکاری داشت.
کسائی در دههٔ ۱۳۶۰، به کشورهای آلمان، انگلستان، فرانسه و هلند سفر کرد و در چند برنامه رادیویی، به اجرای برنامه پرداخت. در سال ۱۳۶۹، تندیس وی در گالری مفاخر هنری جهان در لندن نصب شد. پس از آنکه کسائی در سال ۱۳۷۰، در جشنواره نینوازان در تالار اندیشه شرکت کرد، فعالیت او دوباره رونق گرفت، درسال ۱۳۷۸ موفق به دریافت نشان درجه یک فرهنگ و هنر شد و در سال ۱۳۸۱، به عنوان چهرهٔ ماندگار موسیقی انتخاب و تقدیر شد.
علاوه بر آثار ارزشمند وی در برنامه های رادیویی همچون گلها، آلبوم هایی همچون "گفتگوی نی و عود"، "نای نی"، "راز نی"، "دختر گلفروش" و … از او به یادگار مانده است.
#حسن_کسایی در ۲۵ خرداد ۱۳۹۱ درگذشت.
@sazochakameoketab 🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂