سال ۸۶،
#شهرنوش_پارسیپور یادداشتی درباره
#فروغ نوشت؛ درباره اینکه چرا به فروغ میگفتند فاحشه.
در آن یادداشت، پارسیپور به درستی اشاره کرد که هتاکان نه فقط در میان مردم عادی جامعه، که اتفاقا بخشی از
#روشنفکران آن سالها بودند که ظهور زن مطرح شده دوران داشت خفهشان میکرد.
جلال آلاحمد، مریدانی داشت که کسب و کار دائمشان، تمسخر، توهین و هتاکی به فروغ بود.
خود جلال آلاحمد هم تا قبل از «تولدی دیگر» میانهی خوبی با فروغ نداشت. شعر فروغ به نظرش پایینتنهای میآمد و آدم حسابش نمیکرد.
فروغ فرخزاد، پراگرسیو، جسور، متجدد و موفق بود؛ شعر میگفت و از عصیان و رسوایی و تناش مینوشت، به نقشهای رسمی تن نداده بود، کمی هم بد دهن بود، نه تنها ماتیک میزد، که عرق هم میخورد و این یعنی او همهی إلِمانهای لازم را دارا بود برای آنکه کفر آقایان را در بیاورد و دیوانهشان کند، یا به قول پارسیپور، توهینی به «کیان نرینگی آقایان» باشد.
این روزها که فروغ هم هست، یادمان باشد که بیشترین فاحشههای تاریخ معاصر را همین طفلک فروغ فرخزاد شنیده است.
@sazochakameoketab🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂#فروغ_فرخزاد#انگ_فاحشگی