در قرون ششم و هشتم هجری #صنعت_ریخته_گری#ظروف_برنزی به کمال خود رسیده بود. بسیاری از عالیترین نمونه های این ظروف که با اشکال مختلف ساخته می شدند از #خراسان_بزرگ می آمدند. گاه با ظرافت تمام #نقش_های#گیاهی ، #اسلیمی و یا #خط بر روی این ظروف #نقره_کوب یا #طلا_کوب می شدند. نمونه فوق که اکنون در موزه هرمیتاژ نگهداری میشود ازچند نظر منحصر به فرد است. نخست امضای سازنده زیرا که در آن روزگار صنعتگران بندرت اثار خود را امضا میکردند و امضا را به دور از تواضع میدانستند مگر انکه به بالاترین درجات حرفه خود رسیده باشند. دوم شکل بدیع اثر که #حمله#شیری را به #گاوی که در حال #شیر_دادن به #گوساله خود است را تصویر می کند. شیر با پنجه های خود به کوهان گاو چنگ زده و در حال دریدن کوهان گاو است و گوساله بیخبر از آنچه در اطراف او میگذرد با خیالی آسوده مشغول نوشیدن شیر مادر است. زیبایی اثر هم در #فرم و هم در #جزییات حیرت انگیز است. در عین حال چون هنر ایران در آنزمان فقط جنبه تزینی نداشت، این اثر ظرفیست که مایع را از قسمت کوهان گاو در آن میریختند و از قسمت سر گاو خارج میشده است. در عین حال کل اثر زیبایی #فلسفه#دور_چرخش در زندگی و #توام_بودن زندگی و مرگ را به باور #ایرانیان نشان میدهد.