#احمد_عبادی (۱۲۸۵ خورشیدی - ۱۷ اسفند ۱۳۷۱ تهران) از استادان موسیقی ایرانی و نوازنده سهتار و فرزند میرزا عبدالله فراهانی بود.
🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂از هشت سالگی با موسیقی آشنا شد و اصول نوازندگی را از خواهران خود مولود خانم و ملوک خانم، که از تعلیمات پدر برخوردار بودند فرا گرفت.
احمد عبادی مدتها در وزارت پیشه و هنر به تدریس و تحقیق در موسیقی ایرانی و سه تار پرداخت و در جهت معرفی موسیقی ملی ایران کنسرتهای متعددی در داخل و خارج از کشور از جمله فرانسه، ایتالیا، آلمان و اتریش داشت که مورد استقبال هنردوستان واقع شدهاست.
عبادی در نواختن سهتار دارای سبک و شیوهای مخصوص به خود بود که کمتر کسی توانسته از عهده تقلید آن بر آید. عدهای سبک خاص ساز زدن او را مربوط به امکانات و وسایل صدا برداری زمان وی میدانند. مضرابهای تک سیم و دومضرابها از مشخصههای بارز سبک وی هستند.
از کارهایی که او در نوازندگی سهتار ایجاد کرد، ابداع کوکهای مختلف در سه تار است که در آلبوم کوک سه تار آنها راعرضه کردهاست.
عبادی شاگردان بسیاری تربیت کرد که از میان آنها مهربانو توفیق، بهرام وادانی و بهداد بابایی را میتوان نام برد. او در رادیو نیز فعالیت میکرد و صفحهها و کاستهای زیادی ضبط کرده از جمله صفحه آواز شور همراه رضاقلیمیرزا ظلی و همچنین تکنوازیها و بداهه نوازیها و همراهی با نوازندگان و خوانندگان مختلف. همنوازیهای او با غلامحسین بنان و محمدرضا شجریان آثاری ماندگار در قالب برنامهٔ گلها به جا گذاشتهاست. آنطور که اهل موسیقی از
عبادی به خاطر دارند،
عبادی فردی معتقد و متدین بود، قبل از ساز زدن وضو میگرفت و در روزهای عزا داری و شهادت ائمه اطهار دست به ساز نمیزد.
@sazochakameoketabاستاد صبا روایت میکردند وقتی برای آموزش منزل ایشان میرفتم وایشان با ان قیافه دوست داشتنی واخلاق مهربان و آن سیبیلهای سفید به من درس میدادند. گاهی اوقات که دو زانو مینشستند وسه تار را بر میداشتندوبرای خود ساز میزدند بعد از مدتی سه تار ایشان را برمیداشت وبه عالم دیگر میبرد) و همین دلایل کافی است برای گرایش استاد
عبادی به این ساز عرفانی.
ایشان از ۷ سالگی مشق سه تار را نزد پدر شروع کردند و۱۳ سال بیشتر نداشتند که میرزا فوت کرد وایشان مشق سه تار را پیش خواهرانشان ملوک و مولود وبرادرشان جواد ادامه دادند (دلیل اینکه اسمی از جواد
عبادی برادر ابزرگتر استاد نمیبینیم اینست که ایشان در اثر یک صانحه مجبور شدند سه تار زدن را کنار بگذارند) نکته جالب درباره ساز استاد اینست که با اینکه وی پسر میرزا عبدالله بود نوازتندگی ایشان هیچ شباهتی به نوازندههای هم دوره خود که اکثراً شاگرد میرزا عبدالله بودند ندارد و با نوازندگی قدما متفاوت است. ایشان در دورهای که سه تار به خاطر حجم کم به خلوت افراد رفته بود و در غبار فراموشی فرو رفته بود این ساز را در رادیو معرفی کردند. از شاخصهای نواختههای قدما مضرابهای پر و با واخوان وبعضا پرقدرت بود. استاد یک بار وقتی که از دوستانشان درباره نواختههای خود پرسیدند (در ان زمان امکان ضبط از رادیو نبود و اجراها کاملاً زنده بود) آنها جواب میدادند گاهی اوقات نتها دقیق شنیده نمیشود و تداخل دارند و حالت ناخوشایندی ایجاد میکند (که به دلیل ضعف دستگاههای صدابرداری در ان زمانها بود) و این همان چیزی بود که استاد را به فکر فرو برد تا چارهای برای این مسئله پیدا کند؛ و اینجا بود که استاد نوازندگی تک سیم را ابداع کردند که واقعاً سه تار نوازی را تحول بخشید؛ و میبینیم که در نواختههای استاد
عبادی تک سیمهای بسیار زیبا و شفاف ودلنشین به کار میرود که از این ویژگی اکثر نوازندههای امروزی مانند استاد علیزاده و استاد مشکاتیان و استاد لطفی و... به وفور استفاده میکنند.
🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂@sazochakameoketab