برای متین حسنی کسیکه روی سنگ مزار جانباختگان میهن گل میگذارد. متین یک چشمش را اعتراضات سراسری در آبان ۹۸ از دست داد، او علیرغم عوارض پزشکی به ۳۱ ماه زندان محکوم شده است.
مهربانو خشنودی، از مصدومان شلیک عامدانه به چشمها، در زادروز مینو مجیدی بر سر مزارش حاضر شد و ضمن انتشار این عکس، نوشت:
«مادر جان سلام، چهل روز از نبودنتون گذشته بود که سر و ته خیابون منتهی به آرامستان رو بستن و ما اون وسط گیر افتاده بودیم. چهل روز از نبودنتون گذشته بود که برای اولین بار لوله تفنگشون رو، رو به روی صورتم دیدم. یادتونه؟ جیغ زدم، خوابیدم روی صندلی ماشین و منتظر بودم بزنه اما... اما نزد. اون موقع نفهمیدم چرا، اما الآن احساس میکنم اون روز، تو اون شرایط شما مراقبم بودید، به جای مادرم که کنارم نبود... . حالا من به جای مهسا و رویا که نمیتونن کنارتون باشند پیش شما هستم.
کوثر افتخاری یکی از دخترانی که در اعتراضات سال گذشته یک چشمش را از دست داده در صفحه اینستاگرام خود از دریافت احضاریه برای حضور در دادسرای اوین خبر داد. این بازیگر تئاتر در پست اینستاگرامی خود نوشت: «برای دفاع از اتهام انتسابی با وکیلم در دادسرا حاضر خواهم شد اما آیا کور کردن چشمم کافی نیست؟ چشمم را گرفتید اما هنوز دنبال آزار و اذیت من هستید. آیا جایگاه شاکی و متهم عوض شده است؟ آیا من اشتباه کردم برای چشمی که از من گرفتید سکوت کردم؟ چرا و به چه دلیل زندگی من را پر از تنش کردید؟» او روز گذشته از سرقت موبایل و کارت بانکی خود خبر داده و در یک پیام تصویری گفته بود: «دوربینهایشان دختران بدون حجاب را میبینند اما مجرمین خطرناک را نمیبینند.»
مهربانو خشنودی، عضو سابق تیم ملی تیراندازی با کمان و نفر دوم آسیا، در متنی که در صفحه اینستاگرام خود منتشر کرد، تلویحا از تحت فشار بودن خود توسط عوامل حکومت خبر داد، او نوشت:
«هرجای مسیر زندگیم سنگهای بیشتری به سمتم اومد به قدمهایی که برمیداشتم مطمئنتر میشدم. و حالا دقیقا تو درستترین جای زندگیم بیشترین سنگ رو بهم میزنن اما من مطمئنترینم و ثابتقدمترین ... در همهی لحظههای زندگیم تا به الآن. نتیجه مهم نیست، مهم اینه که در مسیر زندگی و راهی که برای زندگیت انتخاب کردی استوار باشی. همه جا گفتم، همیشه گفتم؛ قدمهاتو درست بردار نتیجه خودش حاصل میشه.
چندتا جمله هم برای غیر شما؛ این لبخند از صورت من گرفته نمیشه مگر به روز مرگ. پس تموم کنید این دور باطل رو...»
آرامگاه کیان پیرفلک، یاسر الوندیانی از مصدومان چشم با همراهی استاد نیکوکار نوازنده تار، شعری را میخواند.
یاسر الوندیانی متولد ۱۳۶۷، هنرمند فعال در زمینه منبت، قلمزنی و گچبری است. او دارای سابقه ورزشی در رشتههای کشتی، سنگنوردی و ووشو و دارای عناوین استانی و کشوری است.
این شهروند ۳۴ ساله ساکن استان همدان، در اواخر شهریور ۱۴۰۱ از ناحیه چشم با اصابت سه ساچمه آسیب دید و یکی از چشمانش بیناییاش را به طور کامل از دست داده است.
کیمیا زند، از مصدومان چشم در خیزش انقلابی، با انتشار تصاویر از خود در اینستاگرام نوشت:هر وقت ترسیدی و فک کردی که به آخر خط رسیدی، این تیکه کتاب کیمیاگر رو بزار جلو چشمات، «همیشه به قلبت بگو كه ترس از رنج، از خود رنج بدتر است، تاریکترین لحظهٔ شب، لحظه پیش از برآمدن آفتاب است.»
- جمهوری اسلامی در جنایتی سیستماتیک، چشم معترضان را در خیابان هدف قرار داد و تعداد زیادی از فرزندان ایران را دچار معلولیت کرد. این رژیم جنایتکار چشم این عزیزان را گرفت، ولی چشمهای بسیاری باز شد. کیمیا و سایر عزیزان شاهدان زنده یک جنایت بزرگ هستند که فراموش نمیشود...
خانم بهار، ، پس از گفتوگو با دو تن از مصدومان چشم در خیزش انقلابی، تحت تأثیر آنها شعری سروده و آن را همراه با نوازندگی پیانوی یکی از هنرمندان دکلمه کرده و این ویدیو را برای ما فرستاده است.
عزیزانی که بینایی خود را در جریان انقلاب ملی ایران از دست دادهاند، شاهدان زنده یک جنایت هستند. آنها هزینه سنگینی برای آزادی دادهاند و شایسته است همواره قدردان این قهرمانان باشیم و با آنها ابراز همدلی و همراهی کنیم.
«در جریان خیزش سراسری بالغ بر ۶۰۰ تن از معترضان با شلیک عامدانه و عمدی نیروهای امنیتی آسیبدیده و یک یا دو چشم خود را از دست دادهاند، در همین راستا وکلا به تمام آسیبدیدگان توصیه میکنند که شکایت کنند چرا که دادخواهی از ارکان حقوق شهروندی است.»
الهه توکلیان دانشجوی دوره دکترا که چندی پیش بینایی یکی از چشمانش را با گلوله ساچمهای سرکوبگران از دست داده بود با انتشار این تصویر در صفحه اینستاگرام خود نوشت:
«همیشه سکوت یک جنایت جنگی ست. وقتی ظلم ظالم بر مظلوم را میبینی و ساکت مینشینی... زندگی مرا بارها درهم کوبید. چیزهایی دیدهام که هیچگاه نمیخواهم دوباره ببینم. اما از یک مساله مطمئنم. هرگز روی زمین نخواهم ماند. دوباره بلند خواهم شد. هرگز و هرگز و هرگز تسلیم نخواهم شد. وقتی پایین ترینم خدا امید من است وقتی تاریکترینم خدا روشنایی من است وقتی ضعیف ترینم خدا نیروی من است وقتی غمگینترینم خدا آرام جان من است» elahetavakolian14
- الهه توکلیان، دختری زیبا از خراسان، که روز ۲۹ شهریور ۱۴۰۱ در نخستین روزهای انقلاب، چشمش هدف گلوله دژخیمان قرار گرفت و بیناییاش را از دست داد
علی همان دوست حمیدرضا روحی که خود یک چشمش را در راه آزادی از دست داده است، این عکس را منتشر کرد و زیر آن نوشت:« برای چشمهامون برای رفیق با شرفم حمیدرضا.» عکس حمیدرضا را روی صفحه گوشی علی، درست رو به دوربین کنار بچههایی که چشمهایشان را برای آزادی دادهاند، ببینید. جوانان زیبای وطنمان که رفاه، شادی، آزادی، عدالت و یک زندگی معمولی میخواهند. اما دژخیمان وحشیانه آنها را مضروب کردند و به گلوله بستند.
یکی از افرادی که در این انقلاب از ناحیه چشم آسیب دیده، نامش علی است و از دوستان جاویدنام حمیدرضا روحی هستش، اگه سری به صفحه اینستاگرامش برنید، تو هایلایتهاش متوجه غمش بابت از دست دادن حمیدرضا میشین. در ضمن یه ویدیویی هم من و تو پخش کرده بود از خواندن ترانه بر مزار حمیدرضا، اونجا هم علی دیده میشه. این جوان ۲۲ ساله، ۱۵ مهر ۱۴۰۱ در تهران خیابان ولیعصر مورد اصابت دو تیر، یکی پینت بال و یکی هم ساچمه که پلاستیکی بوده قرار گرفت. (یعنی یک ماه و نیم قبل از جانباختن حمیدرضا) چشم راستش بیناییاش را از دست داده، ولی کاملا قطع امید نشده. مرسی که صدای این عزیزان هستید، حالا من بازم اگه کسی رو پیدا کردم براتون میفرستم تا معرفیش کنید. مردم باید بدونن چه قهرمانانی داریم و چه هزینههایی دادن و برای حمیدرضا و علی و راحله و کوثر و ... باید ادامه بدیم. آدرس اینستاگرام علی ali79z79 هستش»