سوسیالیسم کارگران

🔵حکم اخراج #صحرا_رضایی از دانشجویان مهاجر #دانشگاه_علامه تایید شد!

📄صحرا ۲۳ ساله، دانشجوی رشته روزنامه‌نگاری و زاده‌ی افغانستان که در جریان #انقلاب_زن_زندگی_آزادی نیز به مدت ۲ ماه بازداشت شده بود. پس از آن به اخراج از دانشگاه محکوم شده بود که حالا این حکم در آستانه دومین سالگرد آغاز انقلاب و آغاز سال تحصیلی جدید، تایید شده!

❌حکومت اسلامی نخواهد توانست با ماشین فرسوده سرکوب خود لز برگزاری شکوهمند سالگرد انقلابمان جلوگیری کند!

🔵#کمیته_دادخواهی:
✊#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم
📞@isf_uni_admin
🔗ایکس(توییتر) | اینستاگرام | تلگرام

#هستی_امیری دانشجوی #دانشگاه_علامه امروز از #زندان_اوین آزاد شد. به محض خروج از درهای زندان، تصویری از #پخشان_عزیزی هم‌بندی محکوم به اعدام خود را در دست گرفت.
این مقاومت/مبارزه داخل کشور است که نمی‌خواهند شما ببیند تا سرتان با عربده‌کشی‌های پوکِ #جسدمعاشان و خود-رهبرپنداران خارج از کشور گرم شود. و وقتی نقدی به بی‌فایده بودن و چه‌بسا ضرر رساندن‌شان به مبارزات داخل می‌کنیم، فریاد می‌کشید که : "پس چه کسانی را قبول دارید".

ما همین زنان مبارز داخل ایران را قبول داریم که بدون توهم به دولت‌های رذل در غرب و شرق و پهن کاسه گدایی جلوی پارلمان‌های اروپایی برای دریافت فاند و بودجه‌ به اسم مبارزه، چشم در چشم ارتجاع ایستاده‌اند و خاری در چشم پاسداران هستند. ما با افتخار در کنار همین مبارزانی می‌ایستیم که با جمهوری اسلامی مبارزه می‌کنند و هزینه می‌دهند ولی برای نازی‌های اسرائیلی، فاشیست‌ها و بمب‌افکن‌های آمریکا نوشابه باز نمی‌کنند.
ممکن است با کسانی مانند امیری وجوه اشتراک سیاسی زیادی نداشته باشیم ولی یک تار از موی این‌ها را با ارتشی از علی‌نژادها و بنیادی‌ها و عبادی‌ها و ... عوض نمی‌کنیم.

@Everydayresistance1

🔴 #امیررضا_علی‌پورهشتلی‌_آملی دانشجوی کارشناسی ارشد علوم سیاسی پس از محرومیت تحصیلی یک ترمه، از #دانشگاه_علامه اخراج شد!

در شرایطی که وی پایان‌نامه خود را به دانشگاه تحویل داده بود، به بهانه عدم تحویل پایان‌نامه از دانشگاه اخراج شد.

امیررضا علی‌پور همچنین پیشتر به دلیل حضور بر مزار #غزاله_چلاوی و اعتراض به حمله شیمیایی به مدارس، به اتهام توهین به خمینی و فعالیت تبلیغی علیه جمهوری اسلامی، به ۶ ماه حبس محکوم شده بود و هم‌اکنون نیز با پابند الکترونیکی در حال گذراندن دوره محکومیت خودش است.

🔴#جنبش_دانشجویی:
✊#نه_پادگان_نه_بنگاه_درود_بر_دانشگاه
📞 @isf_uni_admin
🔗ایکس(توییتر) | اینستاگرام | تلگرام

👤#هستی_امیری
🏛#دانشگاه_علامه
🗓تاریخ بازداشت: ۱۸ فروردین ۱۴۰۳
❌دلیل بازداشت: شرکت در تجمع اعتراضی علیه حمله شیمیایی به مدارس و مسمومیت دانش‌آموزان

🔴#جنبش_دانشجویی:
✊#دانشجوی_زندانی_آزاد_باید_گردد
📞@isf_uni_admin
🔗 توییتر | اینستاگرام | تلگرام

🔴 #بیانیه جمعی از دانشجویان #دانشگاه_علامه در ضرورت دفاع از حقیقت و اعلام حمایت و همبستگی با #نیلوفر_حامدی و #الهه_محمدی

به نام حقیقت و به یاد راویان آن

نیلوفر حامدی و الهه محمدی که بیش از یک سال است در بازداشت غیرقانونی به سر می‌برند، امروز روی هم به ۲۵ سال زندان محکوم شدند که ۱۳ سال آن قابلیت اجرا دارد؛ ۶ سال الهه و ۷ سال نیلوفر.

ما می‌دانیم برای گفتن حقیقت و پایبندی به اصول روزنامه‌نگاری عنوان اتهامی‌ای تعریف نشده است و هیچ مدرک و مدعایی نیز، دال بر ضرورت یک سال بازداشت آنان وجود ندارد؛ اما مسئله تنها این نیست.

اراده سیاسی پشت این قواعد نوشته یا نانوشته است که حکم می‌دهد و اجرا می‌کند. قاضی صلواتی نه علت؛ بلکه خود معلولی از یک واقعیت هولناک‌تر است و این واقعیت چیزی نیست جز نظام سیاسی‌ای که آکنده از رویه‌های غیرحقوقی و انسانی است و چون ضد زندگی‌ست، ضد حقیقت و ضد جامعه است و تمامی اجزایش این ضدیت را آشکارا نشان می‌دهد؛ از دستان قاضی صلواتی هنگام امضای احکام تا سیمای دانشگاه و شهر.

به دانشگاه می‌نگریم، جایی که پرشده است از نمادهایی که می‌خواهد حقیقت را به محاق ببرد. تصاویری می‌بینیم که می‌گوید: «به دانشگاهِ جمهوری اسلامی خوش آمدید». تصاویر دیگری در شهر با مضامین مشترک در پل‌های عابر و ساختمان‌های حکومتی نقش می‌بندد که همه بر محاق بردن عامدانه حقیقت و تحریف آن دلالت دارد.

در میانه شهر اما، زنان و مردان بسیاری دوشادوش یکدیگر مقاومت را زندگی می کنند و امروز الهه محمدی و نیلوفر حامدی به ما یادآور می‌شوند که حقیقت پنهان نمی‌ماند و نمی‌توان آن را از بین برد. تصویر نیلوفر و الهه با لبخندها‌یشان می‌رود تا بنیانِ آنچه که می‌گوید به شهر و دانشگاهِ ایدئولوژی زده جمهوری اسلامی خوش آمدید را، بلرزاند.

حکومت تلاش می‌کند تا با به بند کشیدن راویانی چون الهه و نیلوفر، حذفشان از حرفه روزنامه‌نگاری و متهم کردنشان به اتهاماتی مضحک، روایت‌های دروغین خود را جایگزین حقیقتی کند که با قلم این روزنامه‌نگاران افشا شد. در این جنبش، روایتگری سلاحی شد که ساختار دروغینشان توان ایستادگی دربرابر آن را نداشت.

تلاش‌های استبداد در جهت ساخت ضد روایت‌ها، نتیجه‌ عکس داشت؛ نیلوفر و الهه تن بی‌جان روزنامه‌نگاری را با شجاعت خود دوباره احیا کردند و نشان دادند که راویان حقیقت هنوز می‌نویسند و سرکوب و هجمه به این حرفه نمی‌تواند رسالت آن را که بیان حقیقت است تخریب کند؛ بلکه تخریبگر، خود در این مسیر تخریب خواهد شد.

با این احکامی که امروز برای این دو روزنامه‌نگار صادر شد، سرکوبی که هر جمعه بر زاهدان تحمیل می‌شود، بازداشت روزنامه‌نگاری که رفت تا از آرمیتا گرواند خبر تهیه کند، همچنین شواهد دیگری که هرروز لمس و تجربه می‌کنیم؛ می‌توانیم بگوییم تقابل با جامعه که از چند دهه پیش شروع شد، امروز به اوج خود رسیده است.

از طرف دیگر شاهد ظهور نوکنشگرانی هستیم که با استفاده از فضای مدیا در تلاش هستند جریان حقیقی اخبار را به حاشیه ببرند. در چنین فضایی قدر و اهمیت کنشگرانی همچون الهه و نیلوفر درک می‌شود و با یأسی که این احکام و بازداشت‌های فعالین روزنامه‌نگار، معلم، کارگر و دانشجو بر سایرین می‌گذارد، لزوم همبسته‌تر شدن بیش از پیش احساس می‌شود.

در اوج فجایعی که مستبدین رقم می‌زنند، الگوهایی مانند این دو روزنامه‌نگار، ماندگار و تکثیر می‌شود، از طرفی گواه این می‌شوند که ثبت و ضبط حقیقت در این زمانه کاری بزرگ و انسانی است و هزینه‌هایش نامعلوم؛ آن هم در زندان‌ها و بازداشتگاه‌هایی که بیشتر به قتلگاه می‌ماند. قتلگاهی که روح و جان جواد روحی را گرفت و در تلاش بود تا صدای ستار بهشتی را نهان نگاه دارد.

اکنون با تمام روزها و سال‌هایی که به نیلوفر حامدی و الهه محمدی تحمیل شده، زندگی‌هایی که سلب شده و بیدادگاه‌هایی که برپا شده است، راهِ آزادی با وجود چنین کنشگرانی از بی‌راهه‌ها عیان‌تر شده است.

#زن_زندگی_آزادی
#انقلاب_زن_زندگی_آزادی
https://t.me/Daneshjo_pishro/222?single
📞 @isf_uni_admin
🔉 @isfahanuni97

🔴 بیانیه جمعی از دانشجویان دانشگاه علامه در ضرورت دفاع از حقیقت و اعلام حمایت و همبستگی با نیلوفر حامدی و الهه محمدی.

به نام حقیقت و به یاد راویان آن

نیلوفر حامدی و الهه محمدی که بیش از یک سال است در بازداشت غیرقانونی به سر می‌برند، امروز روی هم به ۲۵ سال زندان محکوم شدند که ۱۳ سال آن قابلیت اجرا دارد؛ ۶ سال الهه و ۷ سال نیلوفر.

ما می‌دانیم برای گفتن حقیقت و پایبندی به اصول روزنامه‌نگاری عنوان اتهامی‌ای تعریف نشده است و هیچ مدرک و مدعایی نیز، دال بر ضرورت یک سال بازداشت آنان وجود ندارد؛ اما مسئله تنها این نیست.

اراده سیاسی پشت این قواعد نوشته یا نانوشته است که حکم می‌دهد و اجرا می‌کند. قاضی صلواتی نه علت؛ بلکه خود معلولی از یک واقعیت هولناک‌تر است و این واقعیت چیزی نیست جز نظام سیاسی‌ای که آکنده از رویه‌های غیرحقوقی و انسانی است و چون ضد زندگی‌ست، ضد حقیقت و ضد جامعه است و تمامی اجزایش این ضدیت را آشکارا نشان می‌دهد؛ از دستان قاضی صلواتی هنگام امضای احکام تا سیمای دانشگاه و شهر.

به دانشگاه می‌نگریم، جایی که پرشده است از نمادهایی که می‌خواهد حقیقت را به محاق ببرد. تصاویری می‌بینیم که می‌گوید: «به دانشگاهِ جمهوری اسلامی خوش آمدید». تصاویر دیگری در شهر با مضامین مشترک در پل‌های عابر و ساختمان‌های حکومتی نقش می‌بندد که همه بر محاق بردن عامدانه حقیقت و تحریف آن دلالت دارد.

در میانه شهر اما، زنان و مردان بسیاری دوشادوش یکدیگر مقاومت را زندگی می کنند و امروز الهه محمدی و نیلوفر حامدی به ما یادآور می‌شوند که حقیقت پنهان نمی‌ماند و نمی‌توان آن را از بین برد. تصویر نیلوفر و الهه با لبخندها‌یشان می‌رود تا بنیانِ آنچه که می‌گوید به شهر و دانشگاهِ ایدئولوژی زده جمهوری اسلامی خوش آمدید را، بلرزاند.

حکومت تلاش می‌کند تا با به بند کشیدن راویانی چون الهه و نیلوفر، حذفشان از حرفه روزنامه‌نگاری و متهم کردنشان به اتهاماتی مضحک، روایت‌های دروغین خود را جایگزین حقیقتی کند که با قلم این روزنامه‌نگاران افشا شد. در این جنبش، روایتگری سلاحی شد که ساختار دروغینشان توان ایستادگی دربرابر آن را نداشت.

تلاش‌های استبداد در جهت ساخت ضد روایت‌ها، نتیجه‌ عکس داشت؛ نیلوفر و الهه تن بی‌جان روزنامه‌نگاری را با شجاعت خود دوباره احیا کردند و نشان دادند که راویان حقیقت هنوز می‌نویسند و سرکوب و هجمه به این حرفه نمی‌تواند رسالت آن را که بیان حقیقت است تخریب کند؛ بلکه تخریبگر، خود در این مسیر تخریب خواهد شد.

با این احکامی که امروز برای این دو روزنامه‌نگار صادر شد، سرکوبی که هر جمعه بر زاهدان تحمیل می‌شود، بازداشت روزنامه‌نگاری که رفت تا از آرمیتا گرواند خبر تهیه کند، همچنین شواهد دیگری که هرروز لمس و تجربه می‌کنیم؛ می‌توانیم بگوییم تقابل با جامعه که از چند دهه پیش شروع شد، امروز به اوج خود رسیده است.

از طرف دیگر شاهد ظهور نوکنشگرانی هستیم که با استفاده از فضای مدیا در تلاش هستند جریان حقیقی اخبار را به حاشیه ببرند. در چنین فضایی قدر و اهمیت کنشگرانی همچون الهه و نیلوفر درک می‌شود و با یأسی که این احکام و بازداشت‌های فعالین روزنامه‌نگار، معلم، کارگر و دانشجو بر سایرین می‌گذارد، لزوم همبسته‌تر شدن بیش از پیش احساس می‌شود.

در اوج فجایعی که مستبدین رقم می‌زنند، الگوهایی مانند این دو روزنامه‌نگار، ماندگار و تکثیر می‌شود، از طرفی گواه این می‌شوند که ثبت و ضبط حقیقت در این زمانه کاری بزرگ و انسانی است و هزینه‌هایش نامعلوم؛ آن هم در زندان‌ها و بازداشتگاه‌هایی که بیشتر به قتلگاه می‌ماند. قتلگاهی که روح و جان جواد روحی را گرفت و در تلاش بود تا صدای ستار بهشتی را نهان نگاه دارد.

اکنون با تمام روزها و سال‌هایی که به نیلوفر حامدی و الهه محمدی تحمیل شده، زندگی‌هایی که سلب شده و بیدادگاه‌هایی که برپا شده است، راهِ آزادی با وجود چنین کنشگرانی از بی‌راهه‌ها عیان‌تر شده است.

#زن_زندگی_آزادی
#نیلوفر_حامدی
#الهه_محمدی
#دانشگاه_علامه_طباطبایی


🆔 @senfi_uni_iran
6⃣1⃣6⃣6⃣

🔴 بیانیه جمعی از دانشجویان دانشگاه علامه در ضرورت دفاع از حقیقت و اعلام حمایت و همبستگی با نیلوفر حامدی و الهه محمدی.

به نام حقیقت و به یاد راویان آن

نیلوفر حامدی و الهه محمدی که بیش از یک سال است در بازداشت غیرقانونی به سر می‌برند، امروز روی هم به ۲۵ سال زندان محکوم شدند که ۱۳ سال آن قابلیت اجرا دارد؛ ۶ سال الهه و ۷ سال نیلوفر.

ما می‌دانیم برای گفتن حقیقت و پایبندی به اصول روزنامه‌نگاری عنوان اتهامی‌ای تعریف نشده است و هیچ مدرک و مدعایی نیز، دال بر ضرورت یک سال بازداشت آنان وجود ندارد؛ اما مسئله تنها این نیست.

اراده سیاسی پشت این قواعد نوشته یا نانوشته است که حکم می‌دهد و اجرا می‌کند. قاضی صلواتی نه علت؛ بلکه خود معلولی از یک واقعیت هولناک‌تر است و این واقعیت چیزی نیست جز نظام سیاسی‌ای که آکنده از رویه‌های غیرحقوقی و انسانی است و چون ضد زندگی‌ست، ضد حقیقت و ضد جامعه است و تمامی اجزایش این ضدیت را آشکارا نشان می‌دهد؛ از دستان قاضی صلواتی هنگام امضای احکام تا سیمای دانشگاه و شهر.

به دانشگاه می‌نگریم، جایی که پرشده است از نمادهایی که می‌خواهد حقیقت را به محاق ببرد. تصاویری می‌بینیم که می‌گوید: «به دانشگاهِ جمهوری اسلامی خوش آمدید». تصاویر دیگری در شهر با مضامین مشترک در پل‌های عابر و ساختمان‌های حکومتی نقش می‌بندد که همه بر محاق بردن عامدانه حقیقت و تحریف آن دلالت دارد.

در میانه شهر اما، زنان و مردان بسیاری دوشادوش یکدیگر مقاومت را زندگی می کنند و امروز الهه محمدی و نیلوفر حامدی به ما یادآور می‌شوند که حقیقت پنهان نمی‌ماند و نمی‌توان آن را از بین برد. تصویر نیلوفر و الهه با لبخندها‌یشان می‌رود تا بنیانِ آنچه که می‌گوید به شهر و دانشگاهِ ایدئولوژی زده جمهوری اسلامی خوش آمدید را، بلرزاند.

حکومت تلاش می‌کند تا با به بند کشیدن راویانی چون الهه و نیلوفر، حذفشان از حرفه روزنامه‌نگاری و متهم کردنشان به اتهاماتی مضحک، روایت‌های دروغین خود را جایگزین حقیقتی کند که با قلم این روزنامه‌نگاران افشا شد. در این جنبش، روایتگری سلاحی شد که ساختار دروغینشان توان ایستادگی دربرابر آن را نداشت.

تلاش‌های استبداد در جهت ساخت ضد روایت‌ها، نتیجه‌ عکس داشت؛ نیلوفر و الهه تن بی‌جان روزنامه‌نگاری را با شجاعت خود دوباره احیا کردند و نشان دادند که راویان حقیقت هنوز می‌نویسند و سرکوب و هجمه به این حرفه نمی‌تواند رسالت آن را که بیان حقیقت است تخریب کند؛ بلکه تخریبگر، خود در این مسیر تخریب خواهد شد.

با این احکامی که امروز برای این دو روزنامه‌نگار صادر شد، سرکوبی که هر جمعه بر زاهدان تحمیل می‌شود، بازداشت روزنامه‌نگاری که رفت تا از آرمیتا گرواند خبر تهیه کند، همچنین شواهد دیگری که هرروز لمس و تجربه می‌کنیم؛ می‌توانیم بگوییم تقابل با جامعه که از چند دهه پیش شروع شد، امروز به اوج خود رسیده است.

از طرف دیگر شاهد ظهور نوکنشگرانی هستیم که با استفاده از فضای مدیا در تلاش هستند جریان حقیقی اخبار را به حاشیه ببرند. در چنین فضایی قدر و اهمیت کنشگرانی همچون الهه و نیلوفر درک می‌شود و با یأسی که این احکام و بازداشت‌های فعالین روزنامه‌نگار، معلم، کارگر و دانشجو بر سایرین می‌گذارد، لزوم همبسته‌تر شدن بیش از پیش احساس می‌شود.

در اوج فجایعی که مستبدین رقم می‌زنند، الگوهایی مانند این دو روزنامه‌نگار، ماندگار و تکثیر می‌شود، از طرفی گواه این می‌شوند که ثبت و ضبط حقیقت در این زمانه کاری بزرگ و انسانی است و هزینه‌هایش نامعلوم؛ آن هم در زندان‌ها و بازداشتگاه‌هایی که بیشتر به قتلگاه می‌ماند. قتلگاهی که روح و جان جواد روحی را گرفت و در تلاش بود تا صدای ستار بهشتی را نهان نگاه دارد.

اکنون با تمام روزها و سال‌هایی که به نیلوفر حامدی و الهه محمدی تحمیل شده، زندگی‌هایی که سلب شده و بیدادگاه‌هایی که برپا شده است، راهِ آزادی با وجود چنین کنشگرانی از بی‌راهه‌ها عیان‌تر شده است.

#زن_زندگی_آزادی
#نیلوفر_حامدی
#الهه_محمدی
#دانشگاه_علامه_طباطبایی


🆔 @senfi_uni_iran
6⃣1⃣6⃣6⃣

🔴اخراج دانشجویان
📍#دانشگاه_علامه

#صحرا_رضایی دانشجوی روزنامه‌نگاری اخراج شد.
صحرا ۲۲ ساله و زاده‌ی افغانستان است. او ۲۶ام مهرماه ۱۴۰۱ در جریان انقلاب #زن_زندگی_آزادی دستگیر شده بود که پس از ۲ ماه در آذرماه سال گذشته آزاد شد.

🟥 #جنبش_دانشجویی: نه پادگان نه بنگاه، درود بر دانشگاه
🔉@isfahanuni97
📞@isf_uni_admin

#تکمیلی

در #دانشگاه_امیرکبیر نیز چندی است که بنرهایی با موضوع پوشش دانشجویان در دانشگاه قرار گرفته‌اند. همچنین حراست گیت‌ها پوشش دانشجویان را در هنگام ورود وارسی می‌کنند و مانع از ورود بسیاری از آنان به بهانه پوشش می‌شوند.

در #دانشگاه_هنر_اصفهان نیز اطلاعیه‌ای مشابه درخصوص پوشش دانشجویان ابلاغ شده است و در آن به مصادیق پوشش مناسب و‌ نامناسب اشاره شده است. همچنین با استناد به شیوه‌نامه انضباطی، تنبیهات متخلفین یادآوری شده است.
همچنین چندی پیش، طی اطلاعیه‌ای از دانشجویان خواسته شده بود تا با مراجعت سایت دانشگاه، دانشجویان عکس تازه‌ای از خود را بارگذاری کنند تا در کارت‌های جدید دانشجویی از آن استفاده شود. همچنین گفته شده بود که با آغاز سال تحصیلی جدید، کارت‌های قبلی به کلی ملغا می‌شوند و درصورتی که از نظر حراست، چهره دانشجو با تصویر وی همخوانی نداشته باشد، اجازه ورود ایشان صادر نخواهد شد.

در #دانشگاه_الزهرا نیز گزارش‌ها حاکی از محرومیت چندتن از دانشجویان از خوابگاه بدون حکم انضباطی و به دستور حراست هستند. دلیل این محرومیت‌ها، تاخیر در ورود به خوابگاه، نداشتن حجاب، مصرف مشروبات الکلی، استعمال سیگار، روابط نامشروع و... عنوان شده است. و در ادامه با تهدید دانشجویان به اطلاع دادن به خانواده و صدور احکام تعلیق و محرومیت از تحصیل، از آنان تعهد و اعتراف اجباریِ‌مکتوب اخذ کردند.

در #دانشگاه_علامه_طباطبایی نیز گزارش شده است که در درب ورود به دانشجویان نسبت به پوشش شال و روسری تذکر داده‌اند و تهدید کرده‌اند که از روز بعد نمی‌توانند با پوششی غیر از مقنعه وارد دانشگاه شوند‌.

در #دانشگاه_خوارزمی نیز نیروهای حراست امروز در درب خوابگاه‌ها به دانشجویان دختر تذکر داده و همچنین در سلف نیز به دانشجویانی که مقنعه به سر نکرده بودند، اجازه ورود و صرف غذا را نداده‌اند.

هرچند حجم سرکوب و فشار علیه دانشجویان قابل مقایسه با سال‌های گذشته نیست، اما روند تشدید فشارها در هفته‌های ابتدایی سال تحصیلی، بارها رخ داده است که متوقف شدنِ این جنس از فشارها همواره مدیون مقاومت، ایستادگی و حمایت دانشجویان از یکدیگر بوده است.

5️⃣1️⃣1️⃣8️⃣
🆔@senfi_uni_iran

.
🟥بیانیه مشترک فعالان صنفی دانشگاه‌های کشور به مناسبت بازگشایی دانشگاه‌ها


ما بازمی‌گردیم.

▫️در سالی که گذشت، ما دانشجویان همگام با دیگر اقشار مردم در دانشگاه‌ها صدای اعتراض به ستم و استبداد را بلند کردیم و با همرزمانمان در خیابانْ پیمانِ مقاومت بستیم. بهای این ایستادگی زیاد و دستاوردهای آن ماندگار بود؛ بازداشت، اخراج، تعلیق و تهدید شدیم، اما پس از گذشت یک سال به نقطه‌ای رسیده‌ایم که باور داریم قدم در راهی بی‌بازگشت و روبه‌جلو نهاده‌ایم که بدل به آگاهی‌ای همگانی در بین ما شده است.

▫️اکنون استبداد شاید بیش از هر زمان دیگر از بدو تاسیس، کمر به قتل دانشگاه بسته‌ است؛ از حذف دانشجویان و اساتید غیرهمسو از فضای دانشگاه، اخته‌کردن تشکل‌ها و محدود ساختن حوزه فعالیتشان، تفکیک و حذف یک‌به‌یک فضاهای دانشجویی، محروم‌کردن دانشجویان از امکانات رفاهی درخور و به‌حقشانْ گرفته تا حرکت به سوی پولی‌سازی دانشگاه و حذف آموزش رایگان. گرچه رد تازیانه‌ انضباطشان پابرجاست اما زخمشان کاری نیست؛ چراکه تجربه‌ی متناوب «خواستن، سرکوب و ایستادگی» در سالی که گذشت، ما را وارد مرحله‌ی تازه‌ای از کنشگری و مقاومت برای رسیدن به آرمان‌هایمان کرده است که اقدامات سرکوبگرانه حکومت را بی‌اثر خواهد کرد.

▫️ما، جمعی از فعالان صنفی دانشگاه‌های کشور، گوشه‌ای از این ایستادگی‌های ماندگار دانشجویان در برابر سرکوب‌ را در سلسله #گزارش‌_جنبش جمع‌آوری‌ کردیم تا در یادها بماند آنچه کردیم و گذشت بر ما. یکی از اهداف ما برای ثبت این مسیر در قالب کارهایی همچون گزارش جنبش، انتقال این تجربه‌ی ادامه‌دار به دانشجویان جدید دانشگاه برای به دست‌دادنِ تصویری بهتر از جایگاهی‌ست که در آن قرار داریم و دعوتی‌ست از شما تا به پاسداشت امید و زندگی به آن بپیوندید و در تلاش برای ساخت آن همراه شوید. چراکه هویت دانشجویی، به معنی ایستادگی در برابر ناعدالتی‌ها و تلاش برای نیل به خواسته‌های به‌حق است و پیوند مستقیمی با آگاهی سیال جمعی و رو به کمال جامعه‌اش دارد.

▫️اکنون به جلو می‌نگریم؛ در حالی در آستانه‌ی آغاز سال تحصیلی جدید قرار داریم که دانشگاه در بسیاری از ساحت‌ها نامولد شده است، شرایطی که ما را با پرسش‌هایی جدی و سازنده مواجه می‌سازد. حال با انباشتی از تجربه و در امتداد مسیر بی‌بازگشتی که طی کرده‌ایم، وقت بازپسگیری و بازتعریف دوباره‌ی دانشگاه به‌عنوان میدانی برای تخیل و ساخت آینده و مبارزه برای رسیدن به آن است. هم‌اکنون در درون جنبش دانشجویی سنت و ادبیاتی درحال ساخته‌شدن است که خار چشم استبداد و آتشی روشنی‌بخش برای راهی‌ست که به سوی فردا در پیش گرفته‌ایم.


امضاکنندگان بیانیه؛
فعالان صنفی #دانشگاه_اصفهان
فعالان صنفی #دانشگاه_هنر_اصفهان
فعالان صنفی #دانشگاه_نوشیروانی_بابل
فعالان صنفی #دانشگاه_یزد
فعالان صنفی #دانشگاه_تهران
فعالان صنفی #دانشگاه_هنر
فعالان صنفی #دانشگاه_بهشتی
فعالان صنفی #دانشگاه_چمران_اهواز
فعالان صنفی #دانشگاه_الزهرا
فعالان صنفی #دانشگاه_علامه
فعالان صنفی #دانشگاه_خواجه_نصیر
فعالان صنفی #دانشگاه_فردوسی_مشهد
فعالان صنفی #دانشگاه_تربیت‌‌مدرس
5️⃣1️⃣0️⃣6️⃣
🆔@senfi_uni_iran

⭕️بدیل‌های دانشگاهی؛ نهادهای دانشجویی
[تحلیل فعالان صنفی از وضعیت کنونی دانشگاه‌ها و حرکت به سوی بدیل‌های انضمامی]


سازمان بی‌سازمان‌ها

▫️از نظر آلن تورن، جامعه توانایی کنش بر خودش را دارد. بدان معنا که انگاره‌های کلان فرهنگیِ متفاوت، هرکدام برای ساخت و اثرگذاری بر ارزش‌ها و هنجارهای جامعه به رقابت با یکدیگر می‌پردازند. تورن این را تاریخمندی نام نهاده و جنبش اجتماعی را رفتار جمعیِ سازمان‌یافته برای کنترل، ساخت و تفوق هنجارها و ارزش‌های جامعه می‌داند. اما برای پیروزی جنبش اجتماعی، به ابزار یا سرمایه‌ای نیاز است که منجر به تبلور قدرتِ جامعه شود؛ سرمایه اجتماعی.

▫️سرمایه اجتماعی سرمایه‌ای است متعلق به جامعه که از طریق تعاملات واقعی بین افراد شکل می‌گیرد. انسان‌ها از طریق مجموعه‌ای از شبکه‌ها به هم مرتبط می‌شوند و با گسترش این شبکه‌ها نوعی دارایی شکل می‌گیرد که سرمایه اجتماعی خوانده می‌شود. روابط بین افراد و شبکه‌های اجتماعی، هنجارهای تعامل و اعتماد را شکل داده و به اعضای جامعه این قدرت را می‌دهد تا اهداف جمعی را پیگیری کنند و به آن دست یابند.

▫️اکنون ما به میدان‌هایی برای تعامل و ارتباط بین اعضای جامعه نیاز داریم. اشکال مختلف نهادهای مدنی در ایران که می‌توانستند سرمایه اجتماعی خلق کنند، یا به کلی از طریق دستگاه سرکوب مهار شده و از کار افتاده‌اند، یا قلب ماهیت شده‌اند و یا در انحصار گروه‌های خودی و جریان اصلاحات درآمده‌اند.

▫️اما دانشگاه استخوانی در گلوی ج.ا است. انجمن‌های اسلامی که به عنوان نهادی انقلابی برای گزینش و سرکوب دانشجویان ساخته شده بود به مرور به نهادی تبدیل گشت که بر خلاف انتظار نظام سیاسی مستقر عمل می‌کرد و اینک توسط حکومت سرکوب می‌شود. شوراهای صنفی نیز با تمام محدودیت‌هایی که در تشکیل شورا‌ها ایجاد کردند به فعالیت خود ادامه دادند و در مقابل نیروهایی که قصد داشتند فعالیت‌شان را صرفا رفاهی جلوه دهند، ایستادگی کردند. اما ساختار عمودی، سلسله‌مراتبی و متمرکز انجمن‌های اسلامی و محدودیت‌های شوراها، از طرفی کار دستگاه سرکوب را آسان‌تر می‌کند و از سوی دیگر، به تعبیر رابرت پاتنم، این نوع ساختارها کمتر از پیوندها و ساختارهای افقی برای ساخت سرمایه اجتماعی مفید واقع می‌شوند.

▫️به نظر می‌رسد علاوه بر حفظ تشکل‌های موجود تا حد امکان، شکل دیگری از میدان تعامل و ارتباط را باید مورد توجه جدی‌تر قرار داد که هم تعاملات و ارتباط بین افراد را فراهم می‌آورد و هم ساختار غیر سلسله‌مراتبی و غیر خطی آن، کار دستگاه سرکوب را دشوارتر می‌کند و هم پیوندهای افقی آن، در ساخت سرمایه اجتماعی مفیدتر است.

▫️این شکل دیگر، سال‌هاست که در دسترس ماست و همگی به نوعی آن را تجربه کرده و با آن آشنا هستیم. اگرچه شاید به آن از منظر میدان ارتباط و تعاملِ سرمایه‌ساز نگاه نکرده‌ایم و صرفاً آن را به عنوان ابزاری برای هم‌افزایی دانش نگریسته‌ایم. این شکل یا فرمِ آشنا، حلقه‌های مطالعه و کتابخوانی، نقد فیلم، تحلیل مسائل روز یا اقسام دیگری از این نوع هستند.

▫️این حلقه‌ها به عنوان میدانی عمل می‌کنند که تعامل و ارتباط را برقرار ساخته و سرمایه اجتماعی خلق می‌کنند. در خلال این تعامل و ارتباط، گفتگو رخ خواهد داد، مسئله ساخته می‌شود و راه‌حل‌ها بررسی خواهد شد. این سرمایه اجتماعی در بزنگاه عمل خواهد کرد. بزنگاه همان ایجاد یا آشکارشدن شکاف در بدنۀ سازوبرگ قدرتِ برساخته است و سرمایه اجتماعی، هم زاده این شکاف است و هم اشتداد آن.

فعالان صنفی-دانشجویی دانشگاه علامه‌طباطبایی، تابستان ۱۴۰۲

#بدیل‌های_دانشگاهی
#دانشگاه_علامه_طباطبایی
5️⃣0️⃣8️⃣3️⃣
🆔@senfi_uni_iran

🔴بیانیه تحریم کلاس‌های میثم مهدیار توسط دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه


بخش‌هایی از بیانیه؛

«#میثم_مهدیار یکی از اساتیدی‌ست که ‌‌عدم صلاحیت علمی و اخلاقی او بر همگان آشکار است. او کسی‌ست که با پرونده‌سازی بر علیه استاد محبوب و محذوفمان مهدی خویی، در پی آن بود تا در دل صاحبان قدرت جایگاهی برای خود دست و پا کند و جایگزین او شود.

در این میان نظر به بی‌توجهی دانشگاه به خواسته عموم دانشجویان مبنی بر حفظ اساتید شایسته‌مان دکتر #مهدی_خویی و دکتر #آرمین_امیر، و همچنین مخالفت با ورود اساتید تهی از علم و اخلاق، ما دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه در برابر این چندمین موج انقلاب فرهنگی یا بهتر بگوییم «فضاحت فرهنگی» مقاومت خواهیم کرد و به نشانه اعتراض به رویه موجود در جذب و اختصاص درس به میثم مهدیار، او را استاد خود ندانسته و در کلاس‌ درس او شرکت نخواهیم کرد.»


#دانشگاه_علامه_طباطبایی
#سرکوب_اساتید
5️⃣0️⃣6️⃣5️⃣
🆔@senfi_uni_iran

🔵نازیلا معروفیان: «وقتی تو بدترین حال ممکن بودم؛ بهم تعرض جنسی شد!»
📅۱۵ شهریور
👤#نازیلا_معروفیان
#️⃣#دانشگاه_علامه

📄نازیلا، خبرنگار و دانشجوی بازداشتی دانشگاه علامه، در فایلی صوتی از زندان اوین، از تعرض جنسی به خودش هنگام بازداشت خبر داد!
او اعتصاب غذای خود را هم برای خود و هم برای تمام زنانی می‌داند که زیر سایه جمهوری اسلامی در رنج هستند ...

🔹#کمیته_دادخواهی:
✊#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم
📞 @isf_uni_admin
🔉 @isfahanuni97

🔴تشدید حکم بدلیل اجتناب از امضای تعهدنامه

#محمد‌حسین_شعائی، دانشجوی کارشناسی علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی با حکم کمیته تجدیدنظر دانشگاه به ۲ ترم منع موقت از تحصیل محکوم شد.

گفتنی است حکم تجدیدنظر این دانشجو در تاریخ ۱۰ خرداد صادر شده بود اما دانشگاه در اقدامی عجیب، حکم را بصورت رسمی ابلاغ نمی‌کند و از دانشجو میخواهد تا تعهدنامه‌ای کتبی مبنی بر عدم تکرار تخلف را امضا کند. با اجتناب ایشان از امضای این تعهد بی‌مورد و غیرقانونی، حکم تجدید نظر از یک ترم اجرایی و ۱ ترم تعلیقی به ۲ ترم اجرایی تشدید می‌شود که در تاریخ ۱۲ شهریور ابلاغ می گردد.

لازم به ذکر است که جلسه شورای بدوی بدون حضور این دانشجو برگزار و حکم به صورت غیابی صادر شده است.


#حق_همگانی_تحصیل
#دانشگاه_علامه_طباطبایی
5️⃣0️⃣5️⃣6️⃣
🆔@senfi_uni_iran

.
⭕️بیانیه انجمن علمی روانشناسی دانشگاه علامه طباطبایی پیرامون اتفاقات اخیر دانشکده


به بهانه اخراج دو استاد گرانقدرمان؛
دکتر #آمنه_عالی و دکتر #حمیده_خادمی، به خاطر می‌آوریم که نیمسال دوم سال تحصیلی گذشته بود که خبر قطع همکاری دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبایی با سه تن از اساتید گرانقدر مدعو، ضربه سختی به پیکر نیمه‌جان دانشکده وارد کرد. دکتر الهام توکلی، دکتر زهرا نوعی و دکتر حمید بهرامی‌زاده علی‌رغم پیگیری‌های مکرر دانشجویان از لیست اساتید نیمسال دوم خط خوردند. حال به نقطه‌ای رسیدیم که چرخ‌های ارابه مرگ علمی دانشکده گویی سرِ بازایستادن ندارند و کار را به جایی رسانده‌اند که دو تن از شریف‌ترین اساتید دانشکده را تنها به جرم حمایت از دانشجو از بدنه دانشگاه جدا می‌کنند.

بله قربان‌‌گویانِ دانشکده و دانشگاه که با خیالِ خامِ تصاحبِ مناصب بالاتر برای اربابان قدرت، خوش‌رقصی می‌کنند فراموش کرده‌اند که چشم‌های بینای دانشجویان در طی یکسال گذشته بیناتر شده‌اند؛ می‌بینند، می‌فهمند و روایت می‌کنند رنجی را که بر خودشان، اساتیدشان و همه انسان‌های آزاده می‌گذرد.

از اساتیدی که در سکوت نظاره‌گر این رنج آشکار هستند و دم برنمی‌آورند میپرسیم؛ آیا به روزی نمی‌اندیشید که نوبت شما هم رسیده باشد با این تفاوت که دیگر بهای اخراجتان شرافتی نیست که برای صیانت از دانش و دانشجو خرج کرده باشید بلکه دم یا بازدمی‌ است که خوشایند سردمداران دانشگاه نیست؟

ما، اعضای انجمن‌ علمی روانشناسی دانشگاه علامه طباطبایی که همواره و علی‌رغم سنگ‌اندازی‌های بی‌شماری که بیان آن در این مجال نمی‌گنجد، دغدغه علم، ارتقای دانش و تعامل‌های سازنده بین دانشجویان و اساتید را داشته‌ایم از جانب اکثریت قریب به اتفاق دانشجویان فعلی و فارغ‌التحصیلان که هنوز خبر رفتن اساتیدشان را باور نکرده‌اند، خواستار بازگشت دکتر آمنه عالی و دکتر حمیده خادمی و سایر اساتیدی هستیم که فقط به گناه اندیشه ناهمسو از بدنه دانشگاه جدا شده‌اند. در غیر این صورت مسیر علم و علم‌‌آموزی در دانشکده وارد چنان مسیر تاریکی خواهد شد که دیگر بازگشتی ندارد.

کانال انجمن علمی روانشناسی دانشگاه علامه‌طباطبایی: Psychology_ATU‌

#سرکوب_اساتید
#دانشگاه_علامه_طباطبایی
5️⃣0️⃣2️⃣7️⃣
🆔@senfi_uni_iran

.
⭕️بیانیه انجمن علمی روانشناسی دانشگاه علامه طباطبایی پیرامون اتفاقات اخیر دانشکده


به بهانه اخراج دو استاد گرانقدرمان؛
دکتر #آمنه_عالی و دکتر #حمیده_خادمی، به خاطر می‌آوریم که نیمسال دوم سال تحصیلی گذشته بود که خبر قطع همکاری دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبایی با سه تن از اساتید گرانقدر مدعو، ضربه سختی به پیکر نیمه‌جان دانشکده وارد کرد. دکتر الهام توکلی، دکتر زهرا نوعی و دکتر حمید بهرامی‌زاده علی‌رغم پیگیری‌های مکرر دانشجویان از لیست اساتید نیمسال دوم خط خوردند. حال به نقطه‌ای رسیدیم که چرخ‌های ارابه مرگ علمی دانشکده گویی سرِ بازایستادن ندارند و کار را به جایی رسانده‌اند که دو تن از شریف‌ترین اساتید دانشکده را تنها به جرم حمایت از دانشجو از بدنه دانشگاه جدا می‌کنند.

بله قربان‌‌گویانِ دانشکده و دانشگاه که با خیالِ خامِ تصاحبِ مناصب بالاتر برای اربابان قدرت، خوش‌رقصی می‌کنند فراموش کرده‌اند که چشم‌های بینای دانشجویان در طی یکسال گذشته بیناتر شده‌اند؛ می‌بینند، می‌فهمند و روایت می‌کنند رنجی را که بر خودشان، اساتیدشان و همه انسان‌های آزاده می‌گذرد.

از اساتیدی که در سکوت نظاره‌گر این رنج آشکار هستند و دم برنمی‌آورند میپرسیم؛ آیا به روزی نمی‌اندیشید که نوبت شما هم رسیده باشد با این تفاوت که دیگر بهای اخراجتان شرافتی نیست که برای صیانت از دانش و دانشجو خرج کرده باشید بلکه دم یا بازدمی‌ است که خوشایند سردمداران دانشگاه نیست؟

ما، اعضای انجمن‌ علمی روانشناسی دانشگاه علامه طباطبایی که همواره و علی‌رغم سنگ‌اندازی‌های بی‌شماری که بیان آن در این مجال نمی‌گنجد، دغدغه علم، ارتقای دانش و تعامل‌های سازنده بین دانشجویان و اساتید را داشته‌ایم از جانب اکثریت قریب به اتفاق دانشجویان فعلی و فارغ‌التحصیلان که هنوز خبر رفتن اساتیدشان را باور نکرده‌اند، خواستار بازگشت دکتر آمنه عالی و دکتر حمیده خادمی و سایر اساتیدی هستیم که فقط به گناه اندیشه ناهمسو از بدنه دانشگاه جدا شده‌اند. در غیر این صورت مسیر علم و علم‌‌آموزی در دانشکده وارد چنان مسیر تاریکی خواهد شد که دیگر بازگشتی ندارد.

کانال انجمن علمی روانشناسی دانشگاه علامه‌طباطبایی: Psychology_ATU‌

#سرکوب_اساتید
#دانشگاه_علامه_طباطبایی
5️⃣0️⃣2️⃣7️⃣
🆔@senfi_uni_iran